Dziś 82 lata kończy Kiko Argüello – inicjator Drogi Neokatechumenalnej

Dziś 82. rocznicę urodzin obchodzi Kiko Argüello – hiszpański artysta, inicjator Drogi Neokatechumenalnej.

Francisco José Gomez de Argüello Wirtz urodził się w León (Hiszpania) 9 stycznia 1939 r. w rodzinie katolickiej. Studiował sztuki piękne w Akademii św. Ferdynanda w Madrycie, zdobywając tytuł wykładowcy malarstwa i rysunku.

Podczas studiów artystycznych oddalił się od praktyk religijnych i po głębokim kryzysie duchowym nawrócił się i postanowił poświęcić swoje życie Jezusowi Chrystusowi i Kościołowi, szczególnie jako nauczyciel w „Cursillos de Cristiandad”, prowadząc kursy w Madrycie, Ceucie, Caceres i innych regionach Hiszpanii.

>>> Kiko Argüello o Janie Pawle II: gigant wiary i wciąż aktualny prorok 

Idąc śladami br. Karola de Foucauld w 1964 r. postanowił zamieszkać pośród najuboższych w baraku na peryferiach Madrytu. Tam poznał Carmen Hernández, absolwentkę chemii i teologii. Dzięki niej spotkał liturgistę ks. Pedro Farnésa Scherera – ówczesnego Konsultora Kongregacji Kultu Bożego. Przez niego zapoznał się z odnową liturgiczną soboru watykańskiego II i centralnym znaczeniem tajemnicy paschalnej.

Wkrótce z inicjatywy Carmen i Kiko powstała mała wspólnota chrześcijańska założona wśród ubogich z baraków, a złożona z Cyganów analfabetów, włóczęgów (tzw. quinquis), byłych więźniów, prostytutek itd. Wspólnota staje się „ziarnem”, które – dzięki impulsowi nadanemu przez ówczesnego arcybiskupa Madrytu, Casimiro Morcillo – rozprzestrzenia się w parafiach, najpierw Madrytu, a później Rzymu, a także w innych krajach.

>>> Prowadzący odbiera telefon a tam… papież Franciszek! 

Krok po kroku, w kontakcie z parafiami z różnych środowisk kulturowych, nabiera kształtu droga chrześcijańskiej inicjacji dla dorosłych, która ponownie odkrywa i odzyskuje bogactwo chrztu, oparta na trzech filarach: „Słowo Boże – Liturgia – Wspólnota”. Droga mająca za punkt odniesienia obrzędy chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych.

Po 30 latach pracy w ponad stu krajach Droga Neokatechumenalna została uznana przez św. Jana Pawła II za „itinerarium formacji katolickiej ważnej dla społeczeństwa i czasów dzisiejszych”. Jej statutowym celem jest promowanie odnowy życia parafialnego w duchu soboru watykańskiego II poprzez otwieranie i prowadzenie w diecezjach i parafiach wtajemniczenia chrześcijańskiego na wzór katechumenatu pierwotnego Kościoła.

>>> Historia Drogi Neokatechumenalnej

W 2008 r. Statut Drogi Neokatechumenalnej został ostatecznie zatwierdzony przez Stolicę Apostolską, a następnie w 2010 r. i w 2012 r. zostało również zaaprobowane Dyrektorium Katechetyczne Drogi Neokatechumenalnej zawierające katechezy Kiko i Carmen oraz celebracje całego itinerarium wtajemniczenia chrześcijańskiego.

Odpowiedzialnymi na poziomie międzynarodowym za Drogę Neokatechumenalną są Kiko Argüello i włoski kapłan, o. Mario Pezzi oraz świecka celibatariuszka María Ascensión Romero. Droga jest obecna w 134 krajach, w 21 300 wspólnotach skupia 1,5 mln członków. Prowadzi też 120 neokatechumenalnych seminariów duchownych „Redemptoris Mater”, które wydały już ok. dwóch tysięcy prezbiterów.

Na specjalne zaproszenie papieża Jana Pawła II Kiko Argüello uczestniczył jako audytor w trzech synodach: o pokucie, o świeckich, o Eucharystii; zaś na zaproszenie Benedykta XVI uczestniczył w Synodzie o Słowie i Synodzie o Nowej Ewangelizacji. W 1992 r. papież Jan Paweł II mianował go konsultorem Papieskiej Rady ds. Świeckich, nominacja ta została potwierdzona przez Papieża Benedykta XVI.

Kiko Argüello jest autorem licznych obrazów o tematyce religijnej, jest on również psalmistą komponującym pieśni dla Drogi Neokatechumenalnej. Namalował m.in. w Rzymie freski w krypcie kościoła Męczenników Kanadyjskich, w kościele św. Franciszki Cabrini oraz w kościele i krypcie kościoła św. Alojzego Gonzagi. W Porto San Giorgio – głównym ośrodku Drogi Neokatechumenalnej – zaprojektował Międzynarodowe Centrum Nowej Ewangelizacji. W Izraelu jest współarchitektem głównego budynku składającego się na Domus Galilaeae oraz namalował tam ikonę, która przedstawia Sąd Ostateczny.

Zaprojektował również wiele spośród seminariów Redemptoris Mater. Jest autorem cyklu 15 ikon (każda o rozmiarach 3×3 m) przedstawiających życie, mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa (tzw. korona misteryjna) w kościele seminarium Redemptoris Mater w Warszawie.

Zobacz także