Rosja: „Jezus z Syberii” skazany na 12 lat więzienia za „krzywdzenie wyznawców”

Siergiej Torop – założyciel i przywódca „Kościoła Ostatniego Testamentu” i uważający się za „Drugie Wcielenie Jezusa Chrystusa” – został 30 czerwca skazany za swą działalność na 12 lat kolonii karnej. Uznano go winnym szkodzenia zdrowiu i finansom swoich wyznawców. Ten były funkcjonariusz rosyjskiej milicji drogowej GAI, a później brodaty, długowłosy mistyk, znany powszechnie jako „Wissarion”, założył swą sektę w 1991, gdy rozpadał się ZSRR, w malowniczym, lecz odległym zakątku Kraju Krasnojarskiego na Syberii.

Przyszły „prorok” urodził się 14 stycznia 1961 w osadzie robotniczej Paszkowskij w Kraju Krasnodarskim na południowym zachodzie Europejskiej Części Rosji. Gdy miał dwa lata, jego rodzice rozwiedli się i do 6. roku życia wychowywała go babcia, wywodząca się ze staroobrzędowców i to ona wywarła największy wpływ na jego religijność. Później przez wiele lat wraz z matką i siostrą mieszkał w Minusińsku w Kraju Krasnojarskim na Syberii.

W latach 1979-81 odbywał służbę wojskową m.in. w Mongolii, po czym pracował w różnych zawodach: był ślusarzem, elektrykiem,  nauczycielem wf-u, artystą-malarzem i wreszcie w latach 1984-89 pracował w Głównej Inspekcji Samochodowej (GAI), czyli rosyjskiej drogówce. Był dwukrotnie żonaty a z obu tych związków ma 7 dzieci.

W maju 1990 Torop oświadczył, iż otrzymał orędzie od pozaziemskiego rozumu, wedle którego jest on nowym mesjaszem i „synem Bożym”, „prowadzonym przez Ducha Świętego”, przyjmując imię  Wissarion, które – według niego – oznacza „dający życie” (w rzeczywistości imię to w greckiej postaci Bessarion wywodzi się od rzeczownika bessa „zakątek leśny” lub od miasta Bessa w środkowej Grecji).

Pod tym nowym imieniem 14 maja 1991 wygłosił pierwsze kazanie publiczne w lokalnym studiu telewizyjnym „Rezonans” dla miast Minusińska i Abakanu. Niemal w tym samym czasie na Ukrainie pojawiła się podobna sekta – Białe Bractwo pod przewodnictwem Marii Cwigun, z którą Wissarion nawiązał biski kontakt, a gdy Bractwo po kilku latach zdelegalizowano, wielu jego członków przystąpiło do grupy Wissariona. W październiku 1994 zarejestrowano ją jako „Wspólnotę Jedynej Wiary”, a w grudniu 2000 Ministerstwo Sprawiedliwości przerejestrowało ją ponownie, tym razem jako „Kościół Ostatniego Testamentu”.

Wissarion wielokrotnie zmieniał i uściślał swe nauczanie, ale niezmiennie twierdził, że otrzymał od Boga misję głoszenia jego słowa, a po pewnym czasie utrzymywał także, jak powiedziała jego siostra Irina, iż jego matką jest Matka Boża. Udało mu się przyciągnąć do siebie tysiące wyznawców w całej Rosji, przy czym wielu z nich sprzedawało za bezcen swoje mieszkania w miastach i przeprowadziło się do osady zwanej „Siedziba Jutrzenki” lub „Miasto Słońca” w Kraju Krasnojarskim.

>>> Raport o łamaniu wolności religijnej w Rosji

Wtedy, w latach dziewięćdziesiątych Rosja zmagała się z biedą i bezprawiem, a Wissarion nakazywał swym wyznawcom, którzy modlili się do niego i spoglądali z czcią na jego bogatą rezydencję na wzgórzu, aby nie jedli mięsa, nie palili, nie pili alkoholu ani nie przeklinali, a także by zrezygnowali z używania pieniędzy. Tak surowe wymogi, zwłaszcza w zakresie jedzenia (m.in. brak białka zwierzęcego w diecie), doprowadziły w wielu wypadkach do poważnych chorób a nawet do pojedynczych przypadków śmierci z wycieńczenia.

W 1993 „prorok” wydał „Słowo Wissariona, będące Ostatnim Testamentem od Ojca Niebieskiego, który go zesłał”, w rok później ukazało się drugie takie „Słowo”, a później „Podstawy nauki Wissariona – nauki jedynej wiary”. „Ostatni Testament” składa się obecnie z 18 tomów, łącznie zaś  Wissarion napisał kilkanaście książek. Głosił m.in. bliski już koniec świata, choć nie wymieniał konkretnej daty, ostro krytykował inne wyznania chrześcijańskie, szczególnie Rosyjski Kościół Prawosławny, widząc w nim  obraz antychrysta. Nie ma dokładnych danych co do liczebności „wissarionowców”

22 września 2020 funkcjonariusze Federalnej Służby Bezpieczeństwa (następczyni osławionego KGB, czyli Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego) w toku tzw. operacji specjalnej zatrzymali Siergieja Toropa oraz jego najbliższych współpracowników Wadima Ried’kina i Władimira Wiediernikowa. Komitet Śledczy Federacji Rosyjskiej zarzucił im bezprawną działalność organizacji religijnej oraz przedstawił podejrzenie o stosowanie przemocy psychicznej wobec ludzi ze szkodą dla ich zdrowia. Według mediów skonfiskowano im dużą sumę pieniędzy, przedmioty ze złota, przedmioty okultystyczne oraz broń i naboje. A podstawą do rozpoczęcia 2-letniej obserwacji wspólnoty miało być znalezienie w jednej z wiosek „wissarionowcow” zwłok małego dziecka, którego rodzicom ich „guru” zabronił wezwania lekarza. To i inne wydarzenia uznano za wystarczające do wszczęcia śledztwa i ukarania sprawców.

Zdaniem państwowej rosyjskiej agencji prasowej RIA, śledczy stwierdzili, że trzej mężczyźni wyrządzili „szkody moralne” 16 osobom, poważnie naruszyli zdrowie fizyczne 6 osób oraz umiarkowanie zaszkodzili zdrowiu kolejnej.

Ostatecznie sąd w Nowosybirsku skazał 30 czerwca Siergieja Toropa i Władimira Wiediernikowa na 12 lat, a Wadima Ried’kina na 11 lat kolonii karnej o zaostrzonym rygorze. Zobowiązał ich ponadto do zapłaty 40 milionów rubli (ok. 511 500 USD) tytułem zadośćuczynienia za „szkody moralne” wyrządzone ofiarom.

W filmie dokumentalnym BBC z 2017 roku „Podróż Simona Reeve’a do Rosji” jego twórca przeprowadził wywiad z Toropem, który zaprzeczył, jakoby wyrządził komuś krzywdę. W filmie pokazano m.in., jak dziewczęta, których rodzice byli członkami sekty, były wychowywane na „przyszłe panny młode dla godnych mężczyzn”, jak to określiła jedna z miejscowych nauczycielek.

Zobacz także