Fot. Piotr Jaśkowiak (za zgodą autora)

Poznań: odbyła się msza pogrzebowa abp. Paetza. Byłego metropolitę poznańskiego pochowano na Starołęce

O godzinie 8.00 w poznańskiej katedrze odbyła się msza św. pogrzebowa abp. Juliusza Paetza, która miała charakter prywatny. Na cmentarzu na poznańskiej Starołęce odbył się potem pogrzeb byłego poznańskiego metropolity. 

Jak poinformował abp Stanisław Gądecki, zgodnie z wolą zmarłego, zostanie on pochowany w rodzinnym grobie, na cmentarzu na poznańskiej Starołęce. 

„W trosce o jedność Kościoła proszę wszystkich wiernych o to, aby strzegli samych siebie i byli bez grzechu” – powiedział dziś podczas briefingu w Poznaniu przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski.

Metropolita poznański przypomniał kilka faktów dotyczących zmarłego abp. Paetza, działania komisji dla zbadania wiarygodności oskarżeń kierowaną przez abp. Antoniego Stankiewicza, zalecenia kard. Giovanniego Battisty Re i kard. Tarcisio Bertone odnośnie życia w odosobnieniu i modlitwie.

***

Hierarcha urodził się 2 lutego 1935 w Poznaniu. W latach 1949–1953 kształcił się w Niższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Poznańskiej. Po zakończeniu nauki rozpoczął formację w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu, zwieńczoną święceniami prezbiteratu. Jako młody kapłan podjął studia na na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a w 1962 wyjechał do Rzymu, gdzie kontynuował naukę m.in. na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Obronił doktorat  w zakresie eklezjologii patrystycznej.

PAP/Jakub Kaczmarczyk

Abp Juliusz Paetz w latach 1976–1982 pełnił funkcję prałata antykamery papieskiej, będąc bliskim współpracownikiem trzech papieży: Pawła VI, Jana Pawła I i Jana Pawła II. W 1973 otrzymał godność kapelana honorowego Jego Świątobliwości, a w 1976 prałata honorowego Jego Świątobliwości. Z ramienia polskiego Episkopatu był delegowany jako członek komisji ds. współpracy z rządem PRL. 

>>> Bp Balcerek: bądźcie w swoich środowiskach Bożymi ratownikami

20 grudnia 1982 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji łomżyńskiej. Sakrę przyjął z rąk papieża Jana Pawła II 6 stycznia 1983 w Bazylice św. Piotra w Rzymie.  Jako dewizę biskupią przyjął słowa „In nomine Domini” (W imię Pańskie).  13 marca 1983 odbył ingres do katedry św. Michała Archanioła w Łomży. W 1995 otworzył w diecezji I w jej historii synod. W 1993 utworzył diecezjalny tygodnik „Głos Katolicki”. Ustanowił 34 parafie. W 1991 podejmował w Łomży Jana Pawła II podczas jego IV podróży apostolskiej do Polski. 

W ramach prac Episkopatu Polski wszedł w skład Rady Stałej, objął funkcję przewodniczącego Rady ds. Środków Społecznego Przekazu, a ponadto został członkiem Komisji ds. Duszpasterstwa Turystycznego, Komisji ds. KUL i Zespołu ds. Stałych Kontaktów z Episkopatem Litwy.

>>> Czy brakuje w nas przestrzeni do rozmawiania o śmierci? [WYWIAD]

11 kwietnia 1996 został przeniesiony na urząd arcybiskupa metropolity poznańskiego. 23 kwietnia 1996 kanonicznie objął diecezję, zaś 27 kwietnia 1996 odbył ingres do archikatedry Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu. W czasie trwania posługi był m.in. Wielkim Kanclerzem UAM.  Konsekrował dwóch biskupów pomocniczych poznańskich: Marka Jędraszewskiego i Grzegorza Balcerka.

 

W 2002 roku złożył rezygnację z urzędu, przyjętą przez papieża Jana Pawła II. Został oskarżony o molestowanie seksualne klerków poznańskiego seminarium, czego skutkiem był m.in. zakaz publicznych wystąpień nałożony przez Stolicę Apostolską. Od tamtej pory na stałe przebywał w Poznaniu. 

W ostatnim czasie z powodu problemów ze zdrowiem zamieszkał w klasztorze sióstr służebniczek w Pleszewie, gdzie zmarł.

Wybrane dla Ciebie

Czytałeś? Wesprzyj nas!

Działamy także dzięki Waszej pomocy. Wesprzyj działalność ewangelizacyjną naszej redakcji!

Zobacz także
Wasze komentarze