Raport misyjny. Jedna waluta [MISYJNE DROGI]

14 afrykańskich państw używa tej samej waluty – franka afrykańskiego. Wprawdzie w teorii franki są dwa – XOF i XAF – to jednak w praktyce używane są zamiennie, bo ich wzajemny kurs wynosi 1:1.

Frank afrykański to jednostka monetarna, pierwotna waluta państw byłych posiadłości francuskich w środkowej i zachodniej Afryce. Strefa franka CFA w Afryce obejmuje 14 państw afrykańskich skupionych w dwóch strukturach, mających charakter unii walutowych. Jest ona podzielona na dwa podregiony monetarne, które są administrowane i nadzorowane przez niezależne instytucje banków centralnych, oddzielne dla każdego regionu – frank zachodnioafrykański i środkowoafrykański. Frank zachodnioafrykański XOF emitowany jest w Senegalu dla Zachodnioafrykańskiej Unii Gospodarczej i Walutowej (UEMOA – fr. Union Économique et Monétaire Ouest-Africaine), która obejmuje osiem państw afrykańskich: Benin, Burkinę Faso, Gwineę-Bissau, Mali, Niger, Senegal, Togo i Wybrzeże Kości Słoniowej. Natomiast frank środkowoafrykański XAF emitowany jest w Jaounde dla Wspólnoty Ekonomicznej i Monetarnej Afryki Centralnej (CEMAC – fr.
Communauté Économique et Monétaire de l’Afrique Centrale), obejmującej sześć państw Afryki Środkowej: Czad, Demokratyczną Republikę Konga, Gabon, Gwineę Równikową, Kamerun oraz Republikę Środkowoafrykańską. Choć stosowane w różnych państwach i uniach monetarnych, i w świetle prawa niestosowane wymiennie w codziennym obrocie, to jednak w praktyce są wymienialne i używane zamiennie, jako jedna waluta, ze względu na to, że ich parytet wymiany wynosi 1:1. Są też identyczne, różnią się jedynie oznaczeniem litery przy numerze serii. Przyjmuje się, że istotny wpływ na zaawansowanie procesów integracji walutowej w Afryce miały przekonania o pozytywnym wpływie tych procesów na poziom inwestycji sektora prywatnego, wzrost PKB, przeciętny poziom życia w społeczeństwie, przekształcenia w regionie oraz wzrost efektywności poprzez otwarcie rynków.

Maksymilian Nagalski

Zobacz także