Komentarz do Ewangelii, 17 marca 2024

Z Ewangelii na dziś: „Wśród tych, którzy przybyli, aby oddać pokłon Bogu w czasie święta, byli też niektórzy Grecy. Oni więc przystąpili do Filipa, pochodzącego z Betsaidy Galilejskiej, i prosili go, mówiąc: «Panie, chcemy ujrzeć Jezusa». Filip poszedł i powiedział Andrzejowi. Z kolei Andrzej i Filip poszli i powiedzieli Jezusowi. A Jezus dał im taką odpowiedź: «Nadeszła godzina, aby został otoczony chwałą Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. Kto zaś chciałby Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec. Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Ależ właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław imię Twoje!». Wtem rozległ się głos z nieba: «Już wsławiłem i jeszcze wsławię». Stojący tłum to usłyszał i mówił: «Zagrzmiało!». Inni mówili: «Anioł przemówił do Niego». Na to rzekł Jezus: «Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie wyrzucony precz. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie». To mówił, oznaczając, jaką śmiercią miał umrzeć” (J 12, 20-33). 

Kolejna wielkopostna niedzielna Ewangelia. Przypomnę tylko, że to właśnie one służyły w starożytności jako podstawa katechez przygotowujących dzieci i dorosłych do przyjęcia chrztu w czasie liturgii wielkanocnej. Obumieranie, jak ewangelicznego ziarna w ziemi, wiele kosztuje i boli, ale jego efektem jest wydawanie plonu. Boli szczególnie, jeśli to obumieranie dotyczy naszego „ego” i poczucia, jak to ważni jesteśmy i odkrywania, że wcale tak nie jest. Jednak na tym polega chrześcijaństwo – na stawaniu się piękniejszym człowiekiem, bardziej szlachetnym, przez zmaganie się z pychą, lenistwem, chciwością, nieczystością, obżarstwem, zazdrością, pijaństwem, egocentryzmem, brakiem miłosierdzia. Im mniej w nas tego, tym więcej Boga, co przekłada się na bardziej ewangeliczny sposób życia. 

Zobacz także