Prałat Opus Dei Doktorem Honorowym PWT we Wrocławiu

Ks. prof. Fernando Ocáriz Braña, prałat Opus Dei, został Doktorem Honorowym Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Uroczystość nadania tytułu Doktora Honoris Causa profesorowi Fernandowi Ocáriz Braña, prałatowi Opus Dei Wielkiemu Kanclerzowi Papieskiego Uniwersytetu Świętego Krzyża w Rzymie, rozpoczęła się mszą św. w katedrze wrocławskiej. Eucharystii przewodniczył abp Józef Kupny, Wielki Kanclerz Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, metropolita wrocławski.

W trakcie nadzwyczajnego posiedzenia Senatu Uczelni, ks. prof. dr hab. Włodzimierz Wołyniec, rektor PWT we Wrocławiu nadał tytuł Doktora Honoris Causa profesorowi Fernandowi Ocáriz Braña, prałatowi Opus Dei, Wielkiemu Kanclerzowi Papieskiego Uniwersytetu Świętego Krzyża w Rzymie. – Teologia księdza prałata jest kontynuacją wielkiej teologii ojców Kościoła i późniejszych, najlepszych tradycji teologicznych. – podkreślił w laudacji na cześć księdza profesora, rektor PWT, prezentując też bogaty dorobek naukowy Doktora.

Wymiar metafizyczny

Swój wykład Ks. profesor Fernando Ocáriz Braña poświęcił rozważaniu nad aspektami dotyczącymi misterium Jezusa Chrystusa i metafizycznego wymiaru teologii. – Oparcie się na wymiarze metafizycznym teologii nie ma pociągać za sobą odrzucenia wymiaru doświadczenia, jaki posiada wiara i życie chrześcijańskie, ani abstrahowania od związku między wiarą a kulturami, ponieważ zarówno doświadczenie jak i kultury mają wymiar metafizyczny. To wymaganie, jak przypomniał Sobór Watykański II, jest dobrze zaspokojone przez metafizykę św. Tomasza z Akwinu – mówił do zebranych gości.

Senat Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu podjął uchwałę o nadania doktoratu honoris causa Fernando Ocáriz Braña, Prałatowi Opus Dei, na posiedzeniu w dniu 21 stycznia 2020 roku.

Ks. Fernando Ocáriz urodził się w Paryżu, 27 października 1944, w rodzinie hiszpańskiej, która wyemigrowała do Francji ze względu na wojnę domową w Hiszpanii (1936-1939). W 1971 r. obronił doktorat z teologii na Uniwersytecie Nawarry. W tym samym roku otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1986 roku jest konsultorem różnych dykasterii Kurii Rzymskiej: Kongregacji Nauki Wiary (od 1986 r.), Kongregacji ds. Duchowieństwa (od 2003 r.) oraz Papieskiej Rady ds. Promocji Nowej Ewangelizacji (od 2011 r.). W 1989 został członkiem Papieskiej Akademii Teologicznej. W latach 80-tych był jednym w wykładowców, którzy zainicjowali Papieski Uniwersytet Świętego Krzyża (Rzym). Wykładał tam teologię fundamentalną (obecnie jest profesorem emerytowanym).

„O Bogu, Kościele i świecie”

Wśród jego publikacji teologicznych szczególne miejsce zajmują te z zakresu chrystologii, jak: „The mystery of Jesus Christ: a Christology and Soteriology textbook; Hijos de Dios en Cristo. Introducción a una teología de la participación sobrenatural”. Są wśród nich również dzieła, które zajmują się tematyką teologiczną i filozoficzną, jak: „Amar con obras: a Dios y a los hombres; Naturaleza, gracia y gloria”, z przedmową kardynała Ratzingera. W 2013 roku Rafael Serrano przeprowadził z nim obszerny wywiad, który został opublikowany pod tytułem „O Bogu, Kościele i świecie”.

Od 1994 był Wikariuszem Generalnym Opus Dei, a w 2014 został mianowany Wikariuszem Pomocniczym Prałatury. Przez ostatnie 22 lata towarzyszył poprzedniemu Prałatowi, ks. biskupowi Javierowi Echevarríi w jego wizytach duszpasterskich do ponad 70 krajów. W latach 60-tych, będąc studentem teologii, mieszkał w Rzymie ze św. Josemaríą Escrivą, założycielem Opus Dei.

Zobacz także