Za działalność misyjną 5 lat spędziła w obozie

Wpisana do kalendarza

Biskup powiedział, że „rozpoczęcie procesu jest wielką radością dla diecezji”. Podziękował przy tym biskupowi Karagandy za to, że zgodził się, aby całą sprawę prowadzić właśnie w Saratowie, chociaż Gertruda zmarła w Kazachstanie i tam należałoby się tym zająć. Zauważył następnie, że gdy sługa Boża zostanie ogłoszona błogosławioną, „wpiszemy ją do naszego kalendarza i stanie się ona naszą patronką, a jej życie będzie przykładem dla nas wszystkich”.

>>> Afryka: zakochana misjonarka

Dodatkowy most do nieba

Biskup zaznaczył, że podczas swej ponad 30-letniej pracy duszpasterskiej w Rosji kilkakrotnie stykał się z ludźmi, którzy znali osobiście Gertrudę Detzel a nawet zostali przez nią uformowani duchowo, których katechizowała i którym pomagała, zwłaszcza dzieciom i młodzieży. A rozpoczęty obecnie proces „jest dla nas, katolików diecezji w Saratowie, swego rodzaju dodatkowym mostem do nieba” – stwierdził z uśmiechem pochodzący z byłej NRD bp Pickel.

Gertruda Detzel urodziła się 8 listopada 1904 w wiosce Rożdiestwienskoje na Kubaniu na Północno-Zachodnim Kaukazie w katolickiej rodzinie osadnika niemieckiego Wilhelma Detzela. Obecnie miejscowość ta jest dzielnicą Niewinomysska w Kraju Stawropolskm. Parafia katolicka, należąca wówczas do dekanatu piatigorskiego, powstała tam już w 1884. Osada miała własny drewniany kościółek. Jej ojciec był organistą w miejscowym kościele a ona sama od dziecka lubiła śpiew kościelny, odznaczając się ładnym głosem. Są wzmianki, że dziewczynka uczyła się w gimnazjum, oprócz rosyjskiego znała języki niemiecki, francuski a nawet łacinę. Wiadomo również, że przez pewien czas mieszkała w Tbilisi, gdzie wiele rozmawiała z proboszczem tamtejszego kościoła św. Piotra i Pawła ks. Emmanuelem Wardidze.

Donosy za Ewangelię

Gdy w 1941 wybuchła wojna niemiecko-sowiecka, Gertrudę Detzel jako osobę w odpowiednim wieku a przy tym bezdzietną wysłano do miasta Pachta Aral na południu Kazachstanu, gdzie wraz ze swymi rodaczkami zbierała bawełnę. W 1943 skierowano ją do obwodu gurjewskiego (obecnie w Kazachstanie) i tam razem z innymi Niemkami pracowała przy wydobyciu ropy naftowej w mieście Bajczunas. W tym czasie kobieta nieustannie pracowała także na rzecz głoszenia Ewangelii. Codziennie, po ciężkiej pracy znajdowała jeszcze czas dla Boga, w niedziele zaś przewodniczyła modlitewnym zgromadzeniom kobiet. Pisano na nią liczne donosy. 7 września 1949 aresztowano ją, osądzono i skazano na 10 lat prac „poprawczych”. Również wtedy utworzyła wokół siebie krąg modlitewny, który działał tak aktywnie, że gdy w 1954 władze ogłosiły amnestię, naczelnik obozu natychmiast wystąpił o jej przedterminowe zwolnienie, bo „patrząc na działalność tej Niemki, niedługo wszyscy będą się tu modlić”.

Święta kobieta

Gdy w sądzie odczytano wykaz jej „przestępstw”: „uczyła ludzi, chrzciła, chowała zmarłych, odwiedzała chorych”, sędziowie po naradzie stwierdzili jednogłośnie: „Przed nami stoi święta kobieta”. Po ogłoszeniu wyroku o zwolnieniu Gertruda podziękowała najpierw Bogu (bo – jak powiedziała – „wszystko, co dobre, od Niego pochodzi”), a następnie władzy i wszystkim obecnym. A na zakończenie oświadczyła: „Jestem katoliczką, a nasza wiara wymaga od nas, abyśmy całą swoją wiedzę przekazywali bliźnim i pomagali im, gdyż wszystko, co robisz dla bliźniego, robisz dla Boga”.

>>> Metropolita Hilarion: Rosja nadal nie jest gotowa na przyjęcie papieża

Po opuszczeniu obozu Gertruda osiadła w Karagandzie, gdzie wkrótce stała się pierwszą pomocnicą księży, którzy nielegalnie przyjeżdżali tam z posługą duszpasterską i organizowała podziemne religijne życie miejscowych wiernych. Gromadziła ludzi w grupach modlitewnych, odmawiała różaniec, czytała Pismo Święte ze starych, zachowanych ksiąg i na ile mogła, zastępowała kapłanów. Zmarła 16 sierpnia 1971, spoczęła na cmentarzu w Majkuduku na przedmieściach Karagandy. Dziś miejsce jej pochówku jest często odwiedzane przez miejscowych wiernych oraz pielgrzymów z bliższych i dalszych okolic.

Zobacz także