Dlaczego tak ważne jest, aby patrzeć na Postaci eucharystyczne w czasie przeistoczenia? 

W liturgii częściej zwracamy uwagę na gesty wykonywane rękami. Tymczasem także oczy i możliwość widzenia pełni bardzo ważną rolę. Są znakiem, że dusza kieruje się (lub nie kieruje) do Boga. 

Oczy są dla człowieka przewodnikiem po wszystkim, co robi. Oczywiście dotyczy to także Eucharystii. To tam człowiek patrzący na Boga spotyka się ze spojrzeniem Boga, który patrzy na człowieka. 

Przez oko do serca 

Kiedy chcemy zobaczyć interesujący film, to nie zadowalamy się tylko dźwiękiem słyszanym zza ściany. Chcemy także widzieć to, co dzieje się na ekranie. Wtedy tak naprawdę możemy poznać kontekst wypowiadanych słów. Tak samo kibic sportowy chce uczestniczyć na żywo w wydarzeniach. Nie wystarcza mu znajomość wyniku i świadomość, że wie, na czym polega mecz piłkarski czy bieg narciarski. 

Podobnie w liturgii, kiedy przeżywamy najważniejsze wydarzenia naszej wiary i wiary Kościoła, bardzo ważne jest także to, by zaangażować wzrok. Obserwowanie widzialnych znaków prowadzi człowieka w głąb Tajemnicy, Misterium. Nie da się w pełni uczestniczyć w nich z zewnątrz Kościoła. Wtedy człowiek nie ma szans, by zaangażował się całkowicie. 

Patrzę, więc jestem 

Pierwsze liturgie dawały w zasadzie dowolność celebransowi w wykonaniu gestu podnoszenia oczu ku górze. Dopiero Rytuał Rzymski z 1614 roku podał dokładniejsze opisy. Wymagał, aby wierni podnosili oczy podczas przygotowania darów ofiarnych i przed konsekracją. Praktyka podnoszenia oczu miała ułatwić uświadamianie sobie obecności Bożej i osiągnięcie większego skupienia i większej serdeczności w modlitwie. 

Posoborowa odnowa liturgiczna wymaga, aby oczy były zwrócone na ołtarz, na liturgiczne obrzędy, na lektora i na głoszącego słowo Boże. Ma to służyć zachowaniu jedności między myślami, słowami i czynnościami liturgicznymi.  

>>> Co takiego dzieje się na Eucharystii, że ludzie giną z jej powodu? [WIDEO]

Dlatego niewłaściwe jest opuszczanie głowy i bicie się w piersi w czasie przeistoczenia i ukazania Postaci eucharystycznych. Ciało i Krew Chrystusa są pokazywane wiernym, w obrzędzie ukazania świętych Postaci, aby jeszcze bardziej uświadomili sobie realną obecność Chrystusa w Eucharystii. By patrząc, mogli sobie uświadomić na nowo, że jest to Ciało i Krew Pańska, że uczestniczą w uobecnianej na nowo ofierze Chrystusa – to znaczy w Jego śmierci i zmartwychwstaniu. 

Spojrzenie, patrzenie – to znak obecności. Kiedy patrzę na kogoś, to znaczy, że zwracam na niego uwagę, jestem dla niego obecny. Jest dla mnie ważny. Warto pamiętać, że nie jest to gest jednostronny. Także Bóg kieruje swoje spojrzenie na człowieka. 

Spotkanie spojrzeń 

Eucharystia to także miejsce spojrzenia Boga na człowieka, a konkretniej spotkanie dwóch spojrzeń: Boga i człowieka. To wzajemne przenikanie się jest zarówno początkiem, jak i wyrazem relacji, która dzieje się na Eucharystii. To przenikanie się życia naszego i Bożego. Wtedy na Eucharystii doświadczamy miłości, która śmierć przemieniła w zmartwychwstanie i która także w naszym życiu wszystkie śmierci od grzechu, śmierci z powodu cierpienia przemienia w zmartwychwstanie, w życie. Bez uważności, bez spojrzenia na Boga i bez przyjmowania Jego spojrzenia bardzo łatwo to przegapić. 

Zobacz także