Bp Andrzej Iwanecki nowym biskupem pomocniczym w Gliwicach

Ks. Andrzej Iwanecki przyjął w niedzielę święcenia biskupie w katedrze pw. Św. Piotra i Pawła w Gliwicach, zostając nowym biskupem pomocniczym w diecezji gliwickiej. Były to pierwsze święcenia biskupie w tej diecezji w jej 25-letniej historii.

Jak mówił w homilii biskup gliwicki Jan Kopiec, to zaszczytna i piękna, ale wymagająca uprzedniej dojrzałości posługa.

„Bądź naszą radością w wielkim wysiłku przekonywania dzisiejszego człowieka, że każdy ma szansę znaleźć Pana, który go uwolni od ciężaru win i zagubienia. Wnoś aktywną zachętę, byśmy wszyscy tworzyli wspólnotę ludzi szczęśliwych, odnajdujących swoje wezwanie do otrzymania nadprzyrodzonych darów. Zostajesz włączony do tysiącletniej rzeszy pasterzy śląskiej ziemi, na której od 1000 roku głoszona jest Dobra Nowina” – powiedział bp Kopiec, zwracając się do Andrzeja Iwaneckiego.

Nowy biskup pomocniczy przyjął jako swoje zawołanie biskupie słowa „Jezus jest Panem”, co oznacza wyznanie wiary w Zbawiciela i oddanie mu swojego życia. Jego herb jest przedzielony Krzyżem św. Andrzeja. W górnym polu znajduje się symbol Ducha Św., w lewym polu umieszczona jest litera TAU wyrażająca duchowość franciszkańską, którą biskup starał się żyć pracując w parafii Św. Franciszka w Zabrzu. W prawym polu herbowym na niebieskim tle widnieje symbol Maryi Niepokalanej, a na dole herbu umieszczone zostały skrzyżowane górnicze młotki (tzw. żelosko i pyrlik).

Biskup Iwanecki urodził się 3 listopada 1960 roku w Siemianowicach Śląskich. Jest synem zmarłego w 2016 roku Wilhelma, byłego sztygara oddziałowego kopalni „Siemianowice” i Anny zd. Wieczorek, emerytowanej nauczycielki, którzy wychowali w sumie 5 dzieci.

Przyszły biskup uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. J. Śniadeckiego w Siemianowicach Śl., które ukończył egzaminem maturalnym w 1979 r. W tym samym roku wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. 27 marca 1986 roku w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach przyjął święcenia kapłańskie z rąk ówczesnego biskupa diecezji katowickiej Damiana Zimonia.

Po święceniach został tymczasowo skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii Opatrzności Bożej w Katowicach-Zawodziu, a następnie do parafii Wszystkich Świętych w Górkach Wielkich. Od września objął swoją pierwszą placówkę duszpasterską w parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Orzeszu. W tym czasie podjął dalszą naukę z zakresu teologii pastoralnej na Studium Teologicznym w Katowicach, należącym do Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie.

W 1989 roku został mianowany wikarym w parafii Trójcy Przenajświętszej w Bielsku-Białej, a następnie w 1990 roku w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tarnowskich Górach – Strzybnicy. Na tym stanowisku zastała go decyzja Ojca Świętego Jana Pawła II o utworzeniu diecezji gliwickiej w 1992 roku i został inkardynowany do nowej diecezji.

W grudniu 1992 został wybrany po raz pierwszy na członka Rady Kapłańskiej diecezji gliwickiej, w roku 1997 został powołany do Kolegium Konsultorów. W 1995 roku został mianowany wikariuszem parafii Św. Franciszka w Zabrzu, a w 1998 r. proboszczem tej parafii. Był też moderatorem Ruchu „Światło – Życie” dla rejonu obejmującego dekanaty zabrzańskie.

Był m.in. kapelanem Szpitala Miejskiego nr 1 w Zabrzu. Prawie każdego roku, także już jako wikary, prowadził rekolekcje oazowe dla młodzieży. W 2001 r. został mianowany dziekanem Dekanatu Zabrze, a w 2007 r. rejonowym wizytatorem nauki religii. W ostatnich latach był także jednym z delegatów biskupa gliwickiego do udzielania młodzieży sakramentu bierzmowania. 18 listopada 2017 r. papież Franciszek minował ks. prałata Andrzeja Iwaneckiego biskupem pomocniczym diecezji gliwickiej. 

Zobacz także