„Taki właśnie jest mój wymarzony Kościół”. Jubileusz Młodych okiem uczestniczki

Młodzi, którzy przybyli do Rzymu na swój Jubileusz, poza modlitwą i formacją duchową zwiedzają miasto i poznają włoską kulturę, ale nie są tu tylko turystami. Znoszą niewygodę i borykają się z różnymi trudnościami, jednak jako pielgrzymi nadziei w całym doświadczeniu, w jego blaskach i cieniach, uczą się dostrzegać Boże prowadzenie i miłość. Wśród uczestników wydarzeń jubileuszowych jest Agnieszka Chojecka z diecezji siedleckiej, która podzieliła się z KAI swoimi przeżyciami.

Oto refleksja Agnieszki:

Od pierwszego dni, od samego przyjazdu do Rzymu mieliśmy „pod górkę”. Na początku okazało się, że jednej osobie z grupy nie doleciała walizka, później mieliśmy bardzo trudną i długą podróż na nocleg, pierwsze zderzenie z autobusem, z którego kierowca nie wypuścił nas na przystanku, przez co musieliśmy nadrabiać 2 km drogi z ciężkimi bagażami (u większości to były plecaki). W deszczu, w górach i krętymi drogami. Ostatecznie udało nam się szczęśliwie dotrzeć do miejsca docelowego.

>>> Jubileusz Młodzieży: „radość z przebaczenia” na Circo Massimo

Następnego dnia udaliśmy się na plac świętego Piotra, by Eucharystią rozpocząć nasz jubileusz. Bardzo trudno było przecisnąć się przez tłum młodych ludzi z różnych zakątków świata, którzy także zmierzali w to samo miejsce. Połączyłam sobie te dwie sytuacje i pomyślałam że może właśnie o to chodzi: że te uciski są po to, by rodziły w nas nadzieję. Aby tę nadzieję zakotwiczyć w Bogu Ojcu. Wtedy poczułam się faktycznie pielgrzymem nadziei, ponieważ właśnie trudności uczyły mnie większego zaufania do Boga.

>>> „Zawsze można bardziej kochać” – ojcowie Szustak i Nowak z finałową katechezą w Casa Polonia

Pierwszego dnia na Casa Polonia ksiądz biskup Grzegorz Suchodolski powiedział nam, że to miejsce będzie naszym polskim domem w Rzymie, byśmy czuli się bezpiecznie. I faktycznie tak jest, że ludzie młodzi czują się tu komfortowo i swobodnie. Odczuwam wielką wdzięczność za to miejsce, ponieważ daje mi duchowy wzrost, ale pokazuje też jedność wśród nas, młodych Polaków. Obecność kardynałów, biskupów czy księży wśród nas daje nam ogromne wsparcie i pewność, że tworzymy ten Kościół wspólnie, że liczą się z naszym zdaniem, nie patrzą na nas z góry, ale witają nas z otwartymi ramionami. Tu nie ma „katolipy”, każdy szczegół jest dopracowany: konferencje, Eucharystie, koncerty. Tym samym możemy być dumni z tego, że na poważnie bierzemy naszą wiarę, że dla Boga robimy tak wielkie rzeczy, aby to On mógł być przez nas uwielbiony. Taki właśnie jest mój wymarzony Kościół, który uwielbia Boga.

Zobacz także