Meksyk: tajemnice Matki Bożej z Guadalupe

Cudowny obraz z Guadalupe ukazuje nam Maryję o twarzy Metyski. Nadal otaczany wielkim kultem, kryje w sobie liczne tajemnice, nie do końca jeszcze wyjaśnione.

Po sześciu latach od chrztu, w grudniu 1531 r. Juanowi Diego objawiła się Maryja, nakazując wznieść kaplicę pod wzgórzem Tepeyac. Miejscowy biskup, franciszkanin Juan de Zumárraga, nie uwierzył Indianinowi. Dlatego Matka Boża poleciła Juanowi Diego zebrać zimą na wspomnianym wzgórzu czerwone róże i udać się do biskupa. Kiedy Indianin ponownie stanął przed hierarchą i rozchylił płaszcz, zamiast kwiatów biskup ujrzał Matkę Bożą.

Oko z cudem
Scenę tę odkryto w XX w. w źrenicy prawego oka Maryi. Ujrzano kilka postaci, a wśród nich Juana Diego rozchylającego przed biskupem płaszcz, zdumionego Indianina i kobietę z kędzierzawymi włosami. Na wizerunku z Gwadelupy nie tylko oczy Maryi wydają się żywe, lecz także Jej oblicze – proste i subtelne. Ukazana w słońcu, jest brzemienną, a ugięcie przez Nią kolana oznacza wyjście ku potrzebującym Jej opieki. Pod stopami Maryi wraz z aniołem widnieje księżyc symbolizujący dziewictwo Matki Bożej, w innym zaś kontekście pogaństwo.

Aztecki kodeks
W wizerunku z Guadalupe dostrzeżono aztecki język symboli. Meksykańscy Indianie malowali kodeksy na paskach papieru wytwarzanego z włókien agawy, kory figowca, rzadziej na barwionej na biało skórze jelenia. Maryja z Guadalupe widnieje na indiańskim płaszczu z agawy, zwanym tilmą. Malarze-skrybowie najdoskonalej naśladowali świat jako boskie dzieło. Postrzegali go jako ginącą i odradzającą się dzięki Dawcy życia malowaną księgę, w której swoje miejsce znalazła i Maryja. Ukazano ją bowiem w kodeksie, za jaki u Indian uchodził wizerunek z Guadalupe.

Pogromczyni pogaństwa
Indianie byli przekonani o „zdetronizowaniu”, czyli o pozbawieniu przez Maryję boskości słońca, księżyca i gwiazd. Od tej chwili podlegały Jej woli. Ponadto obraz z GuadaGudlupe ukazuje Maryję w kolorach przysługujących władcy: niebieskim i zielonym, podczas gdy czerwień Jej tuniki, mimo iż u Azteków jest kolorem obdarzającego życiem krwawego boga Huizilpochtli, nawiązuje do rodzącego się w Niej nowego życia. Maryja jawi się zatem jako Matka-Dziewica i Pani wszechświata.

Sekrety gwiazd i kwiatów
W gwiazdach z płaszcza Maryi widziano odbicie ich konstelacji z 9 grudnia 1531 r., z gwiazdozbiorem Lwa na Jej łonie, a w kwiatach z tuniki odpowiedniki meksykańskich wulkanów. Inaczej interpretowali to sami Indianie. Widzieli oni na tunice Matki Bożej chociażby symbol nowego życia, nahui ollin, jakim był kwiat z łona Maryi. Wierzyli też, że Maryja z obrazu z Guadalupe oddycha, tańczy i śpiewa.

Maryję unosi anioł podobny do ptaka tzinitzcan. Z czasem Indianie dostrzegli w nim Juana Diego. Zatem, podobnie jak wcześniej niósł on na swym płaszczu postać Maryi, tak od pięciu wieków Aztek niesie nam Maryję w Jej cudownym wizerunku z Guadalupe. Po dzień dzisiejszy świadczy o Jej obecności wśród nas.

Zobacz także