domena publiczna

Skrutuj Pismo Święte! 

Czy wiesz, czym jest skrutacja Pisma Świętego? W języku łacińskim słowo „scrutatio” oznacza tyle co „badanie”. Podstawą tej metody poznawania Słowa Bożego jest zasada: „Pismo wyjaśnia samo siebie”. Na czym to polega? 

Biblia jest świętym Pismem, które Bóg nam podarował. Każde więc słowo, które w nim czytamy, nie jest bez znaczenia dla naszego życia. Wielu twierdzi, że metoda skrutacji jest jak żeglowanie. Żeglarz bowiem, który płynie do wyznaczonego celu, nie robi tego „w linii prostej”. Zawija do różnych portów, niekiedy zbacza z drogi, by zobaczyć inne lądy. W końcu jednak dopływa. Tak samo czytelnik, a więc chrześcijanin, który ma otwarte serce na słowo Boga, pod koniec skrutacji może naprawdę poczuć, że Bóg mówił do jego serca.  

Jesziwa 

Dla żydów Tora jest świętym Pismem, z którym obchodzić się trzeba według konkretnych zasad. Jak powszechnie wiadomo, żydzi wkładają wiele wysiłku w to, by już nawet swoje małe dzieci uczyć tego, co jest w niej zawarte. Dorośli żydzi mieli zawsze miejsce, w którym razem czytali ich Święte Pismo. Nazywali to miejsce „Jesziwa”, a więc miejsce słuchania. W naszej jednak, chrześcijańskiej kulturze, tak niestety nie jest. Odnoszę nawet wrażenie, że wielu katolików, zamiast czytać Żywe Słowo Boga (które jest mocniejsze niż miecz obosieczny), zajmuje się słuchaniem kolejnych kazań księży bądź czytaniem dobrych, chrześcijańskich porad.  

Pismo Święte, czyli świadectwo 

Dlaczego ludzie nie czytają Pisma Świętego? Wiele razy jest tak, że po prostu nie rozumiemy tego, co jest tam napisane. Nic w tym zadziwiającego: nie każdy musi być biblistą i znać się na tym doskonale, a jednak ma się potrzebę poznania Słowa. Tutaj kółko się zamyka. Ale istnieje z tego wyjście. Jest nim skrutacja, czyli dosłowna modlitwa z Pismem Świętym. Chrystus powiedział: 

Badacie [skrutujecie] Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: to one właśnie dają o Mnie świadectwo (J 5,39). 

To właśnie ksiądz biskup Zbigniew Kiernikowski nazwał skrutacją: 

Gdy słyszymy określenie: skrutacja Pisma Świętego, prawdopodobnie kojarzymy to pojęcie z pewną metodą czytania Biblii. Jest to po części prawdą, choć trzeba tę metodę rozumieć raczej jako wydarzenie albo też ciąg wydarzeń czy proces, w którym jest nam dane wchodzić w znajomość Jezusa Chrystusa za pośrednictwem spisanego słowa. Można tego dokonywać indywidualnie i we wspólnocie, muszą jednak zostać spełnione określone warunki: człowiek powinien oddać siebie do dyspozycji Bogu przez znaki i gesty oraz usposobienie ducha, wewnętrzne pragnienie i modlitwę. A wszystko po to, aby mógł On złożyć w nim owoc swego działania. 

Dlaczego biskup Kiernikowski nazywa to ciągiem wydarzeń? Skrutacja Pisma Świętego to pewne narzędzie, które daje nam Kościół, by wejść w intymną relację z Panem Bogiem.  

Lectio Divina 

Lectio Divina to inaczej duchowe czytanie Pisma Świętego. Skrutacja, a więc jej forma, możliwa jest za pośrednictwem Biblii Jerozolimskiej bądź Biblii paulistów, ponieważ te wydania posiadają wersety powiązane z innymi miejscami w Biblii. Nie są to zwykłe dolne przypisy, dostępne w popularnej Biblii Tysiąclecia. Są to boczne odnośniki do innych miejsc w Piśmie Świętym, które łączą się w jakiś sposób z danym fragmentem.  

Fot. communitybiblestudy.org

By dobrze skrutować Pismo Święte, trzeba zarezerwować sobie co najmniej godzinę spokoju. Jeśli robi się to samemu, najlepiej znaleźć miejsce, w którym nikt nam nie będzie przeszkadzał, w którym jest stół. Należy zabrać ze sobą również coś do pisania. Nim rozpoczniemy czytanie, modlimy się chwilę do Ducha Świętego, by pomógł nam zrozumieć Słowo. Następnie czytamy. Możemy rozpocząć od jakiegoś fragmentu Ewangelii (nam znanej lub Ewangelii z dnia), bądź jakiegoś fragmentu, np. Nowego Testamentu. Następnie czytamy boczne odnośniki, kierując się tymi fragmentami, które najbardziej nas poruszyły. Jeśli któreś słowo nas w jakiś sposób dotyka, zapisujemy je na kartce, a następnie zapisujemy to, co Bóg nam przez nie powiedział. Co jakiś czas możemy przerywać czytanie, by wstać z krzesła i znów modlić się do Ducha Świętego, bądź za pośrednictwem Maryi. Ramowy plan można ułożyć w ten sposób: 

– modlitwa na rozpoczęcie skrutacji, 
– odczytywanie poszczególnych wersetów i zapisywanie myśli, 
– co 15 lub 20 minut – modlitwa o pomoc i światło, 
– dalsze odczytywanie tekstów i zapisywanie myśli, 
– modlitwa na zakończenie skrutacji. 

Jeśli robimy skrutację w jakieś grupie bądź wspólnocie (wówczas wszyscy rozpoczynają od jednego, wspólnego fragmentu). Warto potem podzielić się tym, co Bóg nam powiedział. Z pewnością może to pomóc innym uczestnikom skrutacji.  

Skrutacja to głęboka forma modlitwy, która nie raz może wydobyć nas z jakiegoś duchowego kryzysu, w momencie, kiedy często nie wiemy jak mamy się modlić bądź czujemy, że nasza relacja z Bogiem jest słaba. Benedykt XVI nieraz podkreślał, że poleca tę formę modlitwy wszystkim wierzącym osobom. 

Wybrane dla Ciebie

Czytałeś? Wesprzyj nas!

Działamy także dzięki Waszej pomocy. Wesprzyj działalność ewangelizacyjną naszej redakcji!

Zobacz także
Wasze komentarze