Z Ewangelii na dziś: „Jezus wyrzucał złego ducha z człowieka, który był niemy. A gdy zły duch wyszedł, niemy zaczął mówić i tłumy były zdumione. Lecz niektórzy z nich rzekli: »Mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy«. Inni zaś, chcąc Go wystawić na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba. On jednak, znając ich myśli, rzekł do nich: »Każde królestwo wewnętrznie skłócone pustoszeje i dom na dom się wali. Jeśli więc i Szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo?«” (Łk 11, 14-17).  

Kolejna wielkopostna wskazówka: troska o jedność wśród nas, także w Kościele. Jedną z widzialnych cech Kościoła powinna być właśnie jedność, wprowadzanie pokoju. Widzimy po sobie, czy dbamy o nią, o pokój wokół siebie, czy też nie. Widzimy, czy dajemy się ponieść zarządzaniu konfliktem, agresją. Bywa różnie, bo świat bliższy i daleki wydaje się mocno podzielony. Ojciec Wacław Hryniewicz, oblat, geniusz teologiczny, pisał, że Kościół jest polifoniczny. Jako Kościół tworzymy orkiestrę, w której – gdyby posłuchać każdego z instrumentów z osobna (każdy jest inny) – można mieć wrażenie, że nie zawsze brzmią dobrze. Dopiero gdy wszystkie razem zaczną grać, tworzy się najpiękniejsza melodia. Tego nam trzeba: mniej kłótni, wojen, wojenek, a więcej harmonii i miłości. Dziś trzeba, aby nas – chrześcijan – po tym rozpoznawano. 

Marcin Wrzos OMI