Co Kościół mówi o homoseksualizmie? 

Na temat homoseksualizmu wypowiadają się oficjalne dokumenty Kościoła katolickiego, Katechizm Kościoła Katolickiego, ale także wielu doświadczonych spowiedników i duszpasterzy. Swoje wypowiedzi publikowali między innymi o. Adam Szustak OP, o. Leonard Bielecki OFM, ks. Jacek Prusak SJ, ks. Dariusz Oko czy ks. Piotr Pawlukiewicz. 

Definicja homoseksualizmu 

Katechizm Kościoła Katolickiego w punkcie 2357 definiuje homoseksualizm jako relacje między mężczyznami lub kobietami odczuwającymi pociąg płciowy, wyłączny lub dominujący, do osób tej samej płci. Przybierał on bardzo zróżnicowane formy na przestrzeni wieków i w różnych kulturach. Jego psychiczna geneza pozostaje w dużej części nie wyjaśniona. Tradycja, opierając się na Piśmie Świętym, przedstawiającym homoseksualizm jako poważne zepsucie (Por. Rdz 19,1-29; Rz 1, 24-27; I Kor 6, 9;1 Tm 1, 10). zawsze głosiła, że „akty homoseksualizmu z samej swojej wewnętrznej natury są nieuporządkowane” (Kongregacja Nauki Wiary, dekl. Persona humana, 8). Są one sprzeczne z prawem naturalnym; wykluczają z aktu płciowego dar życia. Nie wynikają z prawdziwej komplementarności uczuciowej i płciowej. W żadnym wypadku nie będą mogły zostać zaaprobowane. 

Homoseksualność a homoseksualizm 

Homoseksualność to pociąg seksualny do osób tej samej płci. Natomiast homoseksualizm jest trwałym wzorcem emocjonalnego i seksualnego zaangażowania ludzi tej samej płci. To zaangażowanie dotyczy także poczucia przynależności i aktywności społecznej. Często łączy się z przynależnością do grup, które podzielają homoseksualne wzorce zachowania. Różnica między homoseksualnością a homoseksualizmem polega więc na aktywnej realizacji skłonności homoseksualnej. 

Kościół naucza, że osoby homoseksualne są wezwane do czystości. Dzięki cnotom panowania nad sobą, które uczą wolności wewnętrznej, niekiedy dzięki wsparciu bezinteresownej przyjaźni, przez modlitwę i łaskę sakramentalną, mogą i powinny przybliżać się one – stopniowo i zdecydowanie – do doskonałości chrześcijańskiej (KKK 2359). Zatem sama skłonność seksualna jest pewną kondycją ludzką, która nie zaciąga na siebie winy moralnej. Wina moralna, a więc grzech, ma miejsce wówczas, kiedy osoba homoseksualna podejmuje aktywność seksualną. 

Biblia o homoseksualizmie 

Fundamentem nauczania Kościoła na temat homoseksualizmu jest Biblia, a zwłaszcza fragment Pisma Świętego o homoseksualizmie z listu świętego Pawła.  

Dlatego wydał ich Bóg poprzez pożądania ich serc na łup nieczystości, tak iż dopuszczali się bezczeszczenia własnych ciał. Prawdę Bożą przemienili oni w kłamstwo i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu, zamiast służyć Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen. Dlatego to wydał ich Bóg na pastwę bezecnych namiętności: mianowicie kobiety ich przemieniły pożycie zgodne z naturą na przeciwne naturze. Podobnie też i mężczyźni, porzuciwszy normalne współżycie z kobietą, zapałali nawzajem żądzą ku sobie, mężczyźni z mężczyznami uprawiając bezwstyd i na samych sobie ponosząc zapłatę należną za zboczenie. A ponieważ nie uznali za słuszne zachować prawdziwe poznanie Boga, wydał ich Bóg na pastwę na nic niezdatnego rozumu, tak że czynili to, co się nie godz  (Rz 1, 24-28). 

Dokumenty Kościoła o homoseksualizmie 

Na temat homoseksualizmu wiele razy wypowiadał się Nauczycielski Urząd Kościoła. W najnowszej historii były to przede wszystkim: deklaracja Kongregacji Nauki Wiary „Persona humana” (1975), dokument Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego „Wytyczne wychowawcze w odniesieniu do ludzkiej miłości” (1983), list „Do Biskupów kościoła katolickiego o duszpasterstwie osób homoseksualnych” (1986) oraz dokument Kongregacji Nauki Wiary „Uwagi dotyczące projektów legalizacji prawnej związków między osobami homoseksualnymi” (2003). 

W deklaracji „Persona humana” znajduje się zapis, że czyny homoseksualne są nieuporządkowane wewnętrznie i jako takie nie mogą być przyjęte, wobec tego osoby homoseksualne powołane są do czystości. Jednocześnie podkreślono konieczność zorganizowania duszpasterstwa dla takich osób oraz przestrzega przed dyskryminacja osób homoseksualnych. Deklaracja ta była początkiem długiej dyskusji, w wyniku której powstał List Kongregacji Nauki Wiary z 1986 roku. Zawiera on wytyczne odnośnie stosunku Kościoła katolickiego do osób homoseksualnych. Dokument z 2003 r. uzupełnia dotychczasowe nauczanie o konkretne stwierdzenia odnośnie zalegalizowania partnerskich związków homoseksualnych. Kościół naucza, że szacunek dla osób homoseksualnych nie może być aprobowane zachowanie homoseksualne ani zalegalizowany homoseksualny związek partnerski, w tym także małżeństwo homoseksualne i rodziny homoseksualne. 

Katechizm Kościoła Katolickiego o homoseksualizmie 

Katechizm Kościoła Katolickiego określa homoseksualizm jako zjawisko psychologiczno-moralne. Zagadnienie to umieszczone jest przy okazji omawiania VI przykazania Dekalogu, gdzie podaje definicję homoseksualizmu (2357). 

Katechizm Kościoła Katolickiego dość wyczerpująco wypowiada się na temat homoseksualizmu. Określa homoseksualizm jako „poważną deprawację” (2357), która zawsze była przeciwna prawu naturalnemu, zamykając akt płciowy na dar życia (2357). Dlatego czyny homoseksualne są grzechem. 

Czy homoseksualizm to grzech? 

Kościół nie uznaje za osobistą winę samej skłonności homoseksualnej. W dokumentach podkreśla zrozumienie dla faktu, że homoseksualizm może być trudnym doświadczeniem dla tych, którzy go przeżywają. Wina moralna, czyli grzech ma miejsce, kiedy dochodzi do konkretnego zachowania homoseksualnego. Zatem osoby homoseksualne wezwane są do czystości i do dążenia do doskonałość chrześcijańskiej. Pomocą w tym powinna być praktyka cnót, modlitwa oraz życzliwa pomoc i bezinteresowna przyjaźń ze strony innych ludzi.  

Spowiednik może przypomnieć penitentowi, że skłonność homoseksualna nie prowadzi w sposób nieunikniony do seksualnych działań. Człowiek potrafi siebie kontrolować, ma zdolność wyboru. Niektóre z osób homoseksualnych żyją w powtarzającym się cyklu: czyny homoseksualne, żal, spowiedź, pokuta itd., z którego nie potrafią się szybko wyzwolić, ponieważ mają w sobie głód więzi, lęk przed samotnością, żyją złudzeniami lub są uzależnieni. Nawet w takiej sytuacji zarówno spowiednik jak i sam penitent nie powinni tracić nadziei, dlatego osoba homoseksualna może otrzymać rozgrzeszenie. 

Homoseksualizm jako zjawisko kulturowe 

Homoseksualizm jest nie tylko zagadnieniem medycznym, psychiatrycznym czy psychologicznym, duszpasterskim, ale także zjawiskiem kulturowym. Wiele osób interesuje się i poszukuje materiałów związanych z tym tematem, nawet jeśli sami nie są homoseksualni. Powstają filmy o homoseksualizmie, książki o homoseksualizmie, piosenki o homoseksualizmie, sporym zainteresowanie cieszą się także wywiady z homoseksualistami. 

 

Zobacz także