Współistnienie w różnorodności

Mannheim to niemieckie miasto nad Renem, średniej wielkości (ok. 300 000 mieszkańców), ale o olbrzymiej różnorodności kulturowej.  Różnorodność ta, pojmowana jako bogactwo,  zainspirowała odbywający się obecnie projekt  „Światowe dziedzictwo kulturowe Mannheim.  160 narodowości – ponad 160 kultur – jedno dziedzictwo”.

W ramach niego – wystawa, oprowadzanie (także na rowerach!) po mieście według klucza miejsc związanych z kulturami poszczególnych krajów i najważniejsze: spotkania. Najciekawsza jest różnorodność form kultury  zaprezentowanej przez przedstawicieli różnych nacji. Słowaczka wybrała… lodowisko, na którym trenował w przeszłości jej rodak Onrej Nepela, wielokrotny mistrz świata w łyżwiarstwie figurowym. Erytrea prezentuje ceremonię parzenia kawy. Brazylia zachwyca capoierą – tańcem i sztuką walki jednocześnie. Śląsk i Polskę reprezentuje rzeźnik, znany z przede wszystkim z kiełbasy krakowskiej sprzedawanej co tydzień na rynku. Grecję – wielkanocna liturgia światła.  Turcję – meczet wybudowany naprzeciwko kościoła i w pobliżu synagogi. Jedną z  najbardziej zaskakujących identyfikacji jest Teatr Narodowy w Mannheim wybrany przez Etiopczyków, łudząco podobny do wybudowanego w tym samym czasie odpowiednika w Addis Abebie.

Nie chodzi mi o reklamę wydarzenia artystycznego. Chodzi o przykład kilku spraw istotnych dla obecnych procesów globalizacji w świecie. Pierwszym jest fundament tego projektu – chęć pokojowego współistnienia ludzi różnych kultur, opartego na gotowości zaproszenia do własnej , jak i poznania tej innej/innych. Drugim – bardzo szerokie ujęcie kultury poprzez jej elementy materialne i niematerialne, tradycyjne i nowe, niekiedy hybrydowe. Trzecim – dość oczywiste w koncepcji projektu traktów a nie religii jako niezbywalnego wyrazu kultury. Religii pojmowanej ekumenicznie wewnątrz chrześcijaństwa i w dialogu międzyreligijnym. Kolejnym ważnym aspektem jest spotkanie jak równy z  równym, niezależnie od tego, w jaki sposób przedstawiciele różnych nacji i kultur trafili do Niemiec i w którym pokoleniu stanowią część kultury tego kraju.

Elżbieta Adamiak