Bp Jarecki o synodzie: potrafiliśmy siebie słuchać, bez oceniania

Dla mnie zakończenie diecezjalnego etapu prac synodalnych jest nowym początkiem i powrotem do źródeł – powiedział KAI warszawski biskup pomocniczy Piotr Jarecki. – Podczas synodu potrafiliśmy słuchać się nawzajem, bez oceniania – wskazuje duchowny, wymieniając m.in. środowiska LGBT. W piątek w archikatedrze warszawskiej odbędzie się uroczyste zakończenie diecezjalnego etapu synodu o synodalności.

Publikujemy komentarz bp. Piotra Jareckiego:

Gdybyśmy piątkową uroczystością zakończyli synod, to nie miałby on sensu. W moim rozumieniu jest to zakończenie specyficzne, które jest nowym początkiem, powrotem do źródeł. Może w innych formach i w innym zgromadzeniu, ale synod jest wprowadzaniem do Kościoła tego, co czytamy i rozważamy w pierwszym podręczniku eklezjologii czyli w Dziejach Apostolskich i choćby w “Lumen gentium” Soboru Watykańskiego II. Powtarzam, to nie jest zakończenie lecz nowy początek.

>>> Poznań: zaprezentowano pierwsze wnioski w ramach Synodu o Synodalności [+GALERIA]

Szczerze mówiąc, Kościół jako całość nigdy nie będzie synodalny. Kościół będzie synodalny poprzez swoje ciała czyli środowiska synodalne. A są nimi przede wszystkim parafialne rady duszpasterskie i rady ekonomiczne. Trzeba zrobić wszystko, żeby one istniały nie tylko na papierze lecz były wyłaniane autentycznie i aby sprawnie działały.

To samo dotyczy wymiaru diecezjalnego. W przyszłym roku kończy się kadencja diecezjalnej rady duszpasterskiej. Będziemy starali się – już zaczęliśmy ten proces – dotrzeć do ludzi najaktywniejszych w tym procesie rozeznawania synodalnego i głównie spośród nich, choć nie tylko, utworzyć nowy skład rady. A więc z ludzi, którzy byli aktywni, którym zależy na Kościele, którzy uczestniczyli w procesie rozeznawania, podejmowania decyzji, wypracowania programów duszpasterskich itd.

Takimi ciałami są także różnego typu zrzeszenia. Chodzi o to, żeby one nie były autoreferencyjne, a to zdarza się bardzo często; żeby potrafiły wzajemnie wzbogacać się charyzmatami i w ten sposób budować ów wymiar synodalny, wspólnotowy, zarówno Kościoła partykularnego jak i powszechnego. Ale – poczynając od parafii. Ja nazywam parafię ojczyzną Kościoła Chrystusowego.

Czy jestem zadowolony z prac synodu w archidiecezji warszawskiej? Zawsze jest niedosyt, ale w naszych pracach dostrzegliśmy jednak bardzo wiele plusów. Przede wszystkim ten, że potrafiliśmy się słuchać, bez oceny. A były różne środowiska, w tym także przedstawiciele środowiska LGBT. My się nie ocenialiśmy. Po prostu każdy wyraził swoje zdanie i modliliśmy się do Ducha Świętego, a w syntezie staraliśmy się to wszystko podsumować. Czyli, bardzo ważny był kontakt i możliwość wypowiedzenia się przez tych ludzi, którzy w swoich środowiskach raczej nie mieli wiele okazji ani możliwości ażeby zabrać głos i być wysłuchanym bez oceniania.

>>> Świeccy wybierają biskupa? Historyk Kościoła wzywa do czerpania z synodalnych doświadczeń Wschodu

To jest bardzo ważne. Po prostu uczymy się relacyjności, która jest słabą stroną nie tylko Kościoła, w którym jest dużo anonimowości i raczej masy a nie wspólnoty. Wielki kryzys relacyjności przeżywamy także w społeczeństwie świeckim. Myślę, że gdybyśmy nadal szli drogą budowania Kościoła synodalnego, to być może udałoby się wpłynąć także na całe społeczeństwo, ażeby rozwijało się w tym właśnie wymiarze relacyjności. Bo tylko wtedy będzie społeczeństwem na miarę człowieka, po prostu. Człowiek bowiem, jest z natury istotą społeczną.

I jeszcze jedno: prawda jest polifoniczna. Całą prawdę zna tylko Bóg. My zaś przeżywamy deficyt wzajemnego wysłuchania się.

Zobacz także