Włochy: jutro w Neapolu beatyfikacja s. Marii Krucyfiksy Gargani

W sobotę 2 czerwca w katedrze w Neapolu prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Amato ogłosi błogosławioną siostrę Marię Krucyfiksę od Miłości Bożej Gargani, założycielkę Zgromadzenia Apostołek Serca Jezusowego. Ta zmarła w 1973 r. zakonnica była m.in. przez wiele lat duchową córką i bliską współpracownicą św. o. Pio.

Maria Gargani urodziła się 23 grudnia 1892 r. w miejscowości Morra De Sanctis w prowincji Avellino (region Kampania) na południu Włoch jako ostatnie z ośmiorga dzieci szanowanej i wpływowej miejscowej rodziny. Właśnie w domu rodzinnym otrzymała podstawowe wykształcenie, w tym także religijne, o które troszczył się zwłaszcza jej bardzo pobożny ojciec. Podstawą wychowania w wierze był bardzo wówczas rozpowszechniony w całej Europie, ale szczególnie we Włoszech, Katechizm św. Piusa X.

Później uczyła się w Avellino i w 1913 r. rozpoczęła pracę nauczycielki w San Marco la Catola w prowincji Foggia, gdzie mieszkała jedna z jej sióstr. Kilkakrotnie zmieniała jeszcze miejsce pracy, by w 1946 r. osiąść w Neapolu i tam pozostała aż do śmierci. Jako nauczycielka dbała nie tylko o przekazywanie uczniom wiedzy ogólnej, ale także o ich formację religijną oraz kulturową i społeczną, ciesząc się uznaniem i wsparciem miejscowych księży.

Jeszcze w S. Marco di Catola wstąpiła do stowarzyszenia „Mistyczna Betania”, działającego przy tamtejszym klasztorze kapucynów, którzy sprawowali opiekę duchową nad członkiniami grupy, dążącymi do doskonałości duchowej. Przyszła błogosławiona miała wówczas dwóch kierowników duchowych, ojców Benedykta i Augustyna Daniela, którzy pomogli jej m.in. w rozeznaniu jej powołania zakonnego.

W 1914 r. Maria stała się członkinią świeckiego Zakonu Franciszkańskiego (tercjarką). W rok później o. Benedykt jako kapelan wojskowy musiał udać się na front I wojny światowej. Zanim jednak wyjechał, przekazał swą podopieczną młodemu współbratu zakonnemu, o. Pio. Pierwszy kontakt – listowny – z nim niespełna 24-letnia wówczas kobieta nawiązała na początku sierpnia 1916, a po raz pierwszy oboje spotkali się osobiście w połowie kwietnia 1918 w klasztorze kapucyńskim w S. Marco la Catola. Odtąd ich znajomość trwała do końca życia włoskiego kapucyna w 1968. Z tego okresu zachowało się m.in. 67 listów, jakie napisał on do swej córki duchowej.

Ona sama była w tym czasie (od 1928 r. w Volturara Appula w Apulii na południu Włoch) aktywna na wielu polach, działając nie tylko w Trzecim Zakonie, ale także w Akcji Katolickiej, organizując Dzieło Świętego Serca na rzecz ubogich powołań w seminarium duchownym w Lucera itd. Wszystko to robiła pod duchowym kierownictwem o. Pio.

Również w dużym stopniu pod jego wpływem rozwinęło i umocniło się w niej powołanie zakonne, które ostatecznie urzeczywistniło się w latach trzydziestych XX w. Najpierw w 1934 r. Maria zgromadziła w dawnym klasztorze Maryi od Uzdrowienia grupę kobiet, z których następnie wyłoniła się wspólnota Sióstr Apostołek Świętego Serca. 11 lutego 1936 uzyskała ona zezwolenie arcybiskupa Lukki a 21 kwietnia tegoż roku powstał pierwszy klasztor.

Sama założycielka, wstępując do nowego zgromadzenia, przyjęła imię Marii Krucyfiksy (Ukrzyżowanej) od Miłości Bożej. W latach 1936-1944 określiła ona ostatecznie cele i charyzmat swego instytutu: apostolat parafialny, katecheza, szerzenie dobrej prasy, zakładanie i prowadzenie przedszkoli dla dzieci i szkół zawodowych dla dziewcząt oraz działalność z dziećmi po szkole.

W 1945 r. zgromadzenie przeniosło się do Neapolu i tam zostało ono oficjalnie ustanowiono jako Pobożne Stowarzyszenie Apostołek Świętego Serca na prawie diecezjalnym a 12 marca 1963 uzyskało zatwierdzenie ze Stolicy Apostolskiej. Obecnie ma ono swoje domy w różnych częściach Włoch i w Burkina Faso w Afryce.

Maria Krucyfiksa zmarła w Neapolu 23 maja 1973 r. w opinii świętości. Jej ciało spoczęło na jednym z cmentarzy miejskich, skąd 17 maja 1992 r. przeniesiono je do domu macierzystego zgromadzenia w tym mieście. Proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym zakończył się 16 maja 2002 r., a 26 stycznia br. papież upoważnił Kongregację Spraw Kanonizacyjnych do wydania dekretu o uznaniu cudu za wstawiennictwem sługi Bożej, która jutro zostanie wyniesiona na ołtarze.

Zobacz także