Z Ewangelii na dziś: „Piotr powiedział do Jezusa: »Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą«. Jezus odpowiedział: »Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci lub pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi«” (Mk 5, 25-43). 

To doświadczenie bardzo wielu ludzi. Bóg daje „na bogato”. Ta Ewangelia jest spojrzeniem na rzeczywistość Kościoła, do której zmierzamy. Na wspólnoty, w których jest nam dane dojrzewanie w wierze, w których powinniśmy się wzajemnie znać i być dla siebie bliskimi ludźmi. Stosując narrację papieża Franciszka, zmierzamy ku wspólnotom kościelnym – ku parafiom, plebaniom, klasztorom, innym wspólnotom parafialnym i nie tylko. Ba, tęsknimy za takimi wspólnotami, w których wspieramy się, troszczymy, podpieramy, opatrujemy sobie wzajemnie rany – w drodze ku niebu. Im bardziej damy się prowadzić Duchowi Świętemu, im bardziej będziemy potrafili oddać Bogu to, co potrafimy, im bardziej będziemy potrafili opuścić to co nie Boże, a co nas zabija duchowo, tym bardziej ten obraz stanie się realny i ma szanse się urzeczywistnić. To dziś bardzo jest potrzebne. 

Marcin Wrzos OMI