Poważna sprawa [MISYJNE DROGI]

Przygotowanie do wyjazdu na misje, poznanie języka i kultury, a także odnalezienie się po powrocie – to sprawy, którymi trzeba się zająć systemowo. Dlatego już 45 lat temu Episkopat Polski powołał specjalną komisję.

Komisja Episkopatu Polski ds. Misji istnieje od 1967 r. Jej pierwszym zadaniem było wprowadzenie nauczania misjologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, a  także włączenie jej do programu nauczania we wszystkich seminariach diecezjalnych i  zakonnych. Doceniając ważność modlitwy w intencji misji i misjonarzy, od początku Komisja nadzoruje prowadzenie animacji misyjnej w parafiach, a także zaleciła odnowienie animacji misyjnej w środowiskach akademickich.

>>> O. Kaproń OFM: Helena Kmieć jest wzorem dla młodych ludzi, chcących „zejść z kanapy” [WYWIAD]

Instytucje podległe Komisji

Komisja Episkopatu Polski ds. Misji powołała szereg instytucji, które miały się zajmować koordynacją działań i zbieraniem informacji na temat wszelkich inicjatyw związanych z  misjami podejmowanych w  polskim Kościele. W 1969 r. powołano Biuro Misyjne. Już wówczas planowano utworzenie instytutu misyjnego, który miał przygotowywać przyszłych misjonarzy do pracy. Myślano o wydawaniu czasopisma misyjnego. W 1987 r. powołano do życia Instytut Misyjny Laikatu. W  2000 r. decyzją Episkopatu Polski utworzono Krajowy Fundusz Misyjny, który jest zasilany ze składek zbieranych do puszek we wszystkich kościołach w drugą niedzielę Wielkiego Postu. W tym samym roku, w lipcu, przy Komisji zaczęła działalność MIVA Polska – organizacja mająca na celu pomoc misjonarzom w zakupie środków transportu. Zasadniczym celem Komisji Episkopatu Polski ds.  Misji jest budzenie i rozwój świadomości oraz gorliwości misyjnej wśród katolików, popieranie wszelkich inicjatyw podejmowanych na rzecz misji oraz ich koordynowanie dla dobra Kościoła Powszechnego i lokalnego. Komisja nie przejmuje zadań spoczywających na diecezjach lub zgromadzeniach, ale je wspomaga w działalności na rzecz misji.

Rola koordynatora

Komisja koordynuje współpracę diecezjalnych dzieł misyjnych w  Polsce. Jest dysponentem Krajowego Funduszu Misyjnego (Ad Gentes), na który składają się głównie ofiary złożone we wszystkich kościołach w Polsce w Uroczystość Objawienia Pańskiego (6 stycznia). Sprzyja rozwojowi instytutów misyjnych, a także pobudza i popiera inicjatywy misyjne zgromadzeń zakonnych oraz instytucji kościelnych w Polsce. Jej rolą jest też patronat nad Papieskimi Dziełami Misyjnymi we wszystkich diecezjach polskich, a także troska o budzenie nowych powołań misyjnych. Komisja koordynuje programy przygotowania misjonarzy do ich przyszłej pracy. Czuwa nad działalnością Centrum Formacji Misyjnej zgodnie z  zaleceniami Konferencji Episkopatu Polski. Koordynuje wyjazdy księży diecezjalnych na misje. W miarę możliwości udziela misjonarzom wsparcia finansowego, interesuje się ich działalnością, a kiedy wracają na stałe do ojczyzny, pomaga w adaptacji. Opiekuje się też misjonarzami przybywającymi na urlop do Polski.

Foto: arch. Tomasz Szafrański OMI

Zachęta do modlitwy

Komisja Episkopatu Polski ds. Misji zachęca do modlitwy za misje i misjonarzy, jak uczy Sobór Watykański II: „Misjom służy się skutecznie przez modlitwę, ofiarowanie Bogu codziennego życia, a  zwłaszcza cierpień i  doświadczeń”(DM 29). Możemy włączać się we współpracę z  misjami poprzez pomoc materialną, dzięki której misjonarze, misjonarki pomagają biednymi potrzebującym, głodnym i  chorym, budują kaplice, kościoły, szkoły i szpitale. Ofiary składane na misje służą tym, którzy cierpią niedostatek. Możemy to uczynić poprzez Papieskie Dzieła Misyjne i zakony misyjne.

Inicjatywy pomocy misjom

Ofiary zbierane na tacę we wszystkich kościołach w Polsce 6 stycznia, w Uroczystość Objawienia Pańskiego, przeznaczone są na Krajowy Fundusz Misyjny, któremu patronuje Komisja Episkopatu Polski ds. Misji. Jednym z jego głównych zadań jest opieka nad polskimi misjonarzami i misjonarkami pracującymi na świecie. Obecnie jest to 2170 osób. Innym zadaniem finansowanym tej zbiórki jest przygotowanie do przyszłych zadań ewangelizacyjnych kapłanów, sióstr i braci zakonnych oraz świeckich w Centrum Formacji Misyjnej. Korzystają oni z kursów językowych, uczą się przedmiotów misjologicznych. Szczególną uwagę zwraca się na formację duchową przyszłych misjonarzy i misjonarek, na pogłębienie relacji przyszłego misjonarza i  misjonarki z Bogiem, co jest podstawową i nadrzędną funkcją Centrum Formacji Misyjnej. Z kolei Dzieło Pomocy „Ad Gentes” finansuje misyjne projekty polskich misjonarzy i misjonarek z ofiar składanych do puszek w  drugą niedzielę Wielkiego Postu. W 2011 r. zrealizowano 174 takie projekty. Nową inicjatywą Dzieła Pomocy „Ad Gentes” jest projekt zakupienia 2012 piłek dla polskich misjonarzy i misjonarek pracujących wśród dzieci i młodzieży w najuboższych krajach.

Patronat misyjny

Osoba, która pragnie rozciągnąć szczególną opiekę duchową i materialną nad konkretnym misjonarzem czy misjonarką, nazywana jest patronem. Każdy może wybrać sobie znajomego misjonarza lub misjonarkę z diecezji, zgromadzenia zakonnego czy też osobę świecką. Można również poprosić Komisję Episkopatu Polski ds. Misji o wskazanie misjonarza. Taka osoba wspomaga znanego z imienia i nazwiska misjonarza czy misjonarkę poprzez codzienną pamięć modlitewną, uczestnictwo w Eucharystii i częstą Komunię św., ofiarowane cierpienia i niesione krzyże codzienności. Przykładem takiego zaangażowania na rzecz misji jest św. Teresa od Dzieciątka Jezus, która – nie wyjeżdżając na misje – dzięki zaangażowaniu duchowemu i modlitewnemu została ogłoszona patronką misji. Oprócz tego w miarę możliwości patron przeznacza dobrowolne ofiary na utrzymanie swojego misjonarza lub misjonarki oraz na dofinansowanie ich zadań w krajach misyjnych. Gdy misjonarz lub misjonarka ma kilkunastu lub kilkudziesięciu patronów, po kilku latach może uzbierać się poważna suma, która posłuży różnorodnej działalności: pomocy medycznej dla ośrodków zdrowia, zakupowi lekarstw, utrzymaniu szkół, fundowaniu stypendiów dla młodzieży, budowie kaplic i wielu innym potrzebom. Oczywiście również misjonarze i misjonarki modlą się z wdzięcznością za tak wyjątkowych pomocników oraz regularnie korespondują z tymi, których łączy gorąca linia modlitwy i  wyjątkowe misyjne braterstwo.

>>> Tekst pochodzi z „Misyjnych Dróg”. Wykup prenumeratę <<<

Chrześcijanie prześladowani

Asia Bibi zapowiedziała wydanie autobiografii

Aktualności

Belgia: uniwersytet katolicki będzie kształcił imamów

Afryka

Rwanda: najstarsze więzienie stanie się nowoczesną katedrą

Azja

Chiny: Misjonarze oblaci w Państwie Środka opisują sytuację w kraju

Chrześcijanie prześladowani

Pakistan: uniewinniono 41 chrześcijan oskarżonych o zabójstwo 2 muzułmanów

Chrześcijanie prześladowani

Wzrasta liczba ataków antychrześcijańskich w Europie