Zmarł znany izraelski pisarz – Amos Oz

Amos Oz, jeden z najważniejszych izraelskich pisarzy, kandydat do literackiego Nobla, jeden z twórców hebrajskiego języka literackiego, działacz na rzecz pokoju, autorytet moralny, zmarł w wieku 79 lat. Każda jego książka – tak w Izraelu, jak i na świecie – traktowana była jako wielkie literackie wydarzenie – powiedział Michał Sobelman.

„Śmierć Amosa Oza to strata dla całej światowej literatury, dla Izraela, ale także dla Polski. Uznawany był za jednego z twórców współczesnej literatury hebrajskiej, od przeszło 30 lat wymieniano go jako kandydata do Literackiej Nagrody Nobla – nigdy jej jednak nie dostał. W Polsce Amos Oz jako pisarz zaistniał na początku lat 90., przełożono na polski chyba wszystkie jego książki, te wcześniejsze z angielskich tłumaczeń, później – z hebrajskiego oryginału. Każda jego książka – tak w Izraelu, jak i na świecie – traktowana była jako wielkie literackie wydarzenie” – wspominał Michał Sobelman, tłumacz literatury hebrajskiej.

Amos Oz urodził się 4 maja 1939 r. na przedmieściach Jerozolimy. Ojciec pisarza – Jehuda Arie Klausner był wybitnym literaturoznawcą, autorem większości polskich haseł w encyklopedii hebrajskiej. Matka – Fania, z domu Mussman, była poetką, osobą wrażliwą, skłonną do depresji, która po wieściach o holocauście przybrała dramatyczną formę. Gdy Amos miał 12 lat, jego matka popełniła samobójstwo. Po jej śmierci, Amos zmienił nazwisko na Oz, co oznacza po hebrajsku „moc”, „odwaga”.

„Byłem na nią wściekły. Zabiła się tak, jakby uciekła z kochankiem nie pozostawiając żadnego wyjaśnienia. Nienawidziłem też ojca za to, że był takim idiotą i stracił wspaniałą kobietę, pozwolił jej odejść” – pisał Oz w „Opowieści o miłości i mroku”. Z ojcem nie wytrzymał zbyt długo – jako zbuntowany nastolatek, pod koniec lat 50., wstąpił do kibucu Hulda. Tam pracował, skończył szkołę średnią, odbył służbę wojskową i zaczął publikować pierwsze opowiadania. Studiował literaturę i filozofię na Uniwersytecie Jerozolimskim. Brał udział w arabsko-izraelskich wojnach: sześciodniowej w 1967 roku (w walkach na półwyspie Synaj) i w wojnie Jom Kipur w 1973 roku (w walkach na Wzgórzach Golan). W kibucu mieszkał ponad 20 lat, pracując jako rolnik oraz nauczyciel. Ze względu na zdrowie syna, który miał astmę, w 1986 roku cała rodzina Ozów przeniosła się nad Morze Martwe, osiedlając się w mieście Arad.

EPA/TONINO DI MARCO

Jako pisarz Oz zadebiutował w 1965 r. tomikiem opowiadań „Tam gdzie wyją szakale”. Potem w dwuletnich mniej więcej odstępach ukazywały się kolejne jego książki – m.in. „Mój Michał”, „Nie mów noc”, „Pantera w piwnicy”, „To samo morze”. W swoich powieściach Oz stworzył bogaty obraz życia we współczesnym Izraelu – opowiadał o miłości, tęsknocie, pożądaniu, ale też starości, trudnościach, jakie mieli Żydzi z diaspory, aby przystosować się do życia w nowym miejscu. Opisywał życie w wielkich miastach, zwłaszcza w ukochanej Jerozolimie, ale tez w wiejskich kibucach.

Sam Amos Oz mówił kilka lat temu w wywiadzie dla PAP: „Ja widzę to tak, że w Izraelu powinno znaleźć się miejsce dla obu nacji, powinno dojść do podziału terytorium, tak jak w przypadku Czechosłowacji. Niektórzy Izraelczycy nazywają mnie za to zdrajcą, a ja noszę ten epitet jak odznakę. Jestem natomiast szowinistą języka hebrajskiego, który jest dla mnie jak najwspanialszy instrument muzyczny. Istnienie tego języka to niemal cud. Po siedemnastu wiekach bycia językiem martwym powrócił on do życia. Dla pisarzy hebrajski to wspaniałe wyzwanie, bo wciąż można i trzeba tworzyć nowe słowa” – Oz powiedział również, że codziennie rano czyta fragment biblii – nie z powodów religijnych, ale dla języka.

„Był artystą języka hebrajskiego. To było niesamowite i wyjątkowe. Hebrajski jest jednym z najstarszych języków, ale na oczach Oza i nas wszystkich – nadal się rozwija, tworzą się nowe słowa. Nikt bardziej niż Amos Oz nie zasłużył na tytuł twórcy współczesnego języka hebrajskiego” – wyjaśnił Sobelman.

Amos Oz zmarł w piątek, w wieku 79 lat na chorobę nowotworową. „Dziękuję tym, którzy go kochają” – napisała na Twitterze Fania Oz-Salzberger, córka pisarza.

Styl Życia

Boże więzy miłości. O „Zimnej wojnie” raz jeszcze 

Duchowość

Gitary Niepokalanej: „Ucieka czas” [WIDEO]

Kultura

Piękne krakowskie szopki [WIDEO]

Duchowość

Kolęda z herezją w tle? 

Styl Życia

Paweł Domagała: nie musisz bać się Boga

Duchowość

Czy w drugie święto Bożego Narodzenia trzeba iść do kościoła?