Z Ewangelii na dziś: „Jezus mówił do tłumów: «Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: ‘Deszcz idzie’. I tak się dzieje. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie: ‘Będzie upał’. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże chwili obecnej nie rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne? Gdy idziesz do sprawującego władzę ze swym przeciwnikiem, staraj się w drodze dojść z nim do zgody, by cię nie zaciągnął do sędziego; a sędzia przekazałby cię dozorcy, dozorca zaś wtrąciłby cię do więzienia. Powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni pieniążek»” (Łk 12, 54-59). 

Bóg jest kreatywny w przychodzeniu do nas. Znamy teoretycznie te katechizmowe drogi: sakramenty, słowo. Przychodzi też w drugim człowieku, szczególnie tym „skopanym przez życie”, denerwującym nas i zabierającym nasz czas. W zakonnej formacji mówi się czasem, że gdy do drzwi klasztoru puka ubogi/bezdomny/pijany człowiek, to przychodzi w nim do nas Jezus. Pamiętam zdarzenie, gdy w bardzo mało sprzyjającym momencie pojawił się taki człowiek. Usłyszałem: „Marcin, otwórz drzwi, bo znowu ten Jezus przychodzi”. Prośmy Boga o ewangeliczne oczy, abyśmy dostrzegali Go, gdy do nas przychodzi, często na wiele zaskakujących sposobów. 

Marcin Wrzos OMI