Bóg, który przychodzi 

Jak wyobrazić sobie Boga jako kochającego Ojca? Jak odpowiedzieć na pytanie, że Bóg naprawdę nas kocha? Na myśl przychodzi mi mój tato. Wracam wspomnieniami do czasów dzieciństwa i błogiej beztroski. 

Kiedy jest się na misjach i kontakt z bliskimi, a nade wszystko z rodzicami staje się ograniczony, wtedy tęsknota się wzmaga. Ale wiem, że oni są i w miarę możliwości rozmawiamy. Wiem, że oni mnie kochają. Ta świadomość jest dla mnie ważna zwłaszcza w trudnych momentach. 

Bardzo podobnie rzecz się ma z miłością Boga. Wiemy, że Bóg nas kocha. Ale czy wierzymy w to? Czy czujesz się kochana/y przez Boga? Jak mogę opisać uczucie miłości Boga do mnie? 

Fot. arch. s. Rachela Pitura CSSE/Faceook

Ja to czuję tak… 

Kiedy byłam małą dziewczynką, tato uczył mnie tańczyć. To były zazwyczaj bardziej spontaniczne niż profesjonalne lekcje tańca. Co mnie urzekało w tym doświadczeniu? Mianowicie to, że kiedy myliłam kroki, tato nie kończył tańczyć. Nie mówił, że nie jestem dobrą tancerką. On tylko prosił, abym zdjęła kapcie i stanęła na jego stopach. Brał mnie w ramiona i tworzyliśmy zgraną parę. Dlaczego? Bo czułam się bezpieczna, a każdy krok był niemal pewnością. Tak wyobrażam sobie miłość Boga do mnie. W chwili, kiedy gubię się w życiu, to Bóg Ojciec bierze mnie w swoje ramiona i tylko prosi: „pójdź za Mną”. Tak niewiele trzeba, by się odnaleźć na drodze miłości. Pozwolić się prowadzić i otulić miłością Boga to niesamowity dar. Zdaję sobie sprawę z tego, że nie każdy ma takie doświadczenie miłości ojca. Czy obraz Boga jako kochającego Taty jest w ich sercach niemożliwy? Myślę, że Bóg ma swoje drogi do serca każdego z nas. Warto jednak zaprosić Boga do swojego życia tak jak to zrobił Zacheusz. On wypatrywał Jezusa, a tak naprawę został zauważony przez Niego. Pozwól się znaleźć Bogu, który przychodzi. Jego Imię brzmi EMMANUEL. 

S. Rachela Pitura CSSE

Misjonarka w Tanzanii

Boliwia. Lipcowe ferie zimowe

Krym. Szukamy tego co łączy [MISYJNE DROGI]

Etiopskie talenty 

Kamerun. Poznańscy lekarze na misjach

Kuba. „Las Posadas” i wigilia Zwycięstwa Rewolucji

Lato w Arktyce [MISYJNE DROGI]