Kard. Schönborn: coraz mniej Europy w centrum Kościoła

Jego zdaniem ta sytuacja widoczna jest także w decyzjach personalnych papieża. Kiedy 21 lutego 1998 r. kard. Schönborn otrzymywał kapelusz kardynalski z rąk papieża Jana Pawła II Ojciec Święty zapytał: „Czy czterech kardynałów to nie za wielu w Austrii?” (oprócz niego żyło wówczas jeszcze trzech purpuratów: Franz König, Hermann Groër oraz pracujący w Watykanie Alfons Maria Stickler). Ale nie ma pewności, czy w małych krajach środkowoeuropejskich, np. w Wiedniu, Pradze, czy Budapeszcie, dojdzie do nowych nominacji kardynalskich – uważa kard. Schönborn.

W każdym razie przewodniczący Konferencji Biskupów Austrii i arcybiskup Wiednia zapowiedział, że za dwa lata, po osiągnięciu wieku 75 lat, zwróci się do papieża z prośbą o zgodę na przejście na emeryturę. „Nie będzie to tylko `pro forma` ale bardzo poważne życzenie, aby papież tę prośbę przyjął” – powiedział austriacki purpurat. Wyznał, że „czeka z niecierpliwością na taki czas spokoju, aby dostatecznie dużo miejsca poświęcić na życie duchowe i z pewnością nie zabraknie mu zajęć. Zaznaczył, że nie „spekuluje” na temat swojej przyszłości.

Jako swoje podstawowe obowiązki wymienił sprawowanie urzędu „biskupa Wiednia” i przewodniczącego episkopatu, w której to funkcji czuje się łącznikiem między Kościołem Austrii a Rzymem. „Było to co pewien czas potrzebne, zwłaszcza w sytuacjach trudnych” – powiedział.

Do Rzymu kard. Schönborn jeździ przeciętnie raz w miesiącu, a to ze względu na obowiązki, jaki ma w licznych dykasteriach Stolicy Apostolskiej, m.in. w Kongregacjach Nauki Wiary, Wychowania oraz dla Kościołów Wschodnich, w Papieskiej Radzie ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji, czy w komisji kardynałów ds. „banku watykańskiego” i Radzie Synodu Biskupów.

Pytany o mający się odbyć w październiku Synod Biskupów ds. młodzieży kard. Schönborn powiedział, że jeszcze nie wie, czy i tym razem – podobnie jak w przypadku synodu ds. rodziny – zostanie mianowany członkiem synodu. Zdaniem austriackiego purpurata synod ds. młodzieży będzie się odbywał w „klimacie innej sytuacji” niż dwa ostatnie poświęcone rodzinie. „Nie sądzę, aby pojawiły się tematy bardzo kontrowersyjne, ale będzie on raczej polegał na 'rozróżnianiu` gdyż zdolność rozróżniania jest tym czego potrzebuje młody człowiek, aby iść swoją drogą do Chrystusa” – stwierdził kardynał.

W rozmowie z mediami katolickimi kard. Schönborn określił stosunki Kościół-państwo w Austrii jako „dobre”, mimo ostatnich kontrowersji wokół „ślubów” państwowych dla par tej samej płci. Życzyłby sobie, aby po wypowiedzi sędziów Trybunału Konstytucyjnego w tej sprawie, nastąpiły „dyskusje, a być może także pewne doprecyzowanie ustawy. „Kościół nigdy nie protestował przeciwko ustawie o partnerstwie gwarantującej partnerom tej samej płci prawa cywilne, gdyż jest to kwestia sprawiedliwości. Natomiast małżeństwo poprzez fakt, iż jest to związek między kobietą a mężczyzną, umożliwiający wymianę pokoleniową, ma również pod względem prawnym, szczególne i niezastąpione miejsce w życiu” – stwierdził przewodniczący episkopatu Austrii.

Kard. Christoph Schönborn to dominikański teolog, wybitny intelektualista, poliglota, człowiek głębokiej wiary i modlitwy. 73-letni arcybiskup Wiednia od dawna uważany jest za jednego z czołowych teologów Kościoła powszechnego. Jest jednym z dwóch dominikanów w Kolegium Kardynalskim.

Christoph Schönborn urodził się 22 stycznia 1945 r. w arystokratycznej rodzinie w miejscowości Skalsko w czeskiej diecezji Litomierzyce. W tym samym roku jego rodzina musiała uciekać do Austrii. Po maturze w 1963 r. wstąpił w Niemczech do zakonu dominikanów. Studiował teologię i filozofię w Bonn, Wiedniu oraz w Paryżu. Święcenia kapłańskie otrzymał 27 grudnia 1970 r. w Wiedniu z rąk kard. Franza Königa.

W latach 1971-72 ukończył studia doktoranckie w Instytucie Katolickim w Paryżu, a następnie w Ratyzbonie, gdzie był słuchaczem m. in. ks. prof. Josepha Ratzingera, późniejszego prefekta Kongregacji Nauki Wiary i papieża. W 1974 r. uzyskał tytuł doktora w Instytucie Katolickim w Paryżu na podstawie pracy „L’Icône du Christ” (Ikona Chrystusa), co stanowiło pierwszy owoc jego głębokich studiów nad Kościołem Wschodnim. Od 1975 r. wykładał dogmatykę na Uniwersytecie Katolickim we Fryburgu Szwajcarskim i prowadził zajęcia z teologii chrześcijańskiego Wschodu.

Kard. Schönborn jest autorem licznych dzieł teologicznych w języku niemieckim i francuskim. W latach 1980-1991 był członkiem komisji teologicznej Konferencji Biskupów Szwajcarii. Należał też do Międzynarodowej Komisji Teologicznej przy Kongregacji Nauki Wiary. Od 1985 r. piastował różne funkcje w ekumenicznej fundacji „Pro Oriente”, obecnie jako przewodniczący jej kuratorium. W latach 1987-1992 był sekretarzem komitetu redakcyjnego Katechizmu Kościoła Katolickiego, a przed kilku laty z jego inspiracji i pod jego redakcją powstał – opublikowany już w kilkunastu językach, m.in. po polsku – katechizm dla młodzieży Youcat.

W 1991 r. papież Jan Paweł II mianował o. Christopha Schönborna biskupem pomocniczym w Wiedniu, w 1995 r. arcybiskupem tego miasta, a na konsystorzu w 1998 r. obdarzył go godnością kardynała. W tym samym roku kard. Schönborn został przewodniczącym Konferencji Biskupów Austriackich. Jego zawołaniem biskupim są słowa: „Vos autem dixi amicos” („Nazwałem was swoimi przyjaciółmi” – J 15,15).

Kard. Schönborn jest członkiem Kongregacji Nauki Wiary, Kongregacji dla Kościołów Wschodnich i Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej, a także Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji. Jest członkiem Komisji Kardynalskiej ds. Instytutu Dzieł Religijnych (IOR). Zasiada też w Radzie Sekretariatu Generalnego Synodu Biskupów oraz w Międzynarodowej Komisji Katolickiej ds. Migracji.

Zobacz także