Zakonnice z zespołem Downa, czyli Małe Siostry Uczennice Baranka

W Instytucie Małych Sióstr Uczennic Baranka powołanie zakonne mogą realizować kobiety z zespołem Downa. Obecnie zgromadzenie liczy dziesięć sióstr, z czego osiem z nich ma zespół Downa.

Na początku lat 80. XX w. s. Line (dzisiejsza przeorysza klasztoru) poznała młodą kobietę, Weronikę, która chciała zostać zakonnicą i poświęcić swoje życie Bogu. Jednak z powodu zespołu Downa wiele zakonów odmówiło dziewczynie realizacji swojego powołania. Siostra Line zdecydowała się pomóc młodej kobiecie i założyła wspólnotę dla dziewcząt z zespołem Downa.

W wywiadzie dla „Regina Magazine” s. Line przywołuje słowa papieża Jana Pawła II, który mówił, że „każde życie jest cenne w oczach Boga”. Podobnie jest z siostrami zakonnymi z zespołem Downa i ich powołaniem, które jest wyjątkowe.

Do założenia zgromadzenia przyczynił się pediatra i genetyk Jerôme Lejeun. To właśnie jego badania pozwoliły ustalić przyczyny w zaburzeniach chromosomów, w tym m.in. trisomię 21, czyli zespół Downa.

>>> Lekarz, który odkrył przyczynę zespołu Downa, zostanie beatyfikowany

Życie zakonne

Małe Siostry podążają  „małą drogą” św. Teresy z Lisieux oraz wskazaniami św. Benedykta: „Módl się i pracuj”. Ich życie jest proste i składa się z modlitwy, pracy i ofiary. – Wybrałyśmy tylko małą drogę św. Teresy, co jest właściwe dla naszej miłości do ubóstwa. Nigdy nie dokonamy wielkich osiągnięć ani nie będziemy wielkimi teologami – wyznaje s. Line.

Przed wstąpieniem do zakonu kandydatki mają najpierw czas rozeznania, nie jest on dokładnie określony. Następnie odbywa się roczny postulat, a po nim trzyletni nowicjat. Pierwsze śluby czasowe składane są na trzy lata, a po nich składa się śluby wieczyste.

W 1985 r. wspólnota została przekształcona w instytut religijny życia kontemplacyjnego. Natomiast 15 grudnia 2011 roku abp Armand Maillard zatwierdził reguły zakonne Instytutu Małych Sióstr Uczennic Baranka.

Zobacz także