Zofia Kędziora: czy sakrament namaszczenia chorych odpuszcza grzechy?

Dlaczego w Kościele obchodzimy Światowy Dzień Chorego? Jakie ma dla nas znaczenie? Kto może otrzymać sakrament chorych?  

11 lutego to dzień, który ma swoją wymowę. Tego dnia przypada wspomnienie pierwszych objawień Matki Boskiej w Lourdes. Pierwsze obchody, w 1993 r., odbywały się w Lourdes. W następnych latach odbywały się w różnych sanktuariach maryjnych na całym świecie. Dzień Chorego to podkreślenie znaczenia ich misji w życiu Kościoła. Udział chorych w życiu społecznym jest ograniczony. Z uwagi na cierpienie najczęściej leżą w szpitalnych łóżkach, siedzą w domach, a w wypadku chorób „na duchu” ich aktywność ogranicza się do minimum. Ewangelia jednak wciąż niesie nadzieję: „abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi” (Łk 18,8).  

>>> Franciszek: orędzie na tegoroczny Światowy Dzień Chorego – zaufanie u podstaw opieki nad chorymi [DOKUMENT] 

Czym jest choroba? 

Choroba to odstępstwo od dobrego stanu zdrowia. Wydaje się to banalne, o ile chodzi o chorobę fizyczną. Sprawa komplikuje się jednak, gdy nie dotyczy ona bezpośrednio ciała. Takim schorzeniem są także choroby cywilizacyjne, jak na przykład depresja. Ból fizyczny jest niekiedy paradoksalnie łatwiejszy do zniesienia niż cierpienie duchowe. Często trudno je zdiagnozować. Szacuje się, że po bólach kręgosłupa, anemii i chorobach płuc depresja znajduje się na czwartym miejscu pod względem liczby zachorowań. Najczęstszym wiekiem, w którym można popaść w depresję, jest okres pomiędzy dwudziestym a czterdziestym rokiem życia. Na świecie cierpi na nią ponad 350 milionów osób. To co najmniej równowartość liczby obywateli Stanów Zjednoczonych. Istnieje wiele rodzajów chorób, które co roku zbierają swoje żniwo, nierzadko prowadząc do śmierci. 

>>> Ile razy można przyjąć sakrament namaszczenia chorych? 

Czym jest sakrament chorych? 

Kościół katolicki w swojej mądrości przewidział udzielenie jednego z siedmiu sakramentów osobom, które są chore fizycznie i psychicznie. Sakrament, czyli widzialny znak niewidzialnej łaski, ma w rzeczywistości ogromną moc. Sakrament ten jest sprawowany w Kościele katolickim, starokatolickim, cerkwi prawosławnej i Kościele społeczności Chrystusa. Podobne obrzędy odbywają się także w innych kościołach, ale nie mają mocy sakramentu. Jeżeli chory nie jest w stanie się już wyspowiadać, przyjęcie sakramentu namaszczenia chorych odpuszcza jego grzechy. Można go również przyjmować kilkukrotnie, nie tylko w obliczu śmierci. Panuje powszechna opinia, że jest już ostatecznością i udziela się go na końcu drogi życia człowieka. Oczywiście w wielu przypadkach tak jest, jednak trzeba wiedzieć, że można go przyjmować również nie będąc na łożu śmierci – a wręcz przeciwnie. Służy on uzdrowieniu, czyli ma nam pomóc. Na czym on polega? Prezbiter namaszcza olejkiem czoło i wewnętrzną stronę dłoni, mówiąc: 

Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Amen. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie.  

To wszystko. W tych znakach Bóg pochyla się nad człowiekiem, obdarzając go swoją przeogromną miłością.  

 Po co cierpienie?  

Cierpienie jest nieodłącznym elementem naszego życia. Być może bez niego nie bylibyśmy w stanie się zwrócić ku Bogu. Każdy z nas ma inne doświadczenia. Thomas Merton pisze tak: 

Wierzyć w cierpienie – to objaw pychy; ale cierpieć i wierzyć w Boga – to akt pokory. Bo pycha może nam wmawiać, że mamy dość siły, żeby znieść cierpienie, że ono jest dobre, ponieważ sami jesteśmy dobrzy. Ale pokora mówi nam, że ono jest złem, którego w naszym życiu zawsze możemy się spodziewać, gdyż w nas samych tkwi zło. Cierpienie może więc być ofiarowane Bogu tylko przez człowieka wierzącego, że Jezus żyje. Bo samą istotą chrześcijaństwa jest stawianie czoła cierpieniu i śmierci, nie dlatego, aby one były dobre i same w sobie stanowiły jakąś wartość, ale dlatego, że zmartwychwstanie Chrystusa zmieniło całe ich znaczenie.  

Zobacz także