Kard. Schönborn o sensie procesji Bożego Ciała w wielkim mieście

O znaczeniu uroczystości Bożego Ciała i procesji eucharystycznej sprawowanej w centrum wielkiego miasta napisał dziś na swoim koncie Twitter metropolita Wiednia, kardynał Christoph Schönborn OP.

Jeśli pogoda pozwoli, w tym roku odbędzie się wielka procesja Bożego Ciała przez centrum Wiednia. Różne grupy ustawią się w szeregu: dzieci sypiące kwiatki, muzyka gwardii austriackich sił zbrojnych, panie w złotych kapeluszach i kolorowe bractwa studenckie, przedstawiciele życia publicznego i akademickiego, wszyscy oni i wielu wiernych będą poprzedzać lub podążać za „niebem”, baldachimem niesionym przez czterech skautów, pod którym idę z monstrancją. Jest to prawdziwe centrum całej procesji. Zawiera mały biały kawałek chleba, stanowiący centrum wszystkiego: chleb eucharystyczny, świętą hostię, ciało Chrystusa.

Falls das Wetter es zulässt, werden wir heuer im Herzen von Wien den großen „Stadtumgang“ halten, die Fronleichnamsprozession durch die Wiener Innenstadt. Die verschiedenen Gruppierungen werden sich einreihen: blumenstreuende Kinder, die Gardemusik des Bundesheeres, die… pic.twitter.com/ItvByDVsjh

— Christoph Schönborn (@KardinalWien) June 8, 2023

W całej Austrii, w niemal wszystkich wioskach i miasteczkach, odbywają się dziś procesje Bożego Ciała, niektóre z dużym folklorem, ze starymi tradycjami i pięknymi zwyczajami. Czy to, co robimy w całym kraju, to coś więcej niż folklor? W centrum Wiednia droga procesji usłana jest licznymi turystami i przypadkowymi przechodniami. Przyglądają się z zaciekawieniem temu dziwnemu spektaklowi, który dla wielu jest zupełnie niezrozumiały. Od czasu do czasu ktoś czyni znak krzyża lub nawet klęka przed Najświętszym Sakramentem, jak nazywany jest chleb święty. A co z nami, którzy idziemy w procesji, modlimy się, śpiewamy? Czy czujemy się jak obcy wśród wielu ludzi, którzy w większości patrzą bez zrozumienia lub po prostu przechodzą obok?

>>> Procesje w Boże Ciało. Czy chętnie w nich uczestniczymy?

Słuchacze reagowali bez zrozumienia, nawet wtedy gdy Jezus mówił w synagodze w Kafarnaum o innym chlebie, „który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki” (J, 6, 51). Ludzie ci byli niedawno świadkami, jak Jezus nakarmił kilka tysięcy osób zaledwie pięcioma bochenkami. Teraz nie mówił już o chlebie zaspakajającym : „Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata” (tamże). Dla większości słuchaczy było to zbyt wiele: „ Jak On może nam dać [swoje] ciało do spożycia?”( J 6, 52). Ale Jezus upiera się przy swoich wymagających słowach: „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” (J 6, 56).

Jeśli mam być szczery, to muszę przyznać, że sam zawsze mam mieszane uczucia, gdy przechodzę przez tłumy z monstrancją. Czy nie jest to już raczej przestarzała tradycja? Kto rozumie, co robimy? Czy to pasuje do naszych czasów? Ale potem zawsze na nowo porusza mnie prosta myśl: A jeśli to, co powiedział Jezus, jest prawdą? A jeśli ten mały biały chleb jest naprawdę Jego ciałem? Co jeśli Jezus jest obecny w ukryty, ale rzeczywisty i prawdziwy sposób pośród ludzi? Czyż nie wierzę w to z całego serca? Nawet jako dziecko, jako nastolatek, czułem to i wierzyłem w to: Jezus jest tutaj! Do dziś ta ufność mnie niesie. To moje pocieszenie i radość. A potem proszę Jezusa po prostu: Błogosław wszystkim ludziom! Pocieszaj ich, umacniaj i bądź z nimi! Tak, Boże Ciało to naprawdę coś więcej niż tylko folklor!

Zobacz także