Papież w samolocie zdradził, że historia tej kobiety przekonała go ostatecznie do wizyty w Iraku

Papież Franciszek w drodze powrotnej z Iraku na pokładzie samolotu zdradził, co zadecydowało o podjęciu decyzji by udać się do ziemi chrześcijańskich męczenników. „To jest podstawowy powód mojej decyzji” – oświadczył Franciszek.

Na konferencji prasowej na pokładzie samolotu, lecącego z Bagdadu do Rzymu, papież, zapytany co czuł w Karakosz, gdzie ponownie po długiej przerwie miał bezpośredni kontakt z wiernymi, odparł, że „po miesiącach więzienia” było to dla niego jak powrót do życia. „Ksiądz jest po to, by służyć ludowi Bożemu” – relacjonuje Polska Agencja Informacyjna. Franciszek zdradził jednak dlaczego ostatecznie podjął decyzję o tej podróży. Poznajdcie niezwykła historię Nadii.

>>> Papież stanął na ziemi Abrahama. To wydarzenie zapisze się w historii Kościoła i świata 

Łzy cierpienia 

Nadia dorastała w Kodżo, w dystrykcie Sindżar w irackim Kurdystanie i chodziła do miejscowej szkoły. W 2014 r. cały region zajęli terroryści z tzw. Państwa Islamskiego, zabijając ok. 600 osób, w tym jej braci i matkę. Nadia jednak przeżyła, ponieważ została porwana. Przez trzy miesiące więziona przez bojowników była bita i regularnie gwałcona. Jedynym wyjściem proponowanym przez oprawców było przejście na islam. Nadia Murad podejmowała próby ucieczki, jednak z początku kończyły się one niepowodzeniem i jeszcze większym cierpieniem. – Próbowałam uciec, ale za karę mój prześladowca najpierw mnie zbił, a potem zdarł ze mnie ubranie i wepchnął do pokoju, gdzie przebywało sześciu strażników. Gwałcili mnie, aż straciłam przytomność – wspominała z bólem. W końcu, resztkami sił udało jej się uciec z Mosulu. W listopadzie 2014 r., ubrana w nikab wymknęła się z domu oprawcy. Około północy zdecydowała się zapukać do domu w oddalonej dzielnicy i prosić o pomoc. Na szczęście trafiła na przyjazną rodzinę, która od razu udzieliła jej schronienia, a Nadia opowiedziała im swoją historię. Po jakimś czasie zamieszkała z siostrą w Niemczech, gdzie otrzymała azyl. Po latach wspomina: – Nie urodziłam się, by wygłaszać przemówienia czy spotykać się z przywódcami światowymi, chciałam po prostu żyć tak jak inne dziewczęta z wioski – mówiła. Za każdym razem, gdy opowiada o swojej historii otwiera się jej rana, która nieraz powoduje łzy. Jednak Nadia się nie poddaje, chce opowiadać o tym, co dzieje się na bliskim wschodzie z tysiącami jazydek i wielu innych bezbronnych kobiet.

Zobacz także