Płock: mariawici organizują… alpakoterapię

Centrum Integracji Społecznej przy Kościele Starokatolickim Mariawitów w Płocku będzie prowadziło alpakoterapię. Zwierzęta te są wykorzystywane do terapii dzieci z autyzmem, zespołem Downa czy zespołem Aspergera. Zajęcia z alpakami mają rozpocząć się w maju.

Staraniem bp. Marka K. Babiego, biskupa naczelnego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, pięć alpak – zwierząt pochodzących z Peru – zostało przywiezionych do Płocka z Ciechanowca. Alpaki są pomocne w terapii dzieci i młodzieży z autyzmem, zespołem Aspergera, zespołem Downa, porażeniem mózgowym, zaburzeniami psychicznymi. Jest to w jakimś sensie leczenie dotykiem, ponieważ zwierzęta te posiadają delikatną, miękką sierść. Zajęcia te znajdą się w programie działania Centrum Integracji Społecznej, które działa przy Kościele Starokatolickim Mariawitów w Płocku. Zwierzęta, które zamieszkały na terenie zespołu klasztornego mariawitów przy ul. Kazimierza Wielkiego 27, to dwie samice- Basia i Bunia oraz samce: Dafi, Wojtuś i Domino. Obecnie zwierzęta przechodzą aklimatyzację w nowym miejscu. – Będziemy organizować różne spacery po ogrodach mariawickich dla szkół, ale również dla osób starszych – – zapowiada Edyta Wróbel, kierownik Centrum Integracji Społecznej im. św. Marii Franciszki Kozłowskiej w Płocku.

>>> Leczenie przez dotyk. Kilka faktów o alpakach, o których nie wiedziałeś [WIDEO] 

To kolejny już projekt Centrum Integracji Społecznej otwartego przy Kościele Starokatolickim Mariawitów. Do tej pory centrum pomagało bezdomnym, organizując m.in. ciepłe posiłki czy prowadząc hostel dla osób bezdomnych, które straciły własny dom. Prowadzone formy pomocy są szczególnie cenne w czasie pandemii. Alpakoterapia ma rozpocząć się w maju.

***

Kościół Starokatolicki Mariawitów prawnie działa na terenie Polski i Francji. W 2017 r. liczył 22.849 wyznawców (w tym 27 duchownych) w 36 parafiach, głównie na Mazowszu. Siedzibą władz Kościoła jest Płock, gdzie rezyduje biskup naczelny. Mariawityzm wyodrębnił się z polskiego Kościoła rzymskokatolickiego w 1906 r. Powodem secesji było niezaakceptowanie przez hierarchię polską i papieża w Rzymie działalności Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, które powstało na skutek objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia, jakie otrzymała siostra zakonna św. Maria Franciszka Kozłowska 2 sierpnia 1893 r. w Płocku.

Nazwa mariawityzm pochodzi od łacińskich słów „Mariae vitam (imitantes)”, co w języku polskim oznacza „Maryi życie (naśladujący)”. Nazwa ta wyraża naśladowanie życia Matki Bożej, jej pokory, miłości, czystości i modlitwy. Pochodzenie nazwy jest, według Marii Franciszki, uznawanej przez mariawitów za świętą, nadprzyrodzone. Po rozłamie z Kościołem rzymskokatolickim, społeczność mariawitów stała się Kościołem, przyjmując nazwę Kościół Katolicki Mariawitów, zmienioną w późniejszych latach na Staro-Katolicki Kościół Mariawitów, co było wyrazem przynależności do Kościołów starokatolickich zrzeszonych w Unii Utrechckiej. W wydanym 31 października 1967 r. statucie dokonano zmiany nazwy na Kościół Starokatolicki Mariawitów. W języku potocznym dla rozróżnienia dwóch polskich nurtów w mariawityzmie stosuje się określenie denominacja płocka lub mariawityzm tradycyjny.

Zobacz także