Relikwia bł. Hanny Chrzanowskiej dotarła do szpitala w Wągrowcu

Minister zdrowia Adam Niedzielski i prymas Polski abp Wojciech Polak wzięli w sobotę udział we wprowadzeniu relikwii bł. Hanny Chrzanowskiej do kaplicy szpitala w Wągrowcu (woj. wielkopolskie). Szef resortu zdrowia podkreślał m.in. wagę duchowego wymiaru leczenia.

W sobotę w szpitalu w Wągrowcu zorganizowano poświęcenie kaplicy pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa i wprowadzono do niej relikwię błogosławionej Hanny Chrzanowskiej. W uroczystości wzięli udział m.in. szef resortu zdrowia, prymas Polski, wojewoda wielkopolski Michał Zieliński, szefowa wielkopolskiego oddziału NFZ Agnieszka Pachciarz i starosta wągrowiecki Tomasz Kranc.

Szef resort zdrowia w swoim wystąpieniu w czasie uroczystości podkreślił, jak ważny jest „duchowy wymiar leczenia”. „Bardzo często w naszych dyskusjach rozmawiamy technicznym językiem o leczeniu, jako osiąganiu celów klinicznych, celów terapeutycznych, a zapominamy, że pacjent, który znajduje się w tej trudnej chwili, znajduje się w tym trudnym momencie, potrzebuje wsparcia” – powiedział.

Minister Niedzielski wskazywał, że w dyskusjach o funkcjonowaniu placówek zdrowotnych „bardzo często zapominamy, że szpital, jest również wspólnotą”. Jak dodał, „nie tylko wspólnotą organizacyjną, ale wspólnotą ludzi, którzy mają do realizacji bardzo wyraźny cel w postaci pomocy w przywracaniu zdrowia”.

Życiorys pełen wskazówek

Mówiąc o bł. Hannie Chrzanowskiej minister zaznaczył, że w jej życiorysie jest „bardzo wiele wskazówek i inspiracji”, które pokazują, że „aspekt organizacyjny musi być dopełniony troską o pacjenta”. „Musi być dopełniony duchowością, bo wtedy osiąga się to współgranie, które jest konieczne w procesie leczenia” – zaznaczył.

„Jako minister zdrowia patrzyłem też ze zdziwieniem, że pewne idee, które proponowała organizując opiekę medyczną na poziomie parafii, to tak naprawdę już dokonywała z dużym wyprzedzeniem pewnego kroku, myśląc o tym, że ta dostępność leczenia dla pacjenta nie może być organizowana tylko i wyłącznie w szpitalach, nie może być organizowana tylko w dalekich, odległych punktach, gdzie jest kompleksowa pomoc, ale musi być dostępna, szczególnie dla tych przewlekle chorych, gdzieś blisko domu, gdzieś na miejscu, właśnie przyjmując, że parafia jest tym miejscem, gdzie ta podstawowa pomoc powinna być dostępna” – powiedział Niedzielski.

Minister zdrowia Adam Niedzielski w Zespole Opieki Zdrowotnej w Wągrowcu, fot. PAP/Jakub Kaczmarczyk

Szpital to nie tylko budynek

Minister dodał, że kilkadziesiąt lat później powstała idea podstawowej opieki zdrowotnej, „która w zasadzie jest organizowana na bazie gminnej”. „Od tej strony można powiedzieć, że jest to pewnego rodzaju inspiracja myślenia o tym, jak przybliżyć opiekę medyczną do pacjenta” – ocenił minister. „Jako wspólnota ludzi skupionych wokół szpitala dbamy nie tylko o budynki (…) ale dbamy również o ten duchowy wymiar leczenia” – podsumował Niedzielski.

Prymas Polski abp Wojciech Polak poświęcił szpitalną kaplicę i celebrował w niej okolicznościową mszę św. Wcześniej duchowny podziękował szefowi resortu zdrowia i złożył podziękowania dla „wszystkich miejsc opieki zdrowotnej w Polsce, za to, że z takim oddaniem, także mając świadomość naszych ludzkich i wielu innych ograniczeń, ten drugi człowiek otrzymuje pomoc”. „Że rzeczywiście może usłyszeć i przyjąć do siebie to wezwanie – jest ktoś, kto się o mnie stara w sytuacji, w której tej pomocy potrzebuję” – powiedział hierarcha.

Wojewoda wielkopolski Michał Zieliński wyraził przekonanie, że relikwie, które będą w szpitalnej kaplicy, „dadzą pociechę chorym przebywającym w szpitalu, dadzą wsparcie rodzinom tych chorych i będą też inspiracją dla wszystkich pracowników” lecznicy.

Dyrektor Zakładu Opieki Zdrowotnej w Wągrowcu dr Przemysław Bury ocenił, iż „zapominamy, że obok materii istnieje także ten drugi, nienamacalny wymiar naszej egzystencji”. Mówiąc o Hannie Chrzanowskiej powiedział, że błogosławiona „pokazała, jak budując relację z innymi, w tym przypadku z ludźmi chorymi, niesprawnymi, cierpiącymi, można odnaleźć głęboki sens i cel istnienia”. „Niewielu z nas wystarczy odwagi do pójścia drogą błogosławionej Hanny, ale każdy z nas przykładem jej życia może wzbogacić życie własne” – mówił.

Hanna Chrzanowska

Hanna Chrzanowska urodziła się 7 października 1902 r. w Warszawie. W 1910 r. jej rodzina przeniosła się do Krakowa. W 1920 r. Chrzanowska ukończyła z wyróżnieniem Gimnazjum Sióstr Urszulanek, a po maturze przeszła krótki kurs pielęgniarski, aby nieść pomoc ofiarom wojny polsko–bolszewickiej. W grudniu 1920 r. rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, które przerwała, by rozpocząć naukę w nowo otwartej Warszawskiej Szkole Pielęgniarstwa.

Po ukończeniu szkoły w 1924 r. wyjechała na stypendia do Francji i Belgii, gdzie pogłębiała wiedzę, zwłaszcza w zakresie pielęgniarstwa społecznego. W latach 1926 – 1929 pracowała jako instruktorka w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek i Higienistek w Krakowie. Od roku 1929 do 1939 redagowała miesięcznik „Pielęgniarka Polska” – pierwsze w Polsce czasopismo zawodowe dla pielęgniarek. Chrzanowska przyczyniła się do powołania w 1937 r. Katolickiego Związku Pielęgniarek Polskich.

Na początku II wojny światowej w Krakowie zgłosiła się do pracy w Polskim Komitecie Opiekuńczym, poświęcając się opiece nad uchodźcami, więźniami i przesiedlonymi. Zajmowała się też osieroconymi dziećmi, także żydowskimi, poszukując dla nich rodzin zastępczych i bezpiecznych miejsc pobytu.

Minister zdrowia Adam Niedzielski oraz wojewoda wielkopolski Michał Zieliński, fot AP/Jakub Kaczmarczyk

Po wojnie Chrzanowska rozpoczęła pracę w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarsko – Położniczej, jako kierowniczka działu pielęgniarstwa społecznego. Wyjechała na stypendium do USA, gdzie pogłębiała swą wiedzę w zakresie pielęgniarstwa domowego. Przez wiele lat wykładała metodykę pielęgniarstwa otwartego w Szkole Instruktorek Pielęgniarstwa w Warszawie.

W 1957 r. Chrzanowska objęła funkcję dyrektorki Szkoły Pielęgniarstwa Psychiatrycznego w Kobierzynie, a w rok później, po likwidacji tej placówki, przeszła na wcześniejszą emeryturę. Nadal jednak brała czynny udział w pracach Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego. Opracowała podręcznik „Pielęgniarstwo w otwartej opiece zdrowotnej”, publikowała też na łamach czasopism pielęgniarskich.

Przy materialnym wsparciu ze strony władz kościelnych, organizowała placówki pielęgniarstwa parafialnego w Krakowie i tamtejszej archidiecezji. Organizowała okresowe konferencje i doroczne rekolekcje dla pielęgniarek i położnych. Współpracowała z ks. kard. Karolem Wojtyłą.

Zmarła w Krakowie 29 kwietnia 1973 r. Uroczystościom pogrzebowym na Cmentarzu Rakowickim przewodniczył ks. kard. Karol Wojtyła. W 1995 r., pielęgniarki skupione w Katolickim Stowarzyszeniu Pielęgniarek i Położnych, zwróciły się do ks. kard. Franciszka Macharskiego z prośbą o wszczęcie procesu beatyfikacyjnego Chrzanowskiej. Jej beatyfikacja odbyła się 28 kwietnia 2018 r. w Krakowie.