Fot. cathopic/Geraldin Arias Cárdenas
Charyzmatyczny jak Maryja
Wciąż funkcjonuje stereotyp, zgodnie z którym wspólnoty i ruchy charyzmatyczne nie lubią Maryi i nie uwzględniają Jej w swojej duchowości czy formacji. Obalamy ten mit!
Pogląd ten prawdopodobnie wywodzi się z tego, że ruchy charyzmatyczne kojarzone są z protestantami. I to prawda, że w większości kościołów czy wspólnot protestanckich rola Maryi jest rzeczywiście mniejsza niż w Kościele katolickim czy zupełnie marginalizowana. Ale nieuprawniony jest zarzut, który zwykle stawiają środowiska tradycjonalistyczne, zarzucające katolickiej odnowie charyzmatycznej protestanckie myślenie i odciąganie katolików o tradycyjnej duchowości i pobożności maryjnej.
Fot. Cathopic
Maryja – założycielka wspólnoty charyzmatycznej
Tymczasem na przykład Przymierze Miłosierdzia jest ruchem charyzmatycznym, w którym rola Maryi we wspólnocie jest istotna.
– To nieprawda, że charyzmatycy nie lubią Matki Bożej, ponieważ podróżując po całym świecie, rozmawiam z charyzmatykami, razem organizujemy spotkania i rekolekcje, więc mogę zaobserwować, że oni bardzo kochają Matkę Bożą. Rozumieją i czują to, że także Maryja była charyzmatyczna. Bardzo. Na całym świecie, wszędzie gdzie byłem – mówi o. Antonello Caddedu, jeden z założycieli Przymierza Miłosierdzia. – Nie ma innego sposobu, jeśli chcemy dotrzeć do Jezusa potrzebujemy przejść przez Maryją i to Matka prowadzi nas do Syna. To jest bardzo ważne dla Kościoła katolickiego, na całym świecie.
o. Antonello Cadeddu, Fot. Justyna Nowicka, misyjne.pl
W przymierzu Miłosierdzia mówi się, że to Maryja zrodziła tę wspólnotę. – W 2000 r., kiedy pojechaliśmy do Medjugorie Matka Boża zostawiła dla nas wiadomość, przesłanie. Vicka zawołała nas i powiedziała, że Matka Boża jej powiedziała, że wolą Pana Boga jest, żebyśmy utowrzyli tę wspólnotę, że Bóg Ojciec tego chciał. Od tamtego momentu zawsze Matka Boża była bardzo ważna dla Przymierza Miłosierdzia. Mówimy nawet, że Ona jest naszą założycielką. Ona założyła to dzieło, nie my – opowiada o. Antonello.
Maryja – pierwsza charyzmatyczka
Maryja czasami określana jest, zwłaszcza w tradycji Wschodu, jako Pneumatofora, co w tłumaczeniu oznacza „Niosąca Ducha Świętego”, dosłownie nawet jako „Naczynie Ducha Świętego”.
Zdjęcie: Pneumatofora, fot. domena publiczna
Maryja, zgadzając się na swoją szczególną rolę w Historii Zbawienia, pozwoliła, by Duch Święty napełnił ją całkowicie. Zwłaszcza moment Zwiastowania z tego powodu nazywany jest „Małą Pięćdziesiątnicą”. Pozostawała otwarta na Jego działanie. Całkowicie wypełniona Duchem Świętym w doskonały sposób posiadła także dary i charyzmaty Ducha Świętego.
Tak jak dzięki swojej uległości Duchowi Świętemu stała się Matką Chrystusa, tak też podczas Pięćdziesiątnicy Wieczerniku zrodziła w sposób duchowy Kościół. Jan Paweł II w encyklice „Redemptoris Mater” ideę pośrednictwa Ducha Świętego złączył z ideą macierzyńskiego pośrednictwa Maryi: „W ten sposób Maryja, obecna w tajemnicy Chrystusa jako Matka, staje się – z woli Syna i za sprawą Ducha Świętego – obecna w tajemnicy Kościoła”.
Maryja jest ikoną i wzorem Kościoła, dlatego – jako członkowie wspólnoty – my także powinniśmy być otwarci na inspiracje i działanie Ducha Świętego „tak jak Maryja”.
W szkole Maryi
Dlatego też jednym z trzech filarów formacji w Przymierzu Miłosierdzia, obok „Szkoły Słowa” i „Szkoły Ducha Świętego” jest formacja maryjna, która nazywa się „Szkołą Maryi”.
Maryja jest przyjmowana jako Pani życia każdego, kto jest w Przymierzu Miłosierdzia. Jest także nazywana Mistrzynią Miłości. Dlatego każdy dom Przymierza ma być stajenką, w której Maryja będzie mogła rodzić Jezusa i każdego dnia przyjmować Go w Słowie, w Eucharystii, w drugim człowieku.
Zdjęcie: Przymierze Miłosierdzia, fot. Justyna Nowicka, misyjne.pl
Za kwintesencję przymierzonej „Szkoły Maryi” można uznać słowa o. Henrique Porcu, drugiego z założycieli Przymierza Miłosierdzia.
Poświęceni przez Jezusa Matce u stóp krzyża. Nosimy Maryję z nami w życiu każdego dnia (por. J 19, 25-27), aby nas prowadziła i powierzała Jezusowi (por. J 2,3-5). I do Niego – w Jego przyjściu do serca człowieka i historii świata – kierowała każde z naszych pragnień, myśli, uczuć, słów i czynów, każde westchnienie naszego serca, wszystko, bo już nic więcej nie należy do nas. Wszystko jest ofiarowane, aby realizował się Jego plan Miłości, Jego Wola, dla Chwały Jego Świętego Imienia.
Wybrane dla Ciebie
Czytałeś? Wesprzyj nas!
Działamy także dzięki Waszej pomocy. Wesprzyj działalność ewangelizacyjną naszej redakcji!
| Zobacz także |
| Wasze komentarze |
Wiadomości
Wideo
Modlitwy
Sklep
Kalendarz liturgiczny