Oblatki – rozmowa z Marią del Mar OMI z Hiszpanii

O zadaniach oblatek na najbliższe lata z Marią del Mar Gómez Mañas OMI, Matką Generalną Misjonarek Oblatek Maryi Niepokalanej, rozmawia Katarzyna Biel OMI.

Katarzyna Biel OMI: Co to znaczy: zostać ponownie wybraną na funkcję Matki Generalnej?

Maria del Mar Gómez Mañas OMI: – Pan Bóg ma przygotowany swój plan dla każdego z nas. To, że na nowo zostałam wybrana przez moje współsiostry, pomaga mi rozpoznać w tym rękę Pana Boga i to, że taka jest właśnie droga, którą przygotował dla mnie na ten czas. Powinnam być otwartą na światło Ducha Świętego i pozwolić, aby Pan Bóg uczynił nowymi wszystkie rzeczy, każdego dnia. Każdy dzień jest okazją do tego, aby odkryć obecność Boga pośród nas. Trzeba kroczyć z otwartymi oczami, aby móc Go rozpoznać w każdej sytuacji, w każdej osobie, którą spotkamy i dać świadectwo miłości, którą Bóg nas darzy.

Podczas tej trzeciej Kapituły Generalnej zostały wybrane trzy radne. Wśród nich jedna z sióstr, która niedawno złożyła śluby wieczyste i nie jest Hiszpanką. Czego Siostra oczekuje od nowo wybranej Rady Generalnej?

W naszych Konstytucjach i Regułach zaznaczamy, że Rada Generalna składa się z Matki Generalnej, Wikarii Generalnej i przynajmniej trzech radnych generalnych. Do tej pory w skład naszej Rady Generalnej wchodziła tylko jedna radna, a to z powodu ograniczonej liczby sióstr, które złożyły śluby wieczyste. W listopadzie ubiegłego roku śluby wieczyste złożyły dwie nasze współsiostry: jedna z Ukrainy i druga z Niemiec. To wydarzenie było dla nas znakiem tego, że nasze Zgromadznie się rozrasta. Nowa Rada Generalna ma za zadanie towarzyszyć Matce Generalnej i wspomagać ją w animacji i kierowaniu życiem Zgromadzenia. Jednym z największych wyzwań tej Rady będzie budowanie ducha wspólnoty.

Z drugiej strony, czego współsiostry oczekują od Ciebie jako Matki Generalnej? Co oznacza autorytet w służbie?

O to trzeba zapytać pozostałe siostry. Najważniejsze jest to, żebym umiała odpowiedzieć na moje powołanie jako misjonarka oblatka, żebym się uświęcała, była wierna Bogu i Go kochała. Jestem też świadoma misji, którą Pan mi powierza i odpowiedzialności, która wiąże się z wprowadzeniem w życie wszystkich decyzji i wytycznych, które podjęła Kapituła Generalna na następne sześć lat. Jeśli chodzi o autorytet – zdaję sobie sprawę z tego, że jest on przede wszystkim darem Pana Boga. Najważniejsze to pozwolić się otoczyć łaską, która rodzi się z Trójcy Świętej i która nas przemienia.

W formule profesji zakonnej wypowiadamy słowa: „Matka Generalna Boga nam zastępuje”. Co budzą w Tobie te słowa w momencie, kiedy profeski je wypowiadają?

Przede wszystkim rodzi się głęboki szacunek i potrzeba złożenia całej ufności w Bogu. W Konstytucjach zaznaczamy, że Matka Generalna jest uważana za matkę i siostrę wszystkich sióstr. Wyobrażam sobie, w jaki sposób matka opiekuje się swoimi dziećmi: zapewnia ufność, pomoc, zachęca, wspomaga w trudnościach, ofiaruje czułość, cierpliwość, dyspozycyjność, hojność, ofiarność, rezygnację z samej siebie…Takie jest właśnie zadanie Matki Generalnej: wspomóc współsiostry w ich rozwoju. Z drugiej strony nie może zapomnieć o tym, że ona sama jest siostrą i także potrzebuje wsparcia pozostałych sióstr.

Czym powinna odznaczać się według Siostry Przełożona Generalna?

Myślę, że mogą w tym nam pomóc Konstytucje i Reguły, które dokładnie to określają. Przede wszystkim powinna to być osoba pełna wiary, modlitwy i ducha szczerego posłuszeństwa, który pozwala poszukiwać światła w Bogu i porady współsióstr. Powinna budować klimat ufności, braterstwa, otwartości i wolności. Przełożone nie powinny narzucać swoich decycji, wręcz przeciwnie – powinny umieć budzić w innych pragnienie życia darem swojego powołania. Nade wszystko powinny być osobami cierpliwymi, przeżywając swoją służbę w pokorze, wyciszeniu i jako kenozę – ofiarując swoje życie, naśladując w ten sposób Chrystusa. Powinna też kochać misje i zachęcać członkinie wszystkich wspólnot do tego, aby odpowiedziały na wymagania misji, na których pracują.

Jakie priorytety ma Zgromadzenie po zakończeniu trzeciej Kapituły Generalnej? Jakie są perspektywy oblatek na przyszłość?

Podczas Kapituły Generalnej poruszałyśmy temat formacji, pracy, misji, jak również życia konsekrowanego i wspólnotowego. Priorytetami, które zrodziły się podczas trwania Kapituły, były następujące zagadnienia: wzmocnienie formacji w Zgromadzeniu, potrzeba otwarcia nowych dróg misyjnych i rozwój misji dokładnie określonej, a także refleksja dotycząca naszego życia konsekrowanego i wspólnotowego, jak również tożsamość misjonarek oblatek. Każde z nich jest ogromnym wyzwaniem, które Rada Generalna ma zbadać i skonkretyzować. Uważam, że w miarę jak będziemy potrafiły zagłębiać się coraz bardziej w nasz charyzmat, im bardziej będziemy odważne i szczodre na misjach i w codziennym życiu osób konsekrowanych, tym bardziej będziemy mogły pogłębiać naszą tożsamość.

W ciągu ostatnich lat otrzymałyśmy wiele zaproszeń z różnych części świata do współpracy na misjach z oblatami i nie tylko. W którym kierunku wyruszy nasze Zgromadzenie?

Zaproszeń jest naprawdę dużo i to cieszy. Musimy jednak być świadome tego, jaka jest rzeczywistość naszego Zgromadzenia. Większość sióstr jest w trakcie pierwszej formacji. W miarę wzrastania naszego Zgromadzenia, a z nim liczby sióstr po ślubach wieczystych, będziemy mogły podjąć się kolejnych wyzwań. Najważniejsza jest dyspozycyjność Zgromadzenia, które mimo tego, że powstaje w Hiszpanii, jest powołane do służby całemu Kościołowi. Jesteśmy zgromadzeniem misyjnym, nie możemy o tym zapomnieć i naszym głównym celem jest pójście właśnie tam, gdzie jest potrzebna nasza obecność i świadectwo. W tym momencie nie jesteśmy w stanie dokładnie określić, w którym kierunku wyruszymy, możemy jednak zapewnić, że na pewno będzie to miejsce, w którym ubodzy głośno wołają o pomoc i zbawienie.

Misjonarki Oblatki Maryi Niepokalanej

(łac. oblata = ofiarowana) jako żeński instytut życia konsekrowanego istnieje od 14 września 1997 r. na prawach diecezjalnych w Hiszpanii funkcjonuje od 9 września 2001 r. Jego korzenie tkwią w dorocznych spotkaniach młodzieży oblackiej organizowanych w Pozuelo pod Madrytem. 9 września 2001 r. pierwsze cztery siostry złożyły śluby czasowe, a cztery – śluby wieczyste. Wówczas także siostry postanowiły przywdziać prosty habit jako znak konsekracji i ubóstwa. Po ślubach wieczystych siostry – wzorem misjonarzy oblatów – otrzymują krzyże oblackie. Jako kobiety konsekrowane, dzieląc duchowość oblacką i posłanie wynikające ze słów: „Ubogim głosić Ewangelię posłał mnie Pan”, siostry pomagają księżom diecezjalnym w prowadzeniu duszpasterstwa w parafiach. W krótkiej historii zgromadzenia we wspólnocie Misjonarek Oblatek Maryi Niepokalanej są już również siostry pochodzące z Polski.

Fot. Arch. Misjonarki Oblatki MN

Zobacz także