Zabezpieczenia meczów i akcje antyterrorystyczne. Jak wygląda praca policjanta?

Najczęściej spotykasz ich na ulicy. Przechodzą obok ciebie lub przejeżdżają samochodem. Czasami dają mandat. I wiesz, że możesz ich wezwać w razie niebezpieczeństwa. Ale czy tak naprawdę zdajesz sobie sprawę z tego, jak wygląda praca policjanta? 

„Nie wiem, czy po lekturze tej książki coś się zmieni. Nie wiem nawet, czy mi na tym zależy, bo ja i tak kocham tę robotę. Ale chcę, żebyście wiedzieli, co myślę i czuję”. To słowa z okładki książki policjanta Jakuba Gończyka pt. „Pies”. Książki, w której mężczyzna opisuje swoją pracę na co dzień. Książki, która jest w stanie zmienić postrzeganie tego zawodu. I w końcu – książki, która uświadamia czytelnika, jak wiele problemów ma polskie społeczeństwo.  

Firma 

Myślałeś kiedyś o policji jako o firmie? Bo ja muszę przyznać, że zanim sięgnęłam po „Psa”, to nigdy wcześniej nie wpadłam na ten pomysł. Jak się jednak okazuje, właśnie tak mówią o swoim zakładzie pracy policjanci. A to tylko jedna z wielu rzeczy, która mnie zdziwiła. I to już na samym początku lektury.  

Otaczają mnie opary absurdu. Powiedzieć, że tam, gdzie kończy się logika, zaczyna się policja, albo kto służy w policji, nie śmieje się w cyrku, to jak nic nie powiedzieć.  

To zdanie to zarówno punkt wyjścia, jak i kwintesencja wszystkich historii opisanych w książce. Każda z nich to nowy rozdział, nowa sytuacja i nowi bohaterowie. Naprawdę oryginalni bohaterowie.  

>>> Policjant adoptował okrutnie potraktowanego psa. Już drugi raz! [WIDEO]

Dobrzy i źli 

Wbrew pozorom trudno jest jednoznacznie ocenić wszystkich bohaterów „Psa”. Oczywiście, że są wśród nich zarówno ci dobrzy, jak i źli. Jednak w wielu opisanych przez autora przypadkach miałam mieszane uczucia. W książce czytelnik poznaje bowiem samobójców, osoby z typowego marginesu społecznego, sąsiadów, którym przeszkadza za głośna muzyka, złodziejów, wzniecających zamieszki, przemycających narkotyki czy też kibiców. Kilka opowieści dotyczy bowiem zabezpieczeń na meczach czy też masowych imprezach, co dla policjantów nie jest najciekawszym czasem spędzonym w pracy. Podobnie jak dyżury podczas świąt Bożego Narodzenia. Wbrew pozorom bowiem w tym szczególnym czasie zdarza się wiele interwencji. Najczęściej u osób, które wypiły za dużo alkoholu i awanturują się z domownikami.  

>>> Świdnica: aktywiści LGBT zakłócili mszę świętą – sytuację opanował policjant

My, Polacy 

„Pies” przede wszystkim przypomina czytelnikowi, że każdy człowiek ma swoją historię. Opisane w książce sytuacje skłaniają również do wielu rozmyślań, przez co nie trudno dojść do wniosku, że nie powinno się kogoś pochopnie oceniać. Ponadto Jakub Gończyk w swojej publikacji w pewnym sensie obala zakorzeniony już od dawna mit policjanta. Pisze chociażby o tym, że policjantom niejednokrotnie trudno zachować zimną krew w czasie służby, a wiele z interwencji na długo zapada im w pamięć. Ponadto szczerze odpowiada na wiele nurtujących pytań i przyznaje, że niektóre działania uważa za bezsensowne. 

… jaki sens może być w tym, żeby o siódmej lub ósmej rano wysłać dwóch funkcjonariuszy w podróż koleją czterdzieści kilometrów do jednostki tylko po to, żeby wysiedli na dworcu, postali góra dziesięć, góra dwadzieścia minut i wrócili? Na papierze wszystko oczywiście wygląda fantastycznie: zapobieganie bójkom, pobiciom, zamachom terrorystycznym.

A to tylko jeden z licznych przykładów… 

Opinia 

W przypadku „Psa” nie trudno nie zwrócić również uwagi na język, w jakim został napisany, gdyż nie mało w nim wulgaryzmów. Czasami można odnieść wrażenie, że zostały użyte „na siłę”. Jednak z drugiej strony – chyba nikt w przypadku literatury faktu, tym bardziej o takiej tematyce, nie liczy na kwieciste porównania lub przenośnie.  

Książkę tę polecam tak naprawdę wszystkim Polakom. Bo warto wiedzieć, w jaki sposób funkcjonuje polska policja i z jakimi historiami mierzą się na co dzień policjanci.  

Zobacz także