Kim jest kobieta, która została nowym konsultantem dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia?

María Ascensión Romero Antón jest jedną z trzech osób, obok Kiko Argüello i ks. Mario Pezzi, odpowiedzialnych za Drogę Neokatechumenalną na świecie. Jako świecka celibatariuszka była przez 25 lat misjonarką na terenach byłego Związku Radzieckiego: w Kazachstanie, Rosji i Białorusi.

María Ascensión Romero Antón to świecka celibatariuszka, która urodziła się 27 maja 1960 r. w Tudeli, Nawarra (Hiszpania). Studiowała w College of the Society of María, by potem pracować jako nauczycielka. W wieku 19 lat wstąpiła na Drogę Neokatechumenalną. W 1987 r, gdy poczuła swoje powołanie misyjne, została katechistką wędrowną. Ewangelizowała w krajach byłego Związku Radzieckiego. W 1992 r., została przydzielona do misji w białoruskim Homlu (najbliższej katolickiej misji Czarnobyla). W 1996 r. wraz z innymi wędrownymi siostrami została przeniesiona do Aktyunbinska w Kazachstanie. W 2005 roku została wysłany do Petersburga. Tam pracowała na misji wraz z inną siostrą i rodzinami z Włoch i Hiszpanii. W sumie przez 25 lat posługiwała na misji, jako katechistka. W 2002 r ukończyła formację na Drodze Neokatechmenalnej (zakończenie formacji na Drodze Neokatechumenalnej nie oznacza odejścia ze wspólnoty). Podczas liturgii paschalnej tego samego roku, którą sprawował kard. Rouco Varela, odnowiła swoje przyrzeczenia chrzcielne.

W 2018 r., po śmierci Carmen Hernández, María Ascensión Romero Antón zastąpiła ją w ekipie odpowiedzialnych za Drogę Neokatechumenalną na całym świecie (w której jest Kiko Argüello i ks. Mario Pezzi). Kilka dni temu, papież Franciszek powołał ją jako konsultantkę do papieskiej Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia. Jak żartobliwie zauważył kiedyś prefekt tej dykasterii, kard. Kevin Farrell:

Dykasteria ds. Świeckich, Rodziny i Życia to wielki plac budowy.

Ten stosunkowo nowy watykański urząd powstał z połączenia dwóch papieskich rad: ds. świeckich i ds. rodziny, a dodatkowo do jego kompetencji należą też kwestie życia, a zatem „wspieranie i koordynacja inicjatyw na rzecz odpowiedzialnej prokreacji i ochrony życia od poczęcia do naturalnej śmierci”. Jak podkreśla kard. Farrell: „z woli Papieża Franciszka w dykasterii tej mają pracować zarówno mężczyźni, jak i kobiety, duchowni i świeccy, pochodzący z całego świata, by odzwierciedlać powszechny wymiar Kościoła”. Połączenie tych dwóch rad papieskich spowodowane było także potrzebą lepszej koordynacji działalności Kościoła w tak ważnych i rozległych aspektach. Dykasterię 15 sierpnia 2016 r. powołał papież Franciszek listem apostolskim „Sedula Mater”, w formie motu proprio. Na jego mocy 1 września 2016 dykasteria przejęła kompetencje zlikwidowanych papieskich rad ds. świeckich i ds. rodziny. Na wniosek Rady Kardynałów statut nowej dykasterii został zatwierdzony przez papieża ad experimentum 4 czerwca 2016 roku. Podstawowym dokumentem, który na wiele lat określa w tej chwili kierunek działalności tej dykasterii, jest adhortacja Papieża Franciszka „Amoris Laetitia”.

>>> Pół wieku głoszenia kerygmatu (historia powstania Drogi Neokatechumenalnej)

Źródło: agenciasic.es

Zobacz także