Rozpoczął się proces beatyfikacyjny ormiańskiego kardynała

Diecezja rzymska rozpoczęła proces beatyfikacyjny i kanonizacyjny kard. Grzegorza Piotra XV Agadżaniana – katolickiego patriarchy ormiańskiego i prefekta Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. Zmarł on w Rzymie w opinii świętości w 1971 r. w wieku 76 lat.

Już w 2017 roku wikariusz generalny diecezji rzymskiej kard. Angelo De Donatis podpisał edykt, w którym podkreślił, że ormiański kardynał był człowiekiem charakteryzującym się głęboką kulturą teologiczną, który poświęcił swe życie służbie Bogu i Kościołowi. „Z mądrością i miłością kierował katolickim Kościołem ormiańskim wspierając jego rozwój duchowy i materialny. Tę samą miłość, roztropność i gorliwość w głoszeniu orędzia ewangelicznego okazał, kiedy powierzono mu kierowanie Kongregacją Rozkrzewiania Wiary. We wszystkich okolicznościach życia dawał świadectwo swej wiary w Boga, z radością, że był mu oddany i z nieustannym pragnieniem przekazywania jej braciom” – napisał kard. De Donatis.

Biorąc zaś pod uwagę, że „z upływem lat trwała, a nawet wzrosła sława jego świętości” i odpowiadając na prośbę ustanowionego postulatora, by wszcząć proces beatyfikacyjny i kanonizacyjny tego sługi Bożego, postanowił wezwać wiernych, by do Trybunału Diecezjalnego Wikariatu Rzymu (Piazza San Giovanni, 6 – 00184 Roma) przekazywali wszelkie informacje, których świadczyłyby za lub przeciw jego opinii świętości, jak również wszelkie teksty jego autorstwa: zarówno drukowane, jak też manuskrypty – dzienniki, listy, prywatne notatki itp.

>>> Madryt: beatyfikacja 12 redemptorystów – męczenników wojny domowej

Dziś, po zebraniu wspomnianych materiałów, w bazylice św. Jana na Lateranie kard. De Donatis oficjalnie rozpoczął fazę diecezjalną procesu sługi Bożego kard. Agadżaniania. W inauguracyjnej sesji dochodzenia w sprawie życia, heroiczności cnót i sławy świętości kandydata na ołtarze był obecny postulator procesu, o. Carlo Calloni, postulator generalny Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów.

Ghazaros Agadżanian (szerzej znany we włoskiej pisowni swego nazwiska – Agagianian) urodził się 18 września 1895 r. w gruzińskiej miejscowości Achalciche w rodzinie katolickiej obrządku ormiańskiego. Początkowo kształcił się w prawosławnym seminarium duchownym w Tyflisie (Tbilisi), a od 1906 r. na Papieskim Uniwersytecie Urbanianum. W grudniu 1917 r. przyjął święcenia kapłańskie i powrócił na Kaukaz, gdzie był duszpasterzem w Tyflisie. do w 1921 r. ponownie wyjechał do Rzymu – i nigdy już nie wrócił do ojczyzny. Nie mógł spotkać nikogo ze swej rodziny aż do 1962 r., gdy ówczesny przywódca ZSRR Nikita Chruszczow zezwolił jego siostrze Elżbiecie na podróż do Rzymu.

Ks. Agadżanian był wicerektorem, a następnie rektorem Papieskiego Kolegium Ormiańskiego i wykładowcą Urbanianium. W 1935 r. został biskupem i wizytatorem apostolskim Patriarszego Instytutu z Bzommar (IPCB) – instytutu życia konsekrowanego dla duchownych obrządku ormiańskiego. W 1937 r. wybrano go patriarchą Cylicji (z siedzibą w Bejrucie). Przyjął imię Grzegorza Piotra (Krikor Bedros) XV. Odwiedzał diecezje i skupiska Ormian-katolików na całym świecie, zakładał sierocińce i placówki oświatowe, budował kościoły. Zabiegał o pojednanie dwóch Kościołów ormiańskich: gregoriańskiego (monofizyckiego w Armenii) i katolickiego. Przyczynił się m.in. do zorganizowania w Watykanie spotkań papieża Pawła VI z dwoma niekatolickimi patriarchami ormiańskimi: w 1967 r. z katolikosem Cylicji Chorenem I i w r. 1970 z katolikosem Eczmiadzynu Wazgenem I.

W 1946 r. Pius XII mianował go kardynałem. Przed konklawe w 1958 r. i 1963 r. był wymieniany wśród kandydatów na papieża. W 1962 r. zrezygnował z urzędu patriarchy. Od 1958 r. był bowiem proprefektem, a od 1960 prefektem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (od 1967 r. pod nazwą Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów). Odwiedził wiele misji katolickich na wszystkich kontynentach, popierał rozwój miejscowego duchowieństwa w krajach misyjnych oraz współpracę świeckich z duchownymi na tych obszarach. W 1964 r. był legatem papieskim na 38. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Bombaju.

Jednocześnie od 1955 r. aż do śmierci kierował Papieską Komisji ds. Redakcji Wschodniego Kodeksu Prawa Kanonicznego. W czasie Soboru Watykańskiego kard. Agadżanian był jednym z członków Prezydium (1963-1965), prowadzących obrady. W 1970 r. przeszedł na emeryturę i został kardynałem-biskupem Albano. Zmarł na raka 16 maja 1971 r. w Rzymie. Spoczywa w kościele św. Mikołaja z Tolentino przy Papieskim Kolegium Ormiańskim.

Zobacz także