Rekordowa liczba na drogach do Santiago de Compostela

Nie maleje zainteresowanie pielgrzymkami Drogą św. Jakuba do Santiago de Compostela. Ten rok okazał się rekordowy, gdyż – według oficjalnych danych – do końca października do tego sanktuarium przybyło 290 799 pielgrzymów.

Jest to znacznie więcej, niż w „rekordowych” dotychczas latach: 2016 (277 854 ) i Roku św. Jakuba 2010 (272 417) – poinformowała 3 listopada niemiecka agencja katolicka KNA.

Tradycyjny certyfikat otrzymują w biurze pielgrzymkowym osoby, które mają udokumentowane pieczątkami w specjalnym dokumencie przebycie co najmniej ostatnich stu kilometrów do Santiago pieszo lub 200 kilometrów na rowerze.

Według dotychczasowych statystyk najwięcej pątników przybyło w sierpniu (57680), a następnie w lipcu (47470) i we wrześniu (42188). Obecnie coraz modniejsze stają się pielgrzymki zimowe. Nie są wprawdzie polecane ze względy na temperatury, ale niektórzy prawdziwi pątnicy znajdują na pielgrzymim szlaku ciszę i samotność, nieosiągalne w okresie letnim, gdy każdego dnia przybywają tłumy.

Droga św. Jakuba, nazywana po hiszpańsku Camino de Santiago, jest szlakiem pielgrzymkowym do katedry w Santiago de Compostela w Galicji w północno-zachodniej Hiszpanii. W katedrze tej ma znajdować się ciało apostoła św. Jakuba Większego. Nie ma jednej trasy pielgrzymki – uczestnicy mogą dotrzeć do celu jednym z wielu szlaków. Droga oznaczona jest muszlą św. Jakuba, która od wieków jest także symbolem pielgrzymów.
Istniejąca od ponad tysiąca lat Droga św. Jakuba jest jednym z najważniejszych chrześcijańskich szlaków pielgrzymkowych, obok dróg do Rzymu i Jerozolimy. Według legendy, ciało św. Jakuba przewieziono łodzią do północnej Hiszpanii, gdzie pochowano je w miejscu, zwanym Polem Gwiazdy – po łacinie Campus Stellae, stąd dzisiejsza nazwa tego miasta: Santiago de Compostela.

Przybycie pierwszego udokumentowanego pielgrzyma, francuskiego biskupa Le Puy – Godescalco, datuje się na rok 950. Ślady pielgrzymek z IX w. istnieją na monetach Karola Wielkiego, ale największe nasilenie ruchów pielgrzymkowych przypada na wieki XII-XIV. W XII w. dokument papieski uznał Compostelę za trzecie po Jerozolimie i Rzymie miejsce święte chrześcijaństwa. Pojawiła się wówczas nowa terminologia: pątnika udającego się do Santiago zaczęto nazywać peregrino, tak jak swą nazwę miał pielgrzym udający się do Rzymu (romero) i do Jerozolimy (palmero – od palm, z którymi przybywali do tego miasta).

O ogromnej roli pielgrzymek po Camino świadczą słowa Johanna Wolfganga Goethego, że „drogi św. Jakuba ukształtowały Europę”. Po rewolucji francuskiej (1789) znaczenie pielgrzymek wyraźnie spadło i dopiero od końca lat 80. XX w. szlak znowu zaczął przyciągać coraz większą liczbę pielgrzymów z całego świata.

Jan Paweł II był w Santiago dwukrotnie: za pierwszym razem było to na zakończenie jego 1. podróży do Hiszpanii – 9 listopada 1982, po raz drugi przebywał tam w dniach 19-20 sierpnia 1989, w ramach IV Światowego Dnia Młodzieży – wtedy ok. pół kilometra pokonał pieszo, idąc odcinkiem Camino Francés, czyli Drogi Francuskiej, w pelerynie pielgrzymiej z naszytymi na nią muszelkami. 6 listopada 2010 w Santiago de Compostela modlił się jego następca, Benedykt XVI.

Po pierwszej wizycie papieża Polaka w tym miejscu w 1982 Rada Europy uznała Camino de Santiago za drogę ważną dla kultury kontynentu i zaapelowała o odtwarzanie i utrzymywanie dawnych szlaków pątniczych. Droga św. Jakuba została ogłoszona pierwszym Europejskim Szlakiem Kulturowym Rady Europy w październiku 1987, a w 6 lat później wpisano ją na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.

Zobacz także