Teresa od Dzieciątka Jezus w sanktuarium w Rybniku-Chwałowicach [REPORTAŻ] 

Teresa od Dzieciątka Jezus, święta, karmelitanka. Chociaż żyła w zamkniętym klasztorze, to zawsze chciała pojechać na misje. Można powiedzieć, że jej pragnienie spełnia się po śmierci. Od prawie 30 lat jej relikwie podróżują po świecie. 

W ten sposób była już m.in. w Rzymie, Brazylii, Holandii, Rosji, USA, na Filipinach, w Australii, a także w Burkinie Faso. W sierpniu po raz drugi w historii relikwie św. Teresy z Lisieux trafiły również do Polski. Wśród miejsc, w których można się z nią w ten sposób spotkać jest także parafia, która jako pierwsza na świecie (po kanonizacji) otrzymała wezwanie św. Teresy od Dzieciątka Jezus. 

Parafia ta znajduje się w Rybniku-Chwałowicach, na osiedlu zamieszkałym głównie przez rodziny górnicze. Parafia ta istnieje już od 1925 r. Została powołana 70 dni po kanonizacji św. Teresy od Dzieciątka Jezus, a to oznacza, że jest ona nie tylko pierwszą parafią na ziemiach polskich pod tym wezwaniem, ale także pierwszą parafią na świecie, która powstała po kanonizacji. W 2005 r. miejsce to stało się sanktuarium św. Teresy od Dzieciątka Jezus. 

Skąd pochodzą relikwie? 

Po Polsce relikwie św. Teresy od Dzieciątka Jezus po raz pierwszy peregrynowały w roku 2005. Od sierpnia tego roku w związku z 150. rocznicą urodzin oraz 100. rocznicą beatyfikacji św. Teresy od Dzieciątka Jezus relikwie ponownie rozpoczęły swoją podróż po Polsce. 

Podczas procesu kanonizacyjnego św. Teresy od Dzieciątka Jezus trzykrotnie ekshumowano jej doczesne szczątki. Pierwszy raz w roku 1910, drugi w 1917, a następnie w roku 1923. Ostatnia ekshumacja odbyła się przed beatyfikacją Teresy z Lisieux. Jej doczesne szczątki przeniesiono do Karmelu, a relikwie złożono w kaplicy pod leżącą figurą. 

Kilka kości z ciała św. Teresy pobrano i umieszczono w osobnych relikwiarzach.  Ozdobione złotem relikwiarze w kształcie skrzyni ofiarowała Brazylia, która w sposób szczególny do dzisiaj czci św. Teresę. Jeden z nich znajduje się w bazylice św. Teresy w Lisieux, a drugi podróżuje po całym świecie. 

>>> Franciszek i św. Teresa z Lisieux: siostra, przyjaciółka, nauczycielka

Kiedy papież Pius XII ogłosił św. Teresę od Dzieciątka Jezus drugą patronką Francji, jej relikwie po raz pierwszy opuściły Karmel w Lisieux. W 1945 r. w Paryżu rozpoczęła się peregrynacja. Teresa „odwiedziła” wówczas wszystkie diecezje we Francji. Ta „podróż” zakończyła się dwa lata później w północnej Normandii. 

W roku 1994, w ramach przygotowania do stulecia śmierci Teresy Martin, relikwie zaczęły podróżować po całym świecie. W każdym zakątku świata, do którego przybyły relikwie, na spotkanie i modlitwę za wstawiennictwem św. Teresy od Dzieciątka Jezus przychodziły ogromne tłumy ludzi. Wówczas, w latach 1994 – 1997, relikwie odwiedziły blisko 70 krajów świata. 

Ufać z nią jakoś łatwiej 

W piątkowe popołudnie sanktuarium zapełnia się ludźmi, którzy przychodzą na „spotkanie” ze św. Teresą z Lisieux. Jest wiele osób starszych, ale z biegiem czasu, zapewne po pracy, pojawiają się także młodzi, rodziny z dziećmi. Są parafianie, ale też ci, którzy przyjechali z innych miejscowości. 

– Przyjechałam tutaj z dziećmi, ponieważ chciałam im pokazać jedną z najmłodszych świętych. Chciałabym, żeby się z nią zaprzyjaźniły. Ona jest dla mnie bardzo ważna. Zwłaszcza słowa o tym, że w życiu nie chodzi o wielkie czyny, ale o małe czyny z wielką miłością. To mnie jakoś kieruje w codzienności do tego, co jest najważniejsze – mówi pani Agnieszka. 

Nie zwątpiła 

Czasami mówi się, że św. Teresa z Lisieux pisała tylko o miłości. W czasie drogi krzyżowej z rozważaniem tekstów świętej można było zobaczyć, że ta miłość często wiązała się z cierpieniem. Co więcej, jej ufność i jej miłość wzrastała z cierpieniem. 

– Teresa od Dzieciątka Jezus uczy mnie przede wszystkim zaufania. Ona wiele przeszła, ale nigdy nie zwątpiła, co więcej – jeszcze ją to zbliżyło do Boga. Dlatego ja też w moim życiu staram się dostrzegać wzór w Teresie i widzę, że to działa. Nigdy nie czułam się pozostawiona przez Boga – mówi pani Anna. 

Deszcz róż 

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza obiecywała, że z nieba jeszcze intensywniej będzie wypraszać łaski. Będzie je „wykradać” i jak deszcz – „deszcz róż” będzie spuszczać na ziemie. 

Dlatego też w czasie peregrynacji symbolem były róże i płatki róż, które można było położyć obok relikwiarza. Dodatkowo róże przyniesione przez uczestników były błogosławione i można było zabrać je do domu. 

Św. Teresa na co dzień 

– W parafii co tydzień, w każdy poniedziałek, rano i wieczorem, mamy mszę świętą, w czasie której modlimy się za wstawiennictwem św. Teresy od Dzieciątka Jezus, a także za wstawiennictwem jej rodziców. Sanktuarium mocno opowiada historię życia Teresy Martin, która po wstąpieniu do Karmelu została Teresą od Dzieciątka Jezus. To dzieło mojego poprzednika, księdza Teodora Suchonia, który zadbał o to, by to miejsce opowiadało historię świętej i jej świętych rodziców – mówi ks. Grzegorz Stencel, proboszcz sanktuarium św. Teresy od Dzieciątka Jezus. 

Święta Teresa – można powiedzieć – wrosła w parafię i w jej codzienność. Bez wielkich reklam, bez reflektorów „podróżuje” po Polsce. Czasami jest w małej kaplicy więziennej czy hospicyjnej, a innym razem w sanktuarium. Zawsze wkracza w codzienność, nawet jeśli ta codzienność jest trudna. Ona jednak sprawia, że ta rzeczywistość, taka jaka jest, staje się „usłana różami” łask. 

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus, zwana także Małą Teresą, urodziła się w Alencon w nocy z 2 na 3 stycznia 1873 r. jako dziewiąte dziecko Ludwika i Zofii. 9 kwietnia 1888 r. wstąpiła do Karmelu w Lisieux, przyjmując imię Teresa od Dzieciątka Jezus. 10 stycznia 1889 roku, w dniu obłóczyn rozpoczynających nowicjat, do imienia dodała predykat „od Najświętszego Oblicza”. 

>>> Tajemnica radości, szczęścia i pokoju ducha według św. Teresy z Lisieux

Chciała, by jej życie było wypełnione doskonałą miłością, a cierpienie dało możliwość jej pogłębienia i wykazania. W lipcu 1897 r. została przeniesiona do klasztornego szpitala, gdzie zmarła 30 września w wieku 24 lat. 

Pius XI beatyfikował ją w 1923 r., a już w dwa lata później – kanonizował. W 1927 r. ogłosił ją, obok św. Franciszka Ksawerego, główną patronką misji katolickich. W 1944 r. Pius XII ustanowił św. Teresę drugą, obok św. Joanny d’Arc, patronką Francji. W 1997 r., w 100. rocznicę śmierci św. Teresy, papież św. Jan Paweł II ogłosił ją doktorem Kościoła, razem z Teresą z Avila i Katarzyną ze Sieny. 

Zobacz także