Z Ewangelii na dziś: „Potem zwróciwszy się w stronę kobiety, rzekł do Szymona: «Widzisz tę kobietę (cudzołożnicę)? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała mi stopy i otarła je swymi włosami. Nie powitałeś mnie pocałunkiem; a ona, odkąd wszedłem, nie przestała całować stóp moich. Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje stopy. Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje». Do niej zaś rzekł: «Odpuszczone są twoje grzechy”. (Łk 7, 44-49). 

Po modlitwie tą Ewangelią „chodzi za mną” piosenka zespołu „Houk”: „Oni wiedzą, kim są, nie mają nic do stracenia, nie mają już sił ukrywać swego poniżenia. Prostytutki i złodzieje, przed nami wejdą do królestwa, prostytutki i złodzieje przed nami wejdą tam”. Coś w tym jest. Wykluczamy. Sami chcemy decydować – jak Szymon Piotr – o tym, kto powinien się dostać do Jezusa, a kto nie. Bóg jest inny. I kto wie, może właśnie ci na peryferiach zainteresowania Kościoła bardziej pokochają Boga, do którego my się już przyzwyczailiśmy. Bywa, że w naszych relacjach z Bogiem zachowujemy się czasem jak małżeństwo z długoletnim stażem, które jest ze sobą bardziej z przyzwyczajenia niż z miłości. 

Marcin Wrzos OMI