Lublin – miasto zgody religijnej

Dziękujemy Bogu za nasz ekumenizm z Kościołem rzymskokatolickim – mówił arcybiskup Joris Vercammen, przewodniczący Międzynarodowej Konferencji Biskupów Starokatolickich. Zaangażowanie w ekumenizm Kościoła katolickiego oraz Kościołów starokatolickich było jednym z głównych tematów rozmów podczas Międzynarodowego Kongresu Ekumenicznego „Lublin-Miasto zgody religijnej”, który odbywa się na KUL-u.

Hierarcha wyraził przekonanie, że katolicy i starokatolicy mogą być dla siebie wzajemnym ubogaceniem. Wspólna dbałość o lokalną kulturę, tożsame jedności wewnątrz mniejszych wspólnot jest kluczowa dla budowania porozumienia i lepszej przyszłości. Abp Vercammen podkreślił również starania Kościołów starokatolickich o budowanie dobrych relacji ze wszystkimi Kościołami chrześcijańskimi.

Zdjęcie: abp Joris Vercammen

Pogłębione widzenie siebie
Z kolei ksiądz profesor Celestyn Napiórkowski mówił o znaczeniu ekumenizmu dla Kościoła. – Jest to pogłębione widzenie siebie. Czytanie o zarzutach innych denominacji wobec katolicyzmu otwiera oczy na wiele problemów, których sobie nie uświadamiałem – mówił ekumenista. Wskazał też, że ekumenizm to wielka szansa na zrozumienie drugiego człowieka i zamienienie polemiki na wspólne wędrowanie w jednym kierunku, którym jest Chrystus i Ewangelia.

Mamy jeden kierunek – Chrystusa
– Kongres przypomina, że kiedyś się rozeszliśmy, ale teraz jesteśmy już dużo bliżej siebie. W dzisiejszym świecie wszyscy ludzie dobrej woli powinni się łączyć, a cóż dopiero chrześcijanie dobrej woli – podsumował zaangażowany w działalność ekumeniczną dziennikarz i publicysta Zbigniew Nosowski.

Trzydniowy Międzynarodowy Kongres Ekumeniczny „ Lublin-Miasto zgody religijnej” jest zorganizowany przy okazji kilku rocznic: 700-lecia przyznania Lublinowi praw miejskich, 500-lecia Reformacji oraz 100-rocznicy powstania Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Zdjęcie: gmach główny KUL-u

Uczestnicy kongresu w czasie trwania obrad pochylą się nad trzema kwestiami dotyczącymi historycznej i współczesnej perspektywy prawosławia, katolicyzmu i ewangelicyzmu. Prelegenci zastanowią się także nad znaczeniem chrześcijaństwa, jako daru i drogi dla współczesnych wyznawców oraz nad perspektywą dalszego dialogu ekumenicznego.

Starokatolicy
To nurt katolicyzmu, powstały w 1870 roku w wyniku sprzeciwu części Kościoła rzymskokatolickiego wobec ogłoszenia przez sobór watykański I dogmatu o nieomylności i prymacie papieża.

Zdjęcie: krzyż łaciński i Ichthys – symbol starokatolików

Starokatolicy przyjmują eklezjologię, w której Kościół (jeden, święty, katolicki i apostolski) ma charakter episkopalno-koncyliarny. W tej teologii szczególne miejsce zajmują starokościelne zasady wiary pierwszego tysiąclecia. Starokatolicy odrzucają władzę papieską, przyznając biskupowi Rzymu jego dawny, historyczny prymat (primus inter pares), przyjęty przez sobory ekumeniczne i Ojców Kościoła.

W kulcie i liturgii – odnoszących się do Trójcy Przenajświętszej, Bożej Rodzicielki Maryi i Świętych – starokatolicyzm nie odbiega od wiary i tradycji powszechnego i apostolskiego Kościoła. Starokatolicy posługują się kalendarzem liturgicznym roku kościelnego. Główną podstawą dla zasad wiary jest Pismo Święte.

Naszym zdaniem

Po co żałoba, skoro jest życie wieczne?

Ameryka Południowa

Różaniec emanujący niezwykłym światłem  

Naszym zdaniem

Jak pomóc duszom w czyśćcu?

Europa

Dziady – pogańskie zwyczaje związane z kultem przodków

Azja

Watykan podejmuje się mediacji ws. kryzysu koreańskiego

Wiadomości

Rzecznik KEP: Halloween to zwyczaj obcy chrześcijaństwu