Komentarz do Ewangelii, 22 stycznia 2018

Z Ewangelii na dziś: „Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?». (…) I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu»” (Mk 2, 23-24.28). 

 

613 – to liczba przepisów żydowskich, których należy bezwzględnie przestrzegać. Określały bardzo dokładnie zasady życia. Ich powstanie wynika z szacunku do Boga, do uregulowania życia w ten sposób, aby ono się Bogu podobało. W szabat np. nie można przejść więcej niż około 800 metrów, nie można wykonywać żadnej pracy, nawet domowej. Faryzeusze byli zgorszeni pracą wykonywaną przez uczniów – zrywaniem kłosów w szabat. Mistrz z Nazaretu pokazuje, że nie da się wszystkiego zamknąć w kanonach prawnych. Jest jeszcze miłość i roztropność. 

Zobacz także