Rośnie gniew na Kubie

Dawniej walcząc z uciążliwościami codzienności zaciskało się usta, pozwalając sobie na narzekanie w prywatnym domu. Teraz coraz częściej protesty są jawne i, co jest zupełną nowością, skierowane do konkretnych osób z Rządu.

W wyrażaniu niezadowolenia z obecnej sytuacji społeczno-gospodarczej zdecydowanie główną rolę odgrywają media i komunikatory społecznościowe. I chociaż jeszcze nie tak dawno po jakimś „kontrrewolucyjnym” wpisie można było spodziewać się wizyty życzliwego policjanta lub lokalnego przedstawiciela partii, który zwracał uwagę na niestosowność i niebezpieczeństwo takich wpisów (to spotkało np. moją kucharkę), to teraz krążących wiadomości jest tak dużo, że wiele przechodzi bez żadnej reakcji.

Niezadowolenie wyrażane jest zasadniczo na dwa sposoby: żartobliwie lub bardzo poważnie. Posłużę się przykładami dla obu przypadków.

>>> Młodzi Kubańczycy pionierami dialogu 

Z humorem o codzienności

Kawał:

Mama idzie ulicą z córeczką. W pewnym momencie mała pyta:

– Mamo, a co znaczy ten napis „Lodziarnia”?

– To znaczy, że dawniej w tym miejscu można było kupić lody.

– A co to są lody?

– Wiesz, lody to jest taki pyszny zimny deser, który robi się z mleka.

– Z mleka? A co to jest mleko?

– Mleko, córeczko, to taki… napój, który nam daje krowa.

– Mamo, mamo, a co to jest krowa?

– Krowa, moja mała, to takie zwierzę, które je trawę.

– O, trawa! To wiem. To takie pyyyyszne jedzenie!

Małe dopowiedzenie: na Kubie bez pozwolenia władzy nie można hodować krowy. A gdy nawet już się ją ma, to nie można jej zjeść, trzeba ją sprzedać do skupu. Dostanie się tylko pieniądze. Mleka więc brakuje i z przydziału rządowego przysługuje ono tylko dzieciom do siódmego roku życia. A lody? Już kilka miesięcy minęło odkąd je jadłem ostatnim razem…

Druga tragikomiczna historyjka:

Na ulicy leży zemdlona kobieta. Zebrali się przechodnie i pytają co się stało. Ktoś tłumaczy:

– Właśnie dostała od rodziny mieszkającej w Miami 100 $. Odebrała je z banku i dali jej 2400 peso. Na ulicy wymieniła je po kursie 50 peso na 48 $, a teraz okazało się, że w banku MLC nie przyjęli jej ich, bo banknoty były popisane.

>>> Kuba: wypadek autobusu z nauczycielami. Zginęło 10 osób 

Wydaje się, że ta historyjka jest jeszcze mniej zrozumiała, więc już tłumaczę (pisałem już o tym w poprzednim wpisie). W dużym tempie na Kubie powstają sklepy, w których od czasu do czasu coś jest, ale można w nich płacić tylko i wyłącznie kartą bankową. Nie można do banku, z którego się ma kartę, przesłać pieniędzy z innego banku (jest tylko na świecie tylko kilka takich, ale żaden w USA). Transferów nie można zrobić nawet między bankami kubańskimi (są trzy). Wpłaca się więc gotówkę – dolary – w okienku danego banku. Pieniądze z Ameryki krewni przesyłają za pośrednictwem WesternUnion, który wypłacając je potrąca podatek państwowy 10% i swoją prowizję. Wypłaca wyłącznie peso kubańskim po kursie oficjalnym 1,14 %. Rząd skupuje waluty zagraniczne, ale ich nie sprzedaje, dlatego jedyną możliwością kupienia dolarów „zielonych” to handel czarnorynkowy u „koników”, którzy liczą sobie już 1,8 lub nawet 2% prowizji.

Śmiertelnie poważnie

Takie „żarciki” pojawiają się cały czas, ale obecnie coraz częściej można przeczytać teksty napisane całkiem serio. Tu również dam przykład ostatniego, jaki dostałem (zachowuję oryginalną pisownię wielkich i małych liter):

Co się dzieje na Kubie?! To już nie jest sprawą mojego rozgniewania, również odkładam wściekłość… dziś to już sprawa głębokiego bólu i to bólu dotąd mi obcego.

Panowie rządzący tym krajem! Ostatnio myśleliście dużo nad zmianami w naszym kraju, ale w rzeczywistości potrzebujemy tylko jednego, ale nie tego, co Wy nam dajecie…

Tyle krytyk wobec USA, tyle złych wiadomości z całego świata, ale Wy zapomnieliście o małym szczególe, Panowie rządzący: DLACZEGO ZROBILIŚCIE REFORMĘ PIENIĘDZY WŁAŚNIE TERAZ, W CZASIE SZALEJĄCEJ PANDEMII, KTÓRA WYNISZCZA ŚWIAT!? Nie mogliście z tym poczekać? Musieliście zrobić ją akurat teraz! Czy zawsze w naszym kraju wszystko musi się dziać odwrotnie niż w innych, normalnych krajach?

Wiele osób z mojego pokolenia nie mogło studiować, bo nigdy NIE BYŁ TO TEN WŁAŚCIWY CZAS, bo trzeba było umacniać nasz system społeczny. Jednak Wy, Panowie rządzący i Wasze dzieci mają tytuły uniwersyteckie. Kiedy i gdzie się tak wykształciliście? A teraz macie pensje wyższe od pozostałych.

>>> Misjonarz przebywający na Kubie: dajemy gorące posiłki ludziom, którzy wcześniej jedli chleb z wodą 

Będę jeszcze drążyć. Mam do Was, Panów, kolejne pytanie… Wasze córki, żony i pozostałe kobiety z Waszej rodziny… jakiego szamponu używają? Gdzie go kupują, bo sklepach go nie było od dawna, a na ulicy kosztował 2 $? W wszystko w dewizach… Po ostatnich podwyżkach raz go widziałam w sklepie, ale kosztował już 10 $ a w większym opakowaniu aż 20 $! A one kupują je w sklepach? Muszą stać, jak my, kilka godzin w kolejce?

I jeszcze… a jakich proszków używają Wasze żony, córki czy siostry? Ja widzę teraz proszek tylko w tych sklepach tak pięknych, w których, nie wiem czy wiecie, ale nie wszyscy mogą robić zakupy…

A Wasze dzieci chodzą na dyskoteki, do baru czy restauracji? Skąd mają na to pieniądze?? W ogóle zauważyliście ile kosztuje teraz piwo? Napój tak normalny i tani w krajach na całym świecie… a u nas kosztuje aż 2 $!

Budzi we mnie pusty śmiech, gdy mówicie, że w czasie pandemii koncerty, przedstawienia teatralne, programy kulturalne bez problemu możemy oglądać w internecie… Pięknie! Ale na Kubie internet jest najdroższy na świecie i dodatkowo muszę czekać na jakąś promocję, by moi krewni mogliby mi wykupić minuty z zagranicy, bo tylko takie wpłaty mają promocje. Nawet za internet „wolny”, dostępny na placach i ulicach muszę płacić tyle co za domowy.

Wasze dzieci, żony i pozostali członkowie rodzin… chodzą obecnie do fryzjera czy salonu piękności? Albo co robią, gdy potrzebują kupić jakieś ubranie czy buty? Dla nas to są rzeczy z kategorii luksusowych! I TYLKO DLA KUBAŃCZYKÓW TE RZECZY, TAK POTRZEBNE I NORMALNE SĄ LUKSUSOWYMI! Jakimi ignorantami jesteście!? Kim my dla Was jesteśmy? Zwierzętami!?

Nie będę nawet wspominać o transporcie, który jest w tragicznej kondycji, ani o dostępnie do lekarstw, bo ich nie ma… brakuje nam właściwie wszystkiego! Również zwykłego chleba… a gdzie szukać ryżu, fasoli, warzyw… NIE MA MIĘSA!!! W tym kraju zjedzenie jajka jest już luksusem…

Co Wy żeście zrobili z tym krajem, Panowie rządzący???

Miotam się między nienawiścią a śmiechem, gdy Was widzę w telewizorze i gdy mówicie: MUSICIE MYŚLEĆ O KRAJU! Jak Wam nie wstyd!!!

Wiem dlaczego tak jest… bo WCALE WAS NIE OBCHODZIMY! Taka jest prawda!

I jeszcze raz powtórzę, tak naprawdę potrzebujemy tylko jednej zmiany! CHCEMY ŻEBYŚCIE ZOSTAWILI NAS W SPOKOJU I WYJECHALI Z TEGO KRAJU! WYJEDŹCIE Z NASZEJ KUBY!!!

To tekst, „apel” tylko jeden z wielu… Tym razem powstrzymam się od komentarza. Nie potrzeba… Potrzeba za to modlitwy… dużo!

Zobacz także