Hubert Piechocki: Maryja nie jest komiksową superbohaterką 

Pismo Święte nie mówi nam wprost o narodzinach Maryi. Skoro jednak Maryja jest człowiekiem – tu musiała fizycznie pojawić się na świecie. Kościół przypomina nam dzisiaj o tym oczywistym, choć często tak pomijanym fakcie. 

Mamy tendencję do robienia z Maryi jakiegoś nadczłowieka. Robimy z niej komiksową superbohaterkę o nadludzkich mocach. Przypisujemy jej cechy, które zdecydowanie nie kojarzą się z gatunkiem ludzkim (ani z żadnym innym gatunkiem żyjącym na naszej planecie). A tymczasem Maryja, choć miała swój istotny wkład w ziemską część historii Jezusa Chrystusa, była (i jest nadal) po prostu zwykłym człowiekiem. Dzisiaj szczególnie mocno warto o tym pamiętać. 

>>> Urodziny Maryi – bohaterki najważniejszej misji w historii świata

To nie Wonder Woman 

Narodzenie Maryi Kościół obchodzi dokładnie 9 miesięcy po uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Pannie. To dokładnie tyle, ile trwa czas ciąży. O co chodzi w narodzeniu Maryi? Właśnie o jej człowieczeństwo. Życie każdego z nas przebiega inaczej, ale jeśli czytasz te słowa, to jednego jestem pewien: kiedyś się urodziłaś lub urodziłeś. Ten fakt znajduje się w CV każdego z nas. Maryja też się urodziła, jako córka Joachima i Anny, bo jest człowiekiem. Jest jedną z nas. Myśląc o niej nie możemy nigdy o tym fakcie zapominać. Jeśli będziemy z Maryi robili wspomnianą superbohaterkę – to Ona zawsze będzie nam daleka. Będzie niedościgłym ideałem. Tymczasem, Maryja ma być dla nas ideałem, ale ideałem „dościgłym”. Mamy chcieć być jak Maryja – każdego dnia walczmy o swoją świętość. Zapomnijmy o mitycznych, przypisywanych Maryi mocach – bo Ona ich nie posiada. Jej jedyną mocą jest bycie człowiekiem – a tę moc posiadasz także Ty.  

>>> Dlaczego świętujemy narodziny Maryi?

Docenić poród 

Tak często banalizujemy nasze ludzkie ciało. Tymczasem, dzisiejsze święto przypomina nam też mocno o wartości ludzkiego ciała. Maryja, rodząc się, wyglądała jak każdy nowo narodzony człowiek. Była niemowlęciem, z czasem stała się dzieckiem i wreszcie dojrzałą kobietą. Dojrzewała tak samo, jak każdy z nas (zresztą, to samo trzeba powiedzieć o Jej Synu, który – choć jest Bogiem – to jest też człowiekiem). Ciało człowieka podlega prawom przyrody (biologii, fizyki, chemii itd.). Ale to nie są prawa, które wzięły się znikąd – to wszystko reguły, które kiedyś skonstruował Bóg. I w tej rzeczywistości rodzi się kobieta, którą Bóg za kilkanaście lat poprosi, by stała się Matką Bożego Syna. Przychodzi na świat w trakcie jednego z najbardziej intymnych aktów fizjologicznych – podczas porodu. Jeżeli matka Jezusa jest normalną kobietą i przychodzi na świat w bólu, pocie, łzach i krwi – to znaczy, że ciało ludzkie ma dla Boga ogromne znaczenie. Nie tylko duch i psychika – ale znaczenie ma dla Niego też nasze ciało. 

Nie możemy się uściskać 

Przeżywamy dziwny rok. Rzeczywistość jak z krzywego zwierciadła. Myślę wiele o konsekwencjach, tych długofalowych, które wiążą się z tym czasem. Ostatnio oglądałem jeden z popularnych talent show. Nowa edycja, nagrywana już w rzeczywistości pandemicznej. W pierwszym odcinku uczestnicy mogli awansować do właściwej rozgrywki. Ci, którym to się udało, chcieli odruchowo uściskać jurorów. Ale nie mogli tego zrobić. Bo w trakcie epidemii trzeba zachować dystans społeczny i poradzić sobie bez takich emocjonalnych, czysto ludzkich zachowań. Trzeba powstrzymać się od bliskości (oczywiście, nie dotyczy to np. bliskości okazywanej w gronie rodzinnym). Słowa „nie możemy się uściskać” jakoś szczególnie mnie dotknęły. Taki zwyczajny, ludzki gest – którego nagle nie można zrobić. Dotknięcie drugiego człowieka, wyrażenie w ten sposób swoich emocji – nagle jest niemożliwe. Ktoś powie, że to drobiazg i banał. A jednak – ten drobiazg i banał boli. Zwyczajnie po ludzku boli.  

 >>> 4 powody, dla których czcimy Maryję

Podziękuj za „fartucha” 

Dlaczego piszę o talent show? Bo bardzo skojarzyło mi się to ze wspominanym dziś narodzeniem Maryi i z byciem człowiekiem. Pandemia na moment zastopowała w nas pewne odruchy. Ale to od nas zależy, czy do nich wrócimy. W końcu, dzięki wysiłkowi naukowców, medyków i ludzi wielu innych zawodów, pokonamy koronawirusa i wrócimy do normalnego funkcjonowania. Znów będziemy mogli się uściskać. Na razie nam tego brakuje, ale musimy wierzyć, że to ten rodzaj braku, który w końcu zniknie. Będziemy znów mogli zachowywać się jak ludzie. Czyli też jak Maryja, która nie była superbohaterką. Nie była Wonder Woman czy Kobietą Kotem, ale człowiekiem z krwi i kości. I pewnie Maryja też miałaby łzy w oczach, gdyby „dostała fartucha”, ale nie mogła zwyczajnie przytulić się do drugiego człowieka i podziękować za tego „fartucha”. Ona też chciałby się uściskać, tak po prostu, zwyczajnie, po ludzku. 

Zobacz także