Watykan: papież wraz ze zwierzchnikami Kościołów modlili się o jedność i za Synod

O jedność chrześcijan, a także w intencji rozpoczynających się w najbliższy czwartek obrad XVI Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów modlili się uczestnicy podczas czuwania modlitewnego zorganizowanego na placu świętego Piotra przez Wspólnotę z Taizé pod przewodnictwem papieża Franciszka.

W ramach przygotowania do czuwania wierni zgromadzeni na placu św. Piotra wysłuchali świadectw młodych z różnych krajów i kontynentów, którzy dziękowali za dar jedności i drogę synodalną, za dar drugiego człowieka, za dar pokoju oraz za dar Stworzenia. Zebrani usłyszeli także śpiew wykonany przez scholę dziecięcą z Ukrainy.

>>> Kard. Ryś: Kościół musi być synodalny, inaczej nie wypełni swej misji [ROZMOWA]

Ekumeniczna modlitwa

Czuwanie rozpoczął znakiem krzyża papież. Następnie duchowy zwierzchnik prawosławia, patriarcha Konstantynopola Bartłomiej I odczytał modlitwę wprowadzającą, w której znalazła się prośba do Ducha Świętego o wskazanie drogi, „którą mamy iść i jak mamy nią podążać”… nie dozwól, abyśmy wprowadzali nieład. Nie pozwól, by niewiedza sprowadziła nas na niewłaściwą drogę, albo stronniczość wpływała na nasze działania. Pomóż nam odnaleźć w Tobie naszą jedność, abyśmy mogli razem podążać do życia wiecznego, i abyśmy nie zbaczali z drogi prawdy i tego, co jest słuszne”. Następnie pastor dr Anne Burghardt ze Światowej Federacji Luterańskiej odczytała fragment Listu św. Pawła do Efezjan, zawierający wezwanie do zachowania jedności. Fragment Ewangelii – osiem błogosławieństw odczytał przedstawiciel Asyryjskiego Kościoła Wschodniego. Wierni usłyszeli także kilka jej wersów w innych językach.

Osiem intencji

Po dłuższej chwili milczenia wzniesiono intencje modlitwy wiernych. Jako pierwsza zabrzmiała prośba o to, by uczniowie Chrystusa zawsze byli budowniczymi pokoju oraz za wszystkich cierpiących z powodu przemocy i wojen m.in. w Ukrainie, Mjanmie, Afganistanie, Pakistanie, Haiti, Nikaragui, Kongu, Syrii, Sudanie Etiopii. W drugiej intencji proszono Boga w intencji jedności chrześcijan i o budowanie mostów dialogu i przyjaźni z wyznawcami innych religii. Trzecią wzniesiono za ludzi, których zaufanie zostało zranione: wątpiących, należących do mniejszości, osamotnionych, ofiar pogardy i wszelkich form segregacji. Czwarta intencja modlitewna była prośbą do Boga, aby zaspokoił ludzki głód i pragnienie sprawiedliwości, za migrantów i uchodźców oraz tych, którzy ich przyjmują. Piąta modlitwa obejmowała ofiary zmian klimatycznych i skażenia powietrza oraz tych, którzy działają na rzecz ochrony stworzenia i zachowania jego bioróżnorodności, a także starają się zachować Ziemię zdatna do mieszkania dla ludzi. W szóstej intencji zawierzono Bogu prace Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów i jego uczestników, którzy udają się na trzydniowe rekolekcje. W siódmej intencji modlono się za zmarłych w wyniku prześladowań, za ofiary przemocy, molestowania i nadużyć oraz tych, którzy towarzyszą im na drodze uzdrowienia.

Wreszcie na koniec, w ósmej intencji, wybrzmiała prośba za tych, których Jezus Chrystus karmi i umacnia swoim słowem: katechetów, zaangażowanych świeckich, braci i sióstr ze wspólnot zakonnych, wszystkich pasterzy Kościoła, aby coraz bardziej byli „sługami jedności”. Po śpiewie Kantyku Daniela do odmówienia Modlitwy pańskiej wezwał zebranych zwierzchnik Kościoła Anglikańskiego, Arcybiskup Canterbury Justin Welby.

Potrzeba ciszy i słuchania

Po niej głos zabrał papież. Nawiązując do hasła czuwania: „Together” – „Razem” Franciszek zachęcił wszystkich chrześcijan do podążania razem, bowiem „tylko razem może zaistnieć jedność wszystkich”. Wskazał na znaczenie modlitewnego milczenia, które może wyrażać zarówno niewypowiedziany smutek jak i radość. Mówiąc o niezbędności ciszy w życiu osoby wierzącej papież przypomniał, że milczenie wyraża oczekiwanie i gotowość, tkwiąc u podstaw słowa i życia. Dodał, że prawda nie potrzebuje gwałtownych okrzyków, aby dotrzeć do ludzkich serc.

„Musimy uwolnić się od wielu hałasów, aby usłyszeć głos Boga. Bo tylko w naszym milczeniu rozbrzmiewa Jego Słowo” – zachęcił papież.

Poruszając kwestię ciszy w życiu Kościoła Franciszek zaznaczył, że umożliwia ona braterską komunikację we wspólnocie kościelnej, „w której Duch Święty sprawia współbrzmienie punktów widzenia. Bycie synodalnym oznacza akceptowanie się nawzajem w taki sposób, mając świadomość, że wszyscy mamy coś do przekazania i nauczenia się” – stwierdził. Jednocześnie zachęcił do modlitwy za uczestników Synodu, wypraszania dla nich u Ducha Świętego daru słuchania.

„Słuchania Boga, aż po usłyszenie z Nim krzyku ludu; słuchania ludu, aż po odkrycie w nim tego, do czego wzywa nas Bóg” – podkreślił papież.

Wskazując na znaczenie ciszy na drodze do jedności chrześcijan Ojciec Święty wskazał na jej rolę w modlitwie, „od której ekumenizm się zaczyna i bez której jest bezowocny”. Dodał, że „im bardziej zwracamy się razem do Pana w modlitwie, tym bardziej czujemy, że to On nas oczyszcza i jednoczy ponad różnicami”.

„Dlatego prosimy we wspólnej modlitwie, abyśmy na nowo nauczyli się milczeć: słuchać głosu Ojca, wezwania Jezusa i wołania Ducha. Prosimy, aby Synod był kairós braterstwa, miejscem, gdzie Duch Święty oczyszczałby Kościół z gadulstwa, ideologii i polaryzacji. Zbliżając się do ważnej rocznicy wielkiego Soboru Nicejskiego, prośmy, abyśmy mogli w jedności i milczeniu, jak Mędrcy, czcić tajemnicę Boga, który stał się człowiekiem, pewni, że im bliżej będziemy Chrystusa, tym bardziej będziemy zjednoczeni między sobą. I tak jak mędrców ze Wschodu prowadziła do Betlejem gwiazda, tak niech niebieskie światło prowadzi nas do naszego jedynego Pana i do jedności, o którą On się modlił. Wyruszmy razem, pragnąc Go spotkać, adorować i głosić, «aby świat uwierzył» (J 17, 21)” – powiedział papież na zakończenie swego rozważania.

Z kolei dwunastu zwierzchników Kościołów chrześcijańskich otrzymało od Ojca Świętego nasiona jako znak jedności, aby zasadzić je u siebie i sprawić, by rosły.

Następnie papież wraz ze zwierzchnikami Kościołów odmówili modlitwę i udzielili błogosławieństwa.

Czuwanie trwało następnie przez kilkanaście minut w milczeniu i śpiewach.