Ukraina: uczczono pamięć ofiar zamieszek na Majdanie

Dzień Bohaterów Niebieskiej Sotni jest obchodzony co roku 20 lutego na podstawie dekretu prezydenta z 11 lutego 2015 „O uczczeniu czynu uczestników Rewolucji Godności i uwiecznienia pamięci Bohaterów Niebieskiej Sotni”. Dzień ten wybrano dlatego, że właśnie 20 lutego 2014, w toku starć między uczestnikami wspomnianej Rewolucji Godności, czyli codziennych wielotysięcznych wieców na Majdanie, a oddziałami bojowymi ówczesnego rządu zginęło najwięcej osób. Nazajutrz prasa rządowa uznała formalnie za ofiary zabitych demonstrantów. W tymże dniu na Majdanie uroczyście pożegnano poległych, których w przemówieniach żałobnych zaczęto nazywać „Niebieską Sotnią”; podczas pogrzebu śpiewano żałobną pieśń „Płyne kacza…” (Płyną kaczki), która obecnie jest narodowym Requiem ukraińskim.

Pierwsi zabici, których nazwiska weszły w skład Niebieskiej Sotni, padli 22 stycznia 2014, byli to Serhij Nihojan i Mychajło Żyznewśkyj. Tegoż dnia w lesie pod Kijowem znaleziono ciało innego aktywisty z Majdanu – Jurija Werbyćkogo ze śladami tortur. Do 18 lutego doliczono się już 9 zabitych, a od tego dnia do 20 tegoż miesiąca na Majdanie i w jego okolicach poległa największa liczba ludzi – 78, po tym dniu – dalszych 20. Wszyscy oni znaleźli się na pomniku-memoriale bojowników o niezależność Ukrainy i tym samym w gronie Niebieskiej Sotni.

105 członkom tego grona przyznano pośmiertnie tytuł Bohatera Ukrainy, a trzej cudzoziemcy: obywatel Białorusi Mychajło Żyznewśkyj (Michaił Żyznieuski) oraz dwaj Gruzini Zurab Churcija i Dawid Kipiani otrzymali pośmiertnie ordery Bohaterów Niebieskiej Sotni.

W mediach ukraińskich często podkreśla się, że śmierć tych ludzi była wysoką ceną, jaką kraj ten zapłacił za wyzwolenie od dyktatury i za swój wybór cywilizacyjny – być częścią Europy. Demonstracje na Majdanie Niepodległości rozpoczęły się bowiem 21 listopada 2013 wkrótce po odrzuceniu przez ówczesne władze Ukrainy uzgodnionej już wstępnie umowy stowarzyszeniowej tego państwa z Unią Europejską.