Kraków: w niedzielę ogólnopolskie zamknięcie Roku Ignacjańskiego

Doświadczenie uniwersalności zakonu i szukanie nowych form odpowiedzi na potrzeby współczesnego Kościoła to – zdaniem o. Wojciecha Żmudzińskiego SJ – najważniejsze wyzwania na przyszłość w związku z kończącym się w Towarzystwie Jezusowym Rokiem Ignacjańskim. Polscy jezuici zamkną obchody 31 lipca Mszą św. w bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie.

Rok Ignacjański był obchodzony w Towarzystwie Jezusowym z okazji 500. rocznicy nawrócenia i 400. rocznicy kanonizacji św. Ignacego Loyoli i dla jego duchowych synów na całym świecie miał być wezwaniem do nawrócenia i świętości. – To odwaga, by zmienić myślenie, wyjść ze skostnienia i powrócić do pierwotnego charyzmatu dużej elastyczności jezuitów. Nie zamykać się w schematach i nie dawać starych odpowiedzi na nowe pytania. To nawrócenie się dzieje i nie przebiega ono bez oporów ze strony naszej ludzkiej natury, która szuka stabilności i miękkiego fotela – mówi o. Wojciech Żmudziński SJ, socjusz prowincjała i koordynator Roku Ignacjańskiego w prowincji północnej jezuitów.

>>> Św. Ignacy Loyola. Zapragnął przez całe życie „być z Jezusem”

Obchody

Obchody Roku Ignacjańskiego w Polsce rozpoczęły się 16 maja ub. roku w Warszawie. Wtedy również rozpoczęła się peregrynacja ikony i relikwii św. Ignacego z Loyoli. Odwiedziły one w Polsce 27 miejscowości, gdzie posługują jezuici, a także jezuicką parafię w Aarhus na półwyspie Jutlandzkim i kościół św. Augustyna w Kopenhadze. – Szczególnym błogosławieństwem było dla nas dotarcie z relikwiami do nowo wybudowanego kościoła pw. św. Ignacego w Witebsku na Białorusi. Pierwotnie zakładaliśmy, że w tym roku dotrą one również do Moskwy i Tomska. Nie był to jednak dobry czas na taką pielgrzymkę – zauważa o. Żmudziński. Pozyskane w zeszłym roku w Rzymie relikwie św. Ignacego pozostaną na stałe w kościele w Witebsku.

W ramach obchodów Roku Ignacjańskiego zaplanowano także m.in. konkurs na książkę o duchowości lub pedagogice ignacjańskiej, uliczne ewangelizacje, wykłady, wspólne czuwania, modlitwy i liturgie w kościołach pod wezwaniem św. Ignacego Loyoli. Zdaniem o. Żmudzińskiego najważniejszym wydarzeniem tego czasu była beatyfikacja trzech jezuitów: Rutilio Grande, Antonio Solinasa i Filipa Jeningena. – Każdy z nich swoim życiem pokazuje nam, jezuitom, jak realizować misję Towarzystwa Jezusowego, by Kościół był z nas dumny – podkreśla zakonnik.

Działalność międzynarodowa

O. Żmudziński zwraca uwagę na fakt, że polscy jezuici od kilku lat doświadczają uniwersalnego charakteru swojego zakonu. – Gdy młody mężczyzna przychodzi do nowicjatu jezuitów w Gdyni, dowiaduje się między innymi, że nie wstępuje do polskiej prowincji, lecz do Towarzystwa Jezusowego. Zdarza się, że wysyłamy go do nowicjatu w innym kraju, by nie musiał uczyć się polskiego – opowiada.

– Poprzez trwający proces restrukturyzacji jesteśmy zapraszani przez ojca generała do myślenia międzynarodowego i międzykulturowego. Prowincja mająca swoją siedzibę w Warszawie obejmuje dziś wiele krajów, między innymi Rosję, Białoruś i Kirgistan. Do naszej prowincji należą jezuici narodowości polskiej, rosyjskiej, białoruskiej, niemieckiej, amerykańskiej, duńskiej, ormiańskiej. Pracują w niej także Wietnamczycy, jezuita z Chile i ze Słowenii. Podobnie prowincja z siedzibą w Krakowie przeżywa proces restrukturyzacji. Jest odpowiedzialna także za Ukrainę, gdzie pracują razem jezuici święceni w rycie bizantyjsko-ukraińskim i łacińskim – wylicza, dodając że jest to nowe wyzwanie, które w Roku Ignacjańskim nabrało szczególnego znaczenia.

>>> Jezuici pomagają uchodźcom z Ukrainy [ROZMOWA]

Pytania

– Stoi przed nami wiele trudnych, a zarazem praktycznych pytań. Jakim językiem będziemy się porozumiewali na spotkaniach przełożonych wspólnot? W jakim rycie mają być formowani nowicjusze? Na czym ma polegać inkulturacja? Czego jeszcze musimy się nauczyć, by odpowiadać adekwatnie na potrzeby współczesnego Kościoła? Granice państw są zbyt ciasne, a dotychczasowe formy pracy coraz mniej się sprawdzają – stwierdza duchowny.

Ignacy

Św. Ignacy Loyola (1491-1556) został ranny w bitwie o Pampelunę 20 maja 1521 r. To wydarzenie zapoczątkowało proces jego przemiany duchowej, który z próżnego rycerza zmienił go w pokornego żołnierza Jezusa Chrystusa. Jubileuszowe obchody Roku Ignacjańskiego jezuici rozpoczęli, wspominając to „spotkanie” Ignacego z kulą armatnią, która strzaskała mu nogę. Centralnym dniem uroczystych obchodów był 12 marca 2022 roku. W tym w dniu, 400 lat temu (12 marca 1622), papież Grzegorz XV kanonizował Ignacego. Rok Ignacego Loyoli zakończy się w dzień liturgicznego wspomnienia świętego, czyli 31 lipca. Eucharystii w bazylice NSPJ w Krakowie przewodniczył będzie kard. Stanisław Dziwisz.

Zobacz także