Materiały katechetyczne na 5 dzień Miesiąca Misyjnego

Poniżej udostępniamy fragment publikacji Papieskich Dzieł Misyjnych „Wyrusz na misję już dzisiaj” na piąty dzień Nadzwyczajnego Miesiąca Misyjnego. List z misji, Słowo oraz rozważania różańcowe mogą być świetnym materiałem katechetycznym dla księży lub katechetów.

List z misji

Misje to budzenie religijności, która była tu przede mną. Religijności prostej, ulicznej, ale odpowiadającej podstawowym potrzebom każdego serca – potrzebie Boga i nieskończoności. Obserwując wiarę ludzi z ulicy (którzy nie mają nic wspólnego z Kościołem instytucjonalnym, ale czy to oznacza, że nie mają wiary ewangelicznej?), zadziwiam się i nieraz zawstydzam, że jeszcze do całkowitego przylgnięcia do Boga jest mi tak daleko. Misje to zapatrzenie w oczy drugiego człowieka i wsłuchanie się w jego świętą historię – ileż w tym wiary i obecności Boga! Takie zatrzymanie się przy człowieku bez uprzedzeń, oceniania, a nawet bez natychmiastowej pokusy nawracania go, bo tak naprawdę nie wiem, kto kogo nawraca. W ubiegłym tygodniu posiedziałem chwilę z moim chrześniakiem (a mam ich już czterdzieścioro siedmioro!). Leo ma zespół Downa, teraz przygotowuje się ze mną do Pierwszej Komunii Świętej. Rozmawiamy o Bogu, rodzinie, miłości i w końcu prowokacyjnie (hmm, taki już jestem…) pytam go: Leo, ty myślisz, że Bóg cię kocha? Leo zamyślił się, wstał z ławki i patrząc mi w oczy powiedział: Gdyby mnie nie kochał, to ja bym był już tam, gdzie mój tata! (jego ojciec zginął w wypadku sześć miesięcy wcześniej, jadąc na motorze z Leo). I dodał: Pan Bóg mnie ocalił, abym był silny i kochał mamę! Ośmielam się zapytać mojego dziewięcioletniego rozmówcę: A nie masz Bogu za złe, że twój tata nie żyje? Leo spokojnie odpowiedział: Ja tam za bardzo tego Boga nie rozumiem, ale ja bym lepiej tego świata nie zorganizował, więc wierzę, że On wie, co robi! Myślę, że Leo jest już gotowy do Pierwszej Komunii Świętej.

Ks. Adam Wiński, Kuba

>>> Sprawdź najnowsze informacje o Miesiącu Misyjnym

Słowo

Ta refleksja ks. Adama, misjonarza z Kuby, przywołuje słowa papieża Franciszka: „Osoby niepełnosprawne trzeba miłować, a nie eliminować”. Oczywiście papież wielokrotnie dał wyraz temu stwierdzeniu choćby poprzez pełne czułości gesty wobec chorych i niepełnosprawnych. Gesty te nie mogą pozostać jednak tylko na poziomie naszych wspomnień, ale powinny nas inspirować. Okazją ku temu jest choćby przygotowanie dzieci do I Komunii św. oraz radosny czas po tej uroczystości. W tak zwanym Białym Tygodniu wiele parafii przeżywa przecież tak zwany Dzień Misyjny. To okazja do szczególnej modlitwy za dzieci z misji, zwłaszcza za te chore, cierpiące, ubogie, niepełnosprawne. To także czas, kiedy dzieci pierwszokomunijne dzielą się z misyjnymi rówieśnikami częścią otrzymanych prezentów. Te ich drobne dary tak naprawdę są jednak wielkie, bo wypływają z miłości. Ich wielkość płynie też z faktu, że wywołują wielką radość dzieci, do których trafiają.

>>> #DychaZaMisje. Rozważania różańcowe na Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny

Tajemnice radosne

„Sakrament miłości, Najświętsza Eucharystia jest darem, jaki Jezus Chrystus czyni z samego siebie, objawiając nam nieskończoną miłość Boga wobec każdego człowieka” (Sacramentum Caritatis, 1). Troszcząc się o otwarcie serc dzieci na miłość Boga, sprawimy, że będą pragnąć dzielenia się tą miłością z innymi.

1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
„Podczas Zwiastowania Maryja przyjmuje w domu w Nazarecie Anioła posłanego przez Boga, uważnie słucha jego słów, bierze je sobie do serca i akceptuje Boży plan z pełną gotowością” (Benedykt XVI, Audiencja generalna 14 marca 2012 r.). Słuchanie Boga jest drogą życia chrześcijańskiego. Wsłuchiwania się w Słowo Boże trzeba uczyć dzieci od najwcześniejszego dzieciństwa. Dziecko otwarte na Boga szybko stanie się Jego pięknym świadkiem wobec innych.

2. Nawiedzenie św. Elżbiety
„W śpiewie Magnificat, który [Maryja] z radością wznosi na cześć Boga, wyraża się Jej głęboka wiara. Ona sytuuje siebie pośród «uniżonych» i «pokornych», którzy nie polegają na własnych siłach, ale pokładają ufność w Bogu, którzy robią miejsce dla Jego działania, które może dokonać wielkich rzeczy właśnie pośród słabości” (Benedykt XVI, Rozważanie przed modlitwą „Anioł Pański”, 15 sierpnia 2012 r.). Słuchanie Słowa Bożego prowadzi do wiary. Wiara w życiu dziecka stanie się dla niego bardzo mocnym oparciem i umocnieniem.

3. Narodzenie Pana Jezusa
„Boże Narodzenie jest radością, bo widzimy i jesteśmy nareszcie pewni, że Bóg jest dobrem, życiem, prawdą człowieka i zniża się aż do poziomu człowieka, by go do siebie wywyższyć: Bóg staje się tak bliski, że można Go zobaczyć i dotknąć” (Benedykt XVI, Audiencja generalna, 4 stycznia 2012 r.). Dzieci są bardzo wyczulone na radość Bożego Narodzenia. Jest to szczególny czas dla otwierania ich serc na miłość Boga i zachęcania do głoszenia tej miłości innym.

4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
„Dziecię Jezus, które natychmiast zostaje ofiarowane w świątyni, jest tym samym, które – gdy stanie się dorosłym (…), samego siebie złoży w ofierze” (Benedykt XVI, Homilia podczas Eucharystii w święto Ofiarowania Pańskiego 2013 r.). Szczególnym wydarzeniem w życiu dziecka, które jeszcze bardziej może je otworzyć na Boga, jest Pierwsza Komunia Święta. Pan Jezus ofiarowuje dziecku siebie. Dziecko może zapragnie odpowiedzieć darem swojego serca, otwartego na potrzeby innych.

5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni
Maryja i Józef przez trzy dni szukają Pana Jezusa „i odnajdują w świątyni (…); a kiedy pytają Go o wyjaśnienia, Jezus odpowiada, że nie powinni się dziwić, ponieważ to jest Jego miejsce, to jest Jego dom, u Ojca, który jest Bogiem” (Benedykt XVI, Rozważanie przed modlitwą „Anioł Pański”, 30 grudnia 2012 r.).

Osobista relacja z Bogiem staje się źródłem troski o Boże sprawy, rodzi pragnienie, aby każdy człowiek mógł spotkać się z Jego miłością. Także dziecko otwarte na Bożą miłość nie zatrzyma jej dla siebie.

Zobacz także