Prawie 3 godziny chorału gregoriańskiego. Muzyka, która dotyka duszę [WIDEO]

Tynieccy benedyktyni postanowili upublicznić blisko 3 godziny chorału gregoriańskiego, wykonaniu scholi benedyktynów tynieckich. To duchowa muzyka, która dotyka dusze. 

Śpiew gregoriański, który powstał w VIII wieku, jest zgodny z regułą św. Benedykta, według której dzień jest podzielony na pracę fizyczną i intelektualną oraz modlitwę i odpoczynek, zaczynając o 5 rano od śpiewu porannego. Melodie gregoriańskie zapisuje się stosując neumy, wczesną formę notacji muzycznej, która w XVI wieku dała początek współczesnej notacji na pięciolinii. Chorał gregoriański odegrał kluczową rolę w rozwoju polifonii.

>>> Francuskie benedyktynki udostępniły 9 tys. godzin chorału gregoriańskiego. Nagrywały go 3 lata

W chorale gregoriańskim wyróżnia się następujące rodzaje śpiewów:

• psalmodia – śpiewy proste, recytatywne, wykonywane solo, przez dwa chóry na przemian lub przez wszystkich wiernych; posługuje się ona stereotypami, charakterystycznymi dla każdego tonu psalmowego formułami melodycznymi, z kolei tony mają wiele zakończeń modulujących do następujących po nich śpiewów. Melodyka psalmodii jest ściśle sylabiczna lub w niewielkim stopniu ozdobna. Śpiewy psalmodyczne kończą się przeważnie doksologią.

• antyfona – utwory w zasadzie krótkie (z wyjątkiem Introitów i Communio) spełniające role refrenów do psalmów, z którymi zazwyczaj występują. Istniały antyfony rozbudowane melizmatycznie, np. wielkanocne. We wczesnym okresie stosowano przemienną recytację psalmów przez dwa chóry, później nazwano tak wszystkie śpiewy wykonywane zbiorowo.

• responsoria – śpiewy melizmatyczne, rozbudowane w melodyce ornamentalnej (np. Alleluja) lub krótkie (np. graduały, offertoria) i utwory w stylu swobodnym.

• ordinarium missae – Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus (włącznie z Benedictus), Agnus Dei i Ite Missa est lub Benedicamus Domino. 

>>> Brewiarz nie tylko dla księży. Jak modlić się liturgią godzin?

 

Zobacz także